Öperek Sev ~ayanyok~

1

- Yok -

Şu an saat 7 ve ben uçurumdan aşağıya kendimi atabilmek icin cesaretimi toplamaya çalışıyordum... Aslında uzun zamandır aklımda olan bir sey degildi ölmek ama artik dayanamadığım ve çözüm yolu bulamadığım bir noktadaydım.
Yaklaşık bir yil önce hayatimda cok sevdiğim, herkese karşı koruduğum ne olursa olsun sadece ona güvendiğim bir adam vardi... Ama sonra bana ihanet etti...
Ondan ayrildiktan sonra oldu zaten ne olduysa. Arkadaşlarım farklı yerlere savruldu ben ise tek başıma hayatima kaldığım yerden sürüne sürüne devam etmeye calistim. Başaramadım. Depresyondaydim iyi degildim ama bunu yansitmamam gereken birisi vardi annem... O benim hayatimdaki tek ve en değerli insandı ama hayat onu da benden almıştı. Artık tamamen yalnızdım ve tutunacak tek bir dalım bile yoktu. Yaşama sevincim yoktu. Ben yoktum. Yavas yavas ölüyordum bunun farkındaydım. Sonra dedim ki neden yaşıyorum? neden tüm bunlara katlanıyorum? Cevap bulamadım. Bu yüzden buradaydım...

- Ayan -

Her gün olduğu gibi bugun de buradaydim. Dayımın intihar ettiği uçurumun kenarında... Kendimi suçluyordum cunku bunun tek suclusu bendim biraz daha erken gelseydim belki de onu kurtarabilirdim ama ben gec kalmistim... Unutamiyordum buradan aglayarak kendini aşağıya attığını unutamiyordum. Geceleri uyuyamazdim uyumak istesem bile kabuslar buna izin vermezdi. Yorulmuştum ama bunları hak ettiğimi de biliyordum...