Sen ve Ben:Yıldızlar

1. Bölüm

Sen ve ben
🌊✨
Selamlarrr. Bu benim ilk hikayemmm umarım beğenirsiniz. Bu arada - - arasında yazanlar benim düşüncelerim yani hem okuyacaksınız hemde benim düşüncelerimi göreceksiniz

İyi okumalar🐚🍄

"Sen ve ben... İki elmanın yarısı gibiydik güzelim. Ama sen beni oracıkta bozulmaya meyilli olarak bırakıp gittin. Ben sen gittikten sonra her gün seni bekledim. Bana " hikayemin daha başını yazamadan telefonuma mesaj gelmesiyle olmayan hikayeme ara verdim.

'+90 542 *** ** **'den bir mesajınız var!.'
Kimdi be bu manyak? Gecenin saat üç buçuğunda gelmiş mesaj atıyordu. "Off yetmedi be bu aşk itiraflarınız o kadar yakışıklımıymışım ben ya?!" diye mırıldanmadan edemedim.

İ.:Artık uyusana ne yazıyorsun bu kadar benim bile uykum geldi manyak mısın kardeş?
-Salak mı lan bu aaa delinin tekine geldik anasını satim ya.-
Ben: Sanane kardeşim ne yapcan benim oturmamı?
Ben: Lan sen benim uyumadığımı nerden bilion???
-Etrafıma bakınmadan edemedim. Deli dedik sapık çıktı.-
İ.:GERZEK PERDEN AÇIK YA IŞIĞIN ODAMA VURUYOR KAPA IŞIĞI GİT ZIBAR MAL MISIN YA ALAALA
-Oha lan kızda ki akıla bak zehir gibi maşallah nazar değmesin tü tü tü.-
Ben: Özür dilerim kardeş düşünemedim dur hemen kapatırım pardon.
İ.: Kardeş deme lazım olur falan;)
Ben:Öyle mi?;)
İ.:Öyle.

Heh bu arada ben Aydın. Adımı sorgulamayın. Nereden geldiğini hiç sorgulamadım ve adımdan memnunum. Ve 22 yaşındayım. Hayatımın yarısını Işığı beklemekle geçirdim çünkü ona sözüm vardı. Bana incir ağaçları çiçek açınca geleceğim demişti. Arkadaşıma olayı anlattığımda "İNCİR AĞACI GÖTÜNE GİRSİN SALAK MISIN İNCİR AĞACI ÇİÇEK AÇMAZ!" Demişti biliyorum tabi ki ironi.

Işık benim çocukluk aşkımdı ve gelecekte ki karım olacaktı. Ama Işığı tam 2 yıl önce kaybettik. O gün bugündür ben Işıktan başka kimseyi sevmedim ve sevmeyeceğim de. Çünkü Işık böylesini isterdi. -mayonez de ister misin Arben yoksa dayak mı? Neyse mesajlaşmaya dönelim.-

Ben:Adın neydi bu arada?
İ.:İdil.
Ben:Tamam iyi geceler İdil:)
İ.: Sensiz güzel değil ama olsun sanada iyi geceler Arben💓

Sanada iyi geceler Işık ayın ışığı doldursun yüreğini. Bu kadar efkar yeter bende uyumalıyım artık yarın iş görüşmem var ne de olsa.

Sabah alarmın gümbür gümbür çalmasıyla uykulu uykulu uyandım. 'Offff çok uykum var niye gecenin 3.30 na kadar oturdum ki? ' Yataktan kalktım gidip elimi yüzümü yıkayıp en sevdiğim takımı giydim. Anahtarımızda alıp kapıyı üç kere kilitleyip dışarı çıktım. Gideceğim ofise doğru yürümeye başladım.

Kapısına geldiğimde kravatımı düzeltip tam içeri gireceken Işığa mesaj attım. Işığı kaybettiğimden beri her gün ona mesaj atardım. Benimki de bir umut işte.

Ben: Günaydın Işığım. Bugün yine iş görüşmesine geldim. Ofisin adı Akınallar Holding bir bakmışsın buranın avukatlığını yapıyorum ne dersin? Bana şans dile Işık.
Yazdım. Tam içeri girecektim ki arkamdan siyah göz alıcı bir araba geçti tam kapının önünde durdu. Kapıyı açmak İçin şöför arabadan inip benim olduğum tarafa geldi ve kapıyı açtı. İçeriden kan kırmızısı bir elbiseli bir kadın çıktı. Bu kırmızı ona çok sert bir hava katmıştı. Ama bir o kadar da yakışmıştı. Ayağında ince topuklu bir siyah ayakkabı ile kombinini tamamlamıştı. Elinde de yine siyah ama zarif bir çanta ile bitirmişti kombinini.

Bana hiç bakmadan Akınallar Holding'e giriş yaptı. Bende artık sanırım içeri girebilirdim.
Girişte ki kadın gelen kadını görünce hemen ayağa kalktı. Ve baş selamı verdi.
Aynı şekilde kırmızılı kadın da ona küçük bir baş selamı vererek asansöre doğru ilerledi. Ben girişte ki kadına gidip.
"Merhaba. Ben iş görüşmesi için gelmiştim. Hatta telefonda konuşmuştuk ben Arben Akın." Adımı söyleyince kırmızılı kadın durdu ve birkaç saniye arkasını dönmeden orada bekledi. Daha sonra başının üstünden küçük bir kaçamak bakış atarak asansöre doğru yürümeye devam etti.

Resepsiyon görevlisi bana doğru dönerek"Beyefendi sizi kat 14 de bir görevli karşılayacak o size tarif eder. İyi günler dilerim. " diyerek işine devam etti.  Anlaşılan bende asansöre binecektim. Ama kırmızılı kadın çoktan asansöre binmişti. Ve asansör kapanmak üzereydi. Koşa koşa asansöre yetişmeye çalıştım. Kırmızılı kadın kapını arasına elini koyarak kapıyı durdurdu. "Ah teşekkür ederim çok sağ olun." Diyerek asansöre bindim. Tam kat 14'e basacaktım ki zaten 14'e basılıymış.

Kırmızlı kadını daha yakından inceleyince Işığa benzediğini fark ettim. Belki de kafayı yemiştim. Önüme bakarak 14. Kata bir an önce gelmeyi diledim. Bir kaç dakika sonra kata varmıştık. Asansör açılır açılmaz hemen dışarı çıktım. Görevliyi göremediğimde yere oturup ağlayacaktım nerdeyse ve şu korkunç kırmızılı kadın ile kalmıştım. Bir cesaretle ona sormaya karar verdim.

"Acaba iş görüşmelerinin nerede yapıldığını biliyor musunuz?" Diyerek konuşmayı başlattım. "Beni takip edin bende zaten sizinle görüşmek için İzmir'den geldim bu aralar çok meşgulüm sadece sizinle görüşmek için koskoca yol katlettim. Umarım övdükleri kadar varsındır. " diyerek sözlerini tamamladı. Bir odaya girmiştik dışarısı oldukça sesliydi ama cam kapıyı kapatınca sanki sesler kaybolmuştu. Çantasını askılığa asınca karşıma oturdu. Bu... Bu oydu. Bu Işıktı...

🌊✨

Merhaba canımlarrrr ilk bölümü nasıl buldunuz umarım beğenirsinizzzzzz bol bol vote atmayı ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorummmm 🐚🍄