Sa paglipas ng mga linggo, unti-unti nang bumabalik ang payapa at kapanatagan sa tahanan ni Maria at Juan. Hindi na sila binabalot ng mga multo at takot, ngunit ang kanilang mga alaala ay nananatili. Naging mas malapit sila sa isa't isa at mas nagkaroon sila ng kakaibang pananaw sa kanilang pamilya at sa mga kaluluwang nagbigay-daan sa kanilang "Babalang Bahay."
Isang hapon, nang sila ay nasa kanilang hardin at nagtutulungan sa pagtatanim ng mga halaman, naramdaman nila ang tila malamig na simoy ng hangin na biglang bumulabog sa kanilang paligid. Nagtakbuhan sila papasok sa bahay, ngunit sa halip na takot, may kakaibang pag-asa at kagalakan ang kanilang nararamdaman.
Sa pagpasok nila sa kanilang tahanan, nabigla sila sa nakita. Ang mga ispirito ni Sabel at Victorio ay naroon at nababalot sa mga kutitap ng liwanag at mga ngiti sa kanilang mga labi. Sa kanilang paghaharap, nararamdaman ni Maria at Juan ang pasasalamat mula sa mga Espiritu.
"Salamat sa inyong pagtulong sa amin na makuha ang aming kapayapaan. Sa inyong pag-unawa at pagmamahal, kami ay malaya na mula sa aming pagdurusa," sabi ni Sabel, na tila may kagalakan sa boses.
"Ito ay isa ngang makasaysayang tagumpay. Nagtagumpay kayo sa pag-aalay ng mga ritwal at pag-unawa sa mga ispirito. Ipinapakita ninyo sa amin ang tunay na diwa ng pagkakaisa at pagpapatawad," dagdag ni Victorio, na may pag-asa sa mga mata.
Hindi na takot ang nararamdaman ni Maria at Juan, kundi pag-asa at tuwa. Sa kabila ng mga nangyari, natutunan nilang yakapin ang kanilang mga pagkukulang at humingi ng tawad. Sa pagsasama nila ng mga ispirito, natutunan nilang tanggapin ang kanilang pamilya, kasaysayan, at ang mga leksyon mula sa kanilang "Babalang Bahay."
Sa mga sumunod na araw, ang mga kaluluwa ng pamilyang Espiritu ay patuloy na nagpakita sa kanilang tahanan. Ngunit sa bawat pagkikita, nararamdaman nila ang malamig na hangin na tila nagbibigay-pahintulot na sila ay lumisan na. Sa huling gabi ng kanilang mga pagdalaw, ang mga ispirito ay naglakad patungo sa kanilang pamilya, nagbibigay-pahiwatig na sila ay malapit nang lumisan.
Sa pagtunton ng kanilang mga mata, ang mga ispirito ay unti-unting naging mga anino at sa wakas, ay nawala na. Ngunit sa kanilang paglisan, naiwan ang isang tunay na damdamin ng kaligayahan at pagpapahalaga.
"Habang lumilipas ang panahon, marapat nating maalala ang kanilang mga kwento at aral. Sila'y nagpapaalala sa atin na ang pag-unawa, pagkakaisa, at pag-amin ay may kakayahang mapalaya tayo mula sa takot at kaharian ng kadiliman," wika ni Juan kay Maria habang hawak ang kanyang kamay.
At sa kanilang pagmamahalan at pag-unawa, naging bukas ang kanilang puso sa mga aral ng "Babalang Bahay." Ang kanilang tahanan ay hindi lamang naging saksi sa mga ispirito ng pamilyang Espiritu, kundi sa kanilang pag-usbong bilang mga matapang at mapanuring mga indibidwal.
Sa bawat pag-ulan na bumuhos at sa bawat kulog na kumalampag, magpapaalala ang mga pangyayaring iyon kay Maria at Juan na sa kabila ng kadiliman, palaging may liwanag na naghihintay sa kanilang puso. Ang kanilang kwento ay hindi lamang nagwakas sa paglimos ng mga Espiritu, kundi sa pagtanggap at pag-usbong ng kanilang sarili.
BINABASA MO ANG
Babalang Bahay
HorrorIsang bagong kasal ang lumipat sa isang bahay na kinatatakutan ng mga tao sa nayon. Hindi sila naniniwala sa mga alamat, hanggang sa muli nilang masilayan ang bahay sa dilim. Ang masidhing pag-irog ay nauwi sa lungkot at takot nang magbukas sila ng...
