Hala hastaneden çıkmamışlardı, sadece koridorda ilerliyorlardı. Hastanenin rahatsız edici kokusu nerde olduklarını hayal etmesini sağlıyordu.Annesine döndü:
-Beren nerde?
-Odasına varmak üzereyiz.Kısa süre sonra bir kapı sesi duyuldu.Sonra da Beren'in sesi:
-Abla....derken belliki gözleri dolmuştu. Ablasını görünce dehşete kapılmıştı. Bir an ne yapacağını bilemedi.Ilım'ın sakin sesi ile toparlandı:
-Nasılsın?
-B-ben çok iyiyim.bunu söylerken annesi ona kaş-göz işareti ile ağlamasın anlatmıştı.Asıl seni sormalı?
-Ben de gördüğün gibiyim.Yani sen hala görüyorsun di mi?
-Evet ,ben de çok hasar yok sadece eve gitmek istiyorum.
-Hı hı vakit kaybetmeden gidelim bence de..
-Beren , hadi kalk .Gidiyoruz.babaları konuşmuştu.
**********************************
Arabalarını bindiler .Beren ablasının artık bir işe yaramayan gözlerine baktı.Yüzünden koca bir damla gözyaşı yuvarlanarak bacağını damladı. Peki, şimdi ne olacaktı?
