Perfect storm ( tłumaczenie PL )

Athena.. Pasuje ci

Kiedy zaczynam dzień, wstaję z łóżka i rozciągam ramiona. Zanim udam się do kuchni, biorę telefon z szafki nocnej. Jednak po drodze nagle się zatrzymuję, gdy widzę mojego współlokatora stojącego w korytarzu, ubranego tylko w szare dresy.

Cholera.

Nie wiem, jak długo wpatrywałam się w niego, podziwiając jego szczupłe ciało; każdy cal jego ciała był wyraźny i solidny. Jego klatka piersiowa, mięśnie brzucha i umięśnione ramiona były częściowo widoczne pod bladą skórą.

Odwracam wzrok, gdy zauważa, że się gapię.

Spuszczam wzrok na swoje stopy, idąc w stronę lodówki.

– Gapiłaś się – mówi.

Odwracam się i widzę, że znowu nade mną góruje, jak wczoraj, ale tym razem przypiera mnie do lodówki.

Czułam, jak moja twarz płonie ze wstydu. Próbowałem wymyślić odpowiedź, ale nic mi nie wychodziło. Całkowicie odebrało mi mowę i byłam oszołomiona przez chwilę, aż w końcu wyszeptałam: Uhm… nie gapiłam się

W porządku, wiem, że jestem gorący. Jego usta wykrzywiają się z rozbawienia, kiedy pochyla się bliżej i czuję zapach jego wody kolońskiej.

Moje serce zaczyna bić szybciej, gdy się cofam, a mój oddech staje się płytki.

– Nie przejmuj się tym – mówi spokojnie.

- Nie jesteś seksowny - odparłam, przewracając oczami.

Kompletna bzdura.

Zaśmiał się z mojej uwagi. Cóż, myślę, że będziemy musieli po prostu zgodzić się, że się nie zgadzamy.

Zamknij się – wymamrotałem, a moja twarz przybrała jeszcze głębszy odcień czerwieni.

Wydaje z siebie gardłowy chichot, zanim pochyla się nad moim uchem. – Mam na imię Lucian – szepcze Mimowolnie drżę, gdy jego oddech muska moją skórę.

Odpycham go, patrząc na niego groźnie. – Mam na imię Athena – mówię, krzyżując ramiona.

- Athena... Pasuje ci - mówi z uśmieszkiem.

- A teraz przepraszam, muszę iść przygotować się do zajęć – oświadczam stanowczo, próbując oderwać się od jego wzroku.

Kiwa głową ze zrozumieniem, po czym odsuwa się na bok i pozwala mi przejść obok siebie. Zerkam na niego jeszcze raz, zanim idę dumnie do łazienki.

Lucian

„Jeśli ja nie mogę jej mieć, nikt nie może”

Śmieję się, gdy przechodzi obok mnie. Jest taka malutka i piękna. Nawet pod ubraniem widać jej krągłości. Jej tyłek, biodra i uda są idealne. A kiedy chodzi, sprawia, że wygląda na to, że nie wymaga wysiłku. Jej blond włosy ładnie okalają jej twarz w kształcie serca.

Nie mogę powstrzymać się od uśmiechu, kiedy patrzę, jak odchodzi, i czuję dziwne ciepło w klatce piersiowej. Chociaż nasza rozmowa zaczęła się wrogo, jest w niej coś, co mnie pociąga.

Może to jej głos. Boże, jej głos jest muzyką dla moich uszu. To prawie hipnotyzujące. Jest piękna i pewna siebie, ale jest w niej coś wrażliwego. Nic na to nie poradzę, że chcę ją lepiej poznać.

Po raz pierwszy nie chcę się z nią pieprzyć tylko dlatego, że ma fajną dupę. Chcę, żeby była moja i nikogo więcej.

Chcę, żeby była moja na zawsze. Będzie moja, bez względu na wszystko.