ភាគបញ្ចប់:
" យើងគិតថាប្រសិនបើសម្លាប់ទទេៗទៅគឺគួរឱ្យសោកស្ដាយណាស់" គ្រាន់តែបានឃើញរាងកាយផ្នែកខាងលើរបស់រាងតូចហើយធ្វើឱ្យនាយប្ដូរគំនិតភ្លាមៗពីសម្លាប់មកក្លាយជាការធ្វើអ្វីផ្សេងវិញ។
" ល..លោកចង់ធ្វើស្អី?" ថេយ៉ុង សួរទាំងបបូរមាត់ញ័រៗសែនខ្លាចនឹងក្រសែភ្នែកដែលខិលខូចសម្លឹងមកកាន់គេដូចជាចំណីយ៉ាងអញ្ចឹង។
" ចង់ដឹងមែនទេ? មកនេះ!!" មិនរង់ចាំឱ្យថេយ៍ឆ្លើយនាយក៏ទាញកន្រ្តាក់ដៃរាងតូចមួយទំហឹងឱ្យមកតាមខ្លួន។
" អាយ៎!អត់ទេ! ដោះលែងខ្ញុំទៅ!! ខ្ញុំដឹងខុសហើយហើយក៏ឈប់រឹងរូសទៀតដែរអ្ហឹកៗ" ថេយ៉ុង ខំប្រឹងរើយ៉ាងខ្លាំងនឹងរាប់រាប់ទាំងទឹកនេត្រាថានឹងកែខ្លួនឈប់រឹងរូសតទៅទៀត។
ប៉ុន្តែជុងហ្គុកដូចត្រចៀកសអញ្ចឹងមិនបានស្ដាប់នៅរាល់សម្ដីរបស់រាងតូចទេ មានតែប្រឹងអូសទាញរាងកាយតូចល្អិតថែមឱ្យមកតាមខ្លួន។
+ បន្ទប់
មកដល់បន្ទប់ជុងហ្គុកក៏ក្រវាស់ដៃរាងតូចមួយទំហឹងឱ្យដួលទៅលើឥតការ៉ូដោយមិនថ្នាក់ថ្នមឡើយ។
" អាក៎!អូយ~ឈឺចង្កេះណាស់អ្ហឹកៗ" ថេយ៉ុង ពេបមាត់អង្អែលចង្កេះខ្លួនឯងដែលត្រូវនាយក្រាស់ក្រវាស់មួយទំហឹង។
" មាយា" មិនជួយហើយនៅថាអោយគេថែមទៀត។
".... ល..លោកចង់ធ្វើអី?" ភ្លាមនោះថេយ៍ក៏ស្រាប់តែបើកភ្នែកឡើងធំៗភ្ញាក់ផ្អើលនឹងកាយវិកាដោះអាវរបស់នាយ។
" បន្តិចទៀតឯងនឹងដឹងហើយឆាប់ស្រាតខោអាវឯងទៅ" មិនរៀបរាប់ច្រើនក៏បញ្ជាអោយរាងតូចស្រាតខោអាវតែម្ដង។
" ស្អីគេ!!លោកឆ្កួតមែនទេ? ខ្ញុំមិនស្រាត" ថេយ៉ុង តើនាយឆ្កួតមែនទេ?ដែលនៅសុខៗឱ្យគេស្រាតបែបនេះនោះ។
" ចង់ស្រាតខ្លួនឯងឬក៏ចង់ឱ្យយើងស្រាតអោយ?"
