Öperek Sev ~ayanyok~

7

Burada hâlâ onu izliyordum o ise gözleri kapali derin sesiyle sarki soylemeye devam ediyordu.

Üzerinde beyaz, boynunu acikta birakan bir tişört vardi boynunda ise guzel bir kolye, altinda siyah bir pantolon, parmaklarinda ise gümüş rengi yüzükler...

Su an bastan aşağıya kusursuz görünüyordu.

Şarkıyı söylemeyi bitirip gözlerini acti. Etrafına bakmadan ayağa kalkip gitarini çantasına koydu. Tüm kalabalik yavas yavas dagilmaya baslamisti ben ise hâlâ onu izliyordum.

Sonra arkamdan birisi "Ayan" diye seslendi ve o cocuk basini kaldirip tam arkama baktı. Beni görünce ise sasirdi. Arkamdaki kız ona yaklasip bir seyler söyledi o ise bana bakmaya devam ederken. "tamam geliyorum birazdan" dedi. Sanirim beni tanimisti.

Gitarini cantasina koyduktan sonra omzuna alip bana dogru gelmeye basladi. Tam karsimda durup "Burada ne isin var" diye sordu. Sordugu soru aslinda komik degildi ama sanirim beni ucurum kenarinda gormeye alistigi icin okulda gormek biraz tuhafina gitmisti.

Gülümsedim ve "beni uçurum kenarında görmeye alıştığın icin burada görmek tuhafina gitti sanirim" dedim.

Önce sasirdi sonra o da gülümsedi. Gülüşü güzeldi. Bunu düşündüğüm icin kendime sasirdim.

Gülerek basini yere eğdi sonra basini kaldirip gozlerime bakti "sözünü tutmussun" dedi. Bahsettigi seyi anlamistim. Aslinda yalan soylemistim ama sözümü tutmus gibi olmustum. Tabi bunu onun bilmesine gerek yoktu degil mi?

"Biraz zor oldu ama evet" dedim. "Gercekten soruyorum burada ne isin var? Birine mi geldin?" Diye sordu "bunu duyunca cok sasiracaksin ama kaydimi aldirdim" dedim ve dedigim gibi de oldu sasirdi ve "gercekten mi?" Diye sordu.

Gülümsedim neden gülümsedigimi inanin bilmiyordum.

"Evet, artik beni sadece uçurum kenarinda gormeyeceksin." Dedim Önce gulumsedi sonra kizar gibi bakip "lutfen artik uçurumdan bahsetme" dedi. Basimi salladim.

Sonra konusmaya devam etti "ve senin adina cok sevindim." Dedi. Sonra telefonuna bildirim sesi geldi cebinden telefonunu cikarip bakti geri cebine koyup bana döndü "benim gitmem gerekiyor" basimi salladim.

Sonra yanimdan gecip yürümeye basladi oyle arkasindan bakarken durdu geri bana doğru yürümeye basladi tam önümde durdu ve "bu arada birbirimize ismimizi soylemedigimizi fark ettim ben Ayan" dedi.
"Ismini biliyorum"dedim. Şasirdi "yani az once kiz seslenince duydum" diye ekledim. Ve "benim ismim de Yok" dedim.

Gülümsedi, gülümsedim "o zaman ben gidiyorum" dedi "git o zaman" dedim inanin neden gülümsedigimi bilmiyordum. O da gülümseyip arkasini döndü ve gitti.

Hayat o kadar tuhafti ki 4 ay once birisi bana bunlari yaşayacağımı söyleseydi inanmazdim sanirim...