Sa pagpasok ng ikalawang araw, tila ba nagbago ang lahat. Ang bahay na puno ng kaba ay tila bsng humahalakhak, sabay sa paglubog ng araw sa kanilang lugar.
Si Maria at Juan ay nagtangkang kumain ng almusal nang may narinig silang mga hiyaw sa labas. Agad silang nagtakbuhan sa bintana, at doon ay nakita nilang naglalakad sa liwanag ng araw ang mga katawan ng kanilang mga kapitbahay.
Sa pagkarinig nila ng hiyaw, napalibutan sila ng takot at pag-aalinlangan. Sa harap nila ay para bang may isang himalang nagaganap, at tila ba ang mga multo ay naglalakad sa kalakip ng musika ng kulog.
"N-nakita mo rin ba iyon?" bulong ni Maria kay Juan, na tila hindi rin makapaniwala sa nakita.
"O-o, mahal. Tilang may nangyayaring kakaiba sa nayon. Dapat ba tayong magtulungan o umalis na lamang dito?" sagot ni Juan, na walang muwang sa kasagutan.
Nag-isip ng plano ang dalawa, at desididong alamin ang misteryo sa likuran ng mga pumupuno sa kanilang paligid. Sa pagdating ng gabi, nag-isip sila ng paraan upang masilayan ang katotohanan.
Sa kadiliman, naglakad ang mag-asawa patungo sa labas. Naramdaman nila ang malamig na simoy ng hangin, at sa paghawak ng kanilang mga kamay, naghangad silang matuklasan ang sagot sa lahat ng misteryo.
Nang makalabas sila, ang buwan ay tila humahalimuyak sa kanilang mga mata, at ang mga tala ay tila humahalakhak sa pagitan ng mga alapaap. Sa gabi, ang lahat ay parang iba na. Hindi nila alam kung nasaan ang kanilang mga kapitbahay, ngunit nakakakita sila ng mga anino na naglalakad sa kanilang mga bahay.
Ang buwan ay para bang nanonood sa kanilang pagtuklas, habang ang silong ng gabi ay nagbibigay-daan sa pagsilang ng mga diwa ng kaluluwa. Sa paglalakad nila sa isang maliit na daanan, tila nakatagpo sila ng mga malalakas na anino na nag-iwan ng malamig na kiliti sa kanilang balat.
Biglang naramdaman ni Juan na may naglakad sa kanyang likuran, at nang lumingon siya, wala namang nakita. Subalit, may kakaibang malamig na kamay na tila naghihipo sa kanyang balikat.
"D-dito na tayo, mahal. Hindi ko na kaya," sambit ni Juan kay Maria, na tila rin ay naguguluhan na.
Ngunit hindi pa rin sila bumalik sa kanilang bahay, tila ba may isang nakakatok sa kanilang mga damdamin na pilit silang itinutulak patungo sa di-nakikita nilang karanasan.
Sa kabila ng takot at pagdududa, nagpatuloy sila sa paglakad, hanggang sa kanilang masilayan ang madilim na silong na tila'y hindi kanais-nais sa kanilang paningin.
Ang mga kuliglig ay parang umiiyak, at ang malamig na simoy ng hangin ay nagbubuga ng misteryo. Naghahanap sila ng kahit anong sagot, ngunit sa halip, natuklasan nila ang mga silong ng madilim na kahapon.
At sa isang iglap, nagkaroon ng biglaang ingay. Tumakbo si Maria palayo, ngunit may nagdala sa kanya pabalik. Ang mga kuliglig ay humahagulgol, at ang mga katahimikan ay tila may kung anong kahulugan.
Ang takot ay bumalot sa kanilang mga puso, at tila may mga ispirito na lumilipad sa kanilang paligid. Unti-unti silang inuulan ng mga munting papuri, ngunit hindi nila alam kung kanino ito mula.
"Juan, ito ay isang masamang pangitain. Dapat na tayong umalis dito!" malakas na sabi ni Maria, na tila nagbabakasakaling mawala ang lahat ng kanilang nakita.
Ngunit, tila ba ang kaluluwa ng kanilang bahay ay ayaw silang palayain. Mula sa likuran ni Juan, tila may kung anong pwersang umakay sa kanya palapit sa bahay, at wala siyang magawa kundi sumunod.
Sa gitna ng kadiliman at pagdilim, para bang ang lahat ay nagkakatotoo. Sa dilim, muling nagliwanag ang mga kulog, at ang kanilang mga mata ay muling nagpang-abot. Isang tunog ang biglang nagpatigil sa kanilang paglakad, at doon ay natagpuan nila ang isang anino na naglalakad sa kanilang harapan.
Agad silang nagtakbuhan pabalik sa kanilang bahay, ngunit tila walang kamalay-malay kung saan sila pupunta. Ang malakas na hangin ay tila naglalaro sa kanilang mga tenga, at tila'y may mga hudyat na muling nagpapasabog sa kanilang damdamin.
Ang takot ay bumalot sa kanilang mga puso, at sa huli, wala silang nagawa kundi ang magtakip sa kanilang mga tenga, upang hindi na muling mapakinggan ang mga hiyaw ng mga anino.
At sa paglusong ng maliwanag na araw, ang katahimikan ay muli nilang nasilayan. Gayunman, hindi nila malimutan ang nakakatakot na pangyayaring iyon, at tila ba ito'y isang hudyat ng mas masalimuot pa nilang pakikipagsapalaran.
BINABASA MO ANG
Babalang Bahay
HororIsang bagong kasal ang lumipat sa isang bahay na kinatatakutan ng mga tao sa nayon. Hindi sila naniniwala sa mga alamat, hanggang sa muli nilang masilayan ang bahay sa dilim. Ang masidhing pag-irog ay nauwi sa lungkot at takot nang magbukas sila ng...