" មិនទាំងអស់"
" ក៏បាន" នាយយកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់ងក់ក្បាលរួចមុននឹងទាញជើងស្រឡូនទាំងគូរមកជិតខ្លួនហើយក៏ចាត់ការសម្លៀកបំពាក់នៅលើដងខ្លួនរាងតូចអស់សល់ត្រឹមតែរាងកាយអាក្រាតនៅលើគ្រែ។
" អ្ហឹកៗៗ អាឆ្កួតមិចក៏ធ្វើបែបនេះ?" ថេយ៉ុង ស្រែកយំអោបកាយខ្លួននៅលើគ្រែបន្ទាប់ពីនាយបានសម្រាតខោអាវរបស់គេអស់មិនទុកសូម្បីតែខោក្នុង។
" ស្ងាត់...អឹម" នាយថាអោយគេមួយម៉ាត់មុននឹងអោនទៅបិទមាត់រាងតូចកុំអោយឮសម្លេងយំទៀត។
" អ្ហឹមៗ" ឌឹបៗ!! ដៃតូចៗលើកឡើងគោះទ្រូងនាយឌឹបៗអោយប្រលែងបបូរមាត់ខ្លួនវិញ។
ប៉ុន្តែនាយមិនបានបញ្ឈប់វានោះទេ នាយលូកអណ្ដាតចូលទៅក្រលាស់បឺតជញ្ជក់ពេញក្រអូបមាត់តូច រីឯដៃរឹតតែមិនទុកឱ្យទំនេរក៏បោះអង្អែលរាងកាយស្រឡូនពាសពេញនឹង។ ដៃពោពេញទៅដោយសសៃរវៀមបានលូកចុះមកក្រោមមុននឹងចាប់ញែកជើងស្រឡូនចេញពីគ្នារួចក៏លូកម្រាមដៃកណ្ដាលចូលទៅក្នុងរន្ ស្នេហ៍របស់រាងតូច។
" អាក៎! អ្ហាស! ឈឺ..ឈ..ឈប់ អ្ហឺ...ឈឺ" គ្រាន់តែម្រាមដៃកណ្ដាលចូលក្នុងរន្ ស្នេហ៍របស់ខ្លួនភ្លាមថេយ៉ុងក៏ប្រញាប់ផ្ដាច់បបូរមាត់រួចថ្ងូរទាំងឈឺផ្សានៅត្រង់ចំណុចនោះ។
" តឹងណែនណាស់" ឃើញថាវាតឹងណែននាយរឹតតែបន្ថែមចលនាដៃញាប់ស្អេកដល់ខ្លួនរាងតូចរលាក់តែម្ដង។
" ឈឺ!! អ្ហឹកៗ"
ជុងហ្គុកមិនបានស្ដាប់នៅការយំអង្វររបស់រាងតូចនោះទេ នាយនៅតែប៉ុន្តែសកម្មភាពរបស់នាយរហូតដល់រាងតូចដល់គោលដៅ។
បន្ទាប់ពីរាងតូចបានដល់គោលដៅហើយនាយក៏សម្រាតខោខ្លួនបង្ហាញនៅដំបងយក្សដ៏ធំរបស់នាយនៅចំពោះមុខរាងតូច រាងតូចឃើញហើយលេបទឹកមាត់ក្អឹកស្រមៃនៅពេលដែលវាចូលមកក្នុងខ្លួនគេតើវានឹងឈឺយ៉ាងណាទៅ។
" ត្រៀមខ្លួនណា!"
" អត់ទេ-អាក៎!!ឈឺ!!" បម្រុងនឹងប្រកែកតែក៏ស្រែកឡើងដោយក្ដីឈឺចាប់នៅពេលដំបងយក្សនោះទម្លុះរន្ តូចចង្អៀតរបស់ខ្លួនដោយគ្មានក្ដីថ្នាក់ថ្នម។
បន្ទាប់មកសង្រ្គាមស្នេហ៍ក៏បានបន្តនឹងបញ្ចប់ត្រឹមម៉ោង3ទាបភ្លឺ រាងតូចក៏សន្លប់ស្កុកស្ដឹង។
" យើងនឹងទទួលខុសត្រូវលើឯងយើងស្រលាញ់ឯងសឺត~"
ចាប់ពីថ្ងៃនោះមកជុងហ្គុកនឹងថេយ៉ុងក៏បានក្លាយជាគូរស្នេហ៍នឹងគ្នាដោយពុំដឹងឡើយថាគូរស្នេហ៍នេះនឹងបន្តបានរហូតឬអត់នោះ។
( ពិតជាសូមអធ្យាស្រ័យពិតមែន ខ្ញុំសរសេរវគ្គចឹងៗមិនបានល្អនោះទេ សូមអ្នកអានកុំប្រកែប្រកាន់អី🙏)
___Th end___
