Babalang Bahay

Chapter 3: Mga Alaalang Lumulukob

Napalakas ang mga tibok ng puso ni Maria habang nililista ang mga kakaibang pangyayari sa kanilang journal. Isang nag-aalab na katanungan ang umiikot sa kanyang isipan: Ano nga ba ang misteryo ng kanilang bahay at ng buong nayon? Habang sumasagi ang mga kakaibang kuwento at mga alamat sa kanyang isip, napagtanto niyang may mas malalim pang nangyayari sa likod ng kanilang mga karanasan.

Habang nag-iisip si Maria, pumasok si Juan sa kanilang kuwarto, bitbit ang mga litrato at dokumento mula sa baul ng kanyang mga ninuno. Isinalaysay ni Juan na sa tuwing may mga pagtitipon ang kanilang pamilya, palaging may mga pahiwatig ukol sa matandang bahay na iyon.

"Mahal, may nakita akong mga litrato ang mga dokumento patungkol sa mga pangyayari sa bahay na ito," sabi ni Juan habang inihahanda ang mga litrato.

Nagmungkahi si Juan na magtungo sila sa silong ng bahay kung saan naroroon ang mga sinaunang dokumento ng kanilang pamilya. Pag-aari iyon ng mga Espiritu, ang isa sa mga unang pamilya na namuhay sa nayon. Makikita roon ang mga liham, kasaysayan ng kanilang pamilya, at mga litratong nagpapakita ng masayang mga pagtatagpo.

Habang tinitingnan ni Maria ang mga litrato, natuklasan niya ang tila malupit na pagkakapareha ng mga mukha ng mga Espiritu sa ilang mga anino na kanilang nakita. Parang may koneksyon ang kanilang pamilya sa misteryo ng bahay na iyon. Binasa nila ang mga sulat at naging malinaw sa kanilang isipan ang sakit at pighati na kanilang nararamdaman.

Sa kuwento, inilarawan ng mga ninuno ang naging pagkamatay ng kanilang mga kamag-anak. Isang masamang pangyayari ang nagbigay-daan sa pagluwal ng mga kaluluwa ng mga Espiritu, at sa wakas, isang sumpa ang nanatili sa kanilang bahay.

Ngunit sa likod ng sumpang iyon, hindi na nasundan ang talaan ng mga pangyayari. Naibukas nila ang isang luma at alinsunod na aklat na siyang magdadala sa kanilang mas malalim na pagsusuri sa misteryo.

"Ang aklat na ito ay parang ginamit na upang ilagay ang mga pangalan ng mga nagdurusa sa sumpa," pag-aalala ni Juan, habang itinuturo ang mga pangalan sa aklat.

Naglakad sila palabas ng silong na bitbit ang aklat, ngunit nang ito'y papalapit na sa pinto, biglang nawala ang ilaw ng kanilang mga lampara. Naglahong tila utak ng gas, iniwan silang namumuhay sa kadiliman. Ang mga pinto ay nagbukas at nag-iwan ng masamang ulap ng hangin, at sa pagkakalatag ng mga malamig na hangin sa paligid, kanilang naramdaman ang presensya ng mga ispirito.

Tila ba tinutukoy ang kanilang pagdating, lumitaw ang mga anino ng mga ispirito, mga multong nagdala ng kanyang sariling sakit at hinagpis. Ang mga anino ay naglalakad patungo sa kanilang direksyon, tila ba paminsang humahawak sa kanilang mga balikat.

Hindi sila makagalaw, at hindi makapanalita sa takot. Nang sabay-sabay nilang makita ang mukha ng mga ispirito at ang mga pangalan sa aklat, napagtanto ni Maria at Juan ang totoong dahilan ng sumpang iyon. Ang kanilang pamilya ang naghatid ng pagdurusa sa mga ispirito, at tila ba hanggang ngayon, sila ay naghihiganti.

Habang naglalakad ang mga ispirito palapit sa kanila, unti-unting bumalik ang liwanag sa kuwarto. Iniiwasan nilang makipag-angkupan sa mga mata ng mga ispirito, subalit sa halip, tila ba pinapasalubungan sila ng mga pasasalamat.

Sa huling tagpo, tila ba may nagpapahayag ng kanilang saloobin. Sa isang kakaibang panaginip, napagtanto ni Maria na ang mga ispirito ay hindi lamang mga multo na nagdadala ng takot, kundi mga kaluluwa na hinahanap ang kapayapaan mula sa matagal na panahon.

Habang bumalik sila sa kanilang kuwarto, dala ang mga naglalakihang katanungan, nararamdaman ni Maria at Juan ang nararamdaman ng mga ispirito. Sa loob ng bahay na iyon, hindi lang mga anino ang naglalakad; may mga kasaysayan ng sakit, pagdurusa, at pag-asa na nagpapalakas sa misteryo ng "Babalang Bahay."