UFAKLIK |Ferdi K. x Arda G.|

5.Fifth

Uzun boylu adam önündeki cam kapıyı gülerek açtığında arkasında sağ kolu ile içeri adımladı.Bununla beraber odadaki Volkan ve Emre de arkalarına dönerek yüz yüze geldiler.

Bay Micol Volkan ile eskiden beri iş arkadaşıydı daha doğrusu babaları aracılığıyla tanışmışlar ve yine onlar yüzünden birbirlerine düşman kesilmişlerdi maalesef

Eski arkadaşının önüne yaklaştığında gülüşünü hiç soldurmadan aralarında onlara kıyasla kısa kalan Emre'nin omzuna koydu elini.Volkan'ın zaaflarını en iyi bilen sayılı insanlardandı Muslera

Emre Volkan'ın en büyük zaafıydı..

"Nasılsın Emre görüşmeyeli çok oldu"

Emre azıcık da olsa bir şeyler biliyorsa bu halinin sahte olduğunun farkındaydı.Sinirleri gerilirken gözünün ucuyla Volkan'a baktı,kaşları çatılmış gözlerindeki delici bakışlar Muslera'nın omzuna koyduğu ele sabitlenmişti.

"İyiyim Fernando..seni sormalı?"

Muslera'nın sahte gülüşü daha da keskinleşirken sesi soluğu çakmayan Volkan'a gözünün ucuyla bir bakış attı,kırılmasına çok az kalmıştı..

Omzundaki elini Kısa adamın çenesine getirerek başını hafif kaldırmıştı ki bileği sertçe tutulmuştu bi anda.

"Ellerine sahip çıkmanı baban öğretmedi mi Fernando?"

Volkan'ın sıktığı dişlerinin arasından zorla çıkan cümle bileğindeki sızıyla beraber gülüşündeki sahte samimiyeti silip tamamiyle korkunç bi görüntüye dönüşmüştü.Bileğinin kavramadığı yerden biraz üstünde olan yanık izlerinin kaşındığını hissetti

"Artık oturalım mı beyler?.."

İkili arasındaki elektrik bariz belli olurken Emre eliyle masayı işaret etmişti.İki patron gözlerini Kısa olana indirdikten sonra masanın iki ucuna geçmiş ve toplantıya başlamışlardı

•

"Anlaştık o zaman?"

Volkan'ın sorusuna Muslera gülerek başını onaylar şekilde sallamış ve ikili el sıkışarak bitirmişti toplantıyı.Şimdi Bay Micol adamlarını alıp yurt dışına geri dönecekti

Yabancı adam sağ kolunu da alıp odadan ayrıldığında derin bir nefes verdi Volkan bir eli kravatını bulup çözerken gözlerini kapattı.Gerici bi süreçti bu teslimat her iki taraf için.Büyük paralar için büyük riskler alması gerekiyordu

"Volkan..." omuzunda hissettiği ellerin sahibi bütün bu karanlıktan tek kaçışıydı.Emre onun ışığıydı. "..bitti geçti"

"Bilmiyorum Emre içimden bir his bir şeylerin yanlış olacağını söylüyor"

Normalde kesseler hiçbir duygusunu belli etmeyen adam onun tek bir dokunuşuna tek bir sözüne bir iplik gibi sökülüyordu adeta

Arkasındaki bedenin kolları boynuna sarıldığında gülümsedi iri yapılı adam,sanki bütün omuzlarındaki yükler bir anda hafiflemişti..Emre başını boyun girintisine koyduğunda gözlerini kapadı.Sıcak nefesi önündeki tene çarpıyordu

"Biliyorsun ki" kafasını hafif kaldırarak başladı cümlesine,nefesi halen Volkan'ın boynundaydı "bana her zaman gelebilirsin" Volkan görmese bile güldüğünü anlayabiliyordu kısa olanın.Tam olarak adına koyamadıkları bu ilişki uzun süredir vardı aralarında,sanki birbirlerini tamamlamışlardı.Brinden biri eksik hissettiğinde diğeri hep oradaydı

"Biliyorum Emre"

Elini boynuna sarılan kollardan birinin üstüne getirim yavaşça patpatladı,boynunu eğerek küçük bi Buse kondurdu.

"Biliyorum"

•

"Barış ile aranda bir şey mi var?"

Beklemediği soru ile birden olduğu yerde çakılıp kalmıştı İsmail,blöf mü yapıyordu yoksa anlamış mıydı?

Sonuçta karşısındaki kişiler Altay ve Ferdi idi,iki keskin zeka.Biri psikolog diğeri ise yan dal olarak sosyoloji okumuş bi adamdı.

"Senin bu arsız tavrını elden geçirmek lazım Sarı" dibindeki kıvırcık adamın nefesi yüzüne çarparken gözlerini kapattı İsmail.

Boğazındaki el sıklaştığında zoraki bi "siktir.." dedi,başı dönüyordu ama sebebi Barış mıydı yoksa oksijeninin kesilmesi miydi kestiremiyordu

"Sen mi yapacaksın bunu peki?"

Bulunduğu durumu umursamadı cevabını söylerken,ne olursa olsun tavrından ödün vermezdi İsmail

Kıvırcığın dudakları tehlikeli bir şekilde yakındı kendikilerine,tek bi harekette değebilirdi kırmızılar.

"Beni bu kadar istediğini belli etmemelisin Barış"

Gülerek söylediği cümle ile kıvırcığın gözleri saniyelik kapanmış tekrardan açıldığında ise artık odakları sarışının dudakları olmuştu.

"Seni ne kadar istediğimi tahmin bile edemezsin İsmail.." kokusunu içine çekmek için burnunu boyun girintisine yaklaştırarak nefesini kulağına verdi kıvırcık "Altımda zevkten ağlamanı" boğazındaki eli genişleyip vücudunda dolanmaya başladı "arzu dolu kıvranmalarının benim üzerimde olmasını" dudakları altındaki tene kelimeleri arasında küçük öpücükler bırakırken devam etti "sınırlarının sonuna ulaşırken tek hatırlayacağın kişi olmayı çok istiyorum doğru.."

Küçük dokunuşlarla kendinden geçen sarışın derin bir nefes aldı ama sanki hiç almamış gibiydi.Ciğerleri yanıyor bacakları titriyordu.Bu kadar hassas bir cildi olduğu için tekrardan lanet etti

"Hayır neden sordun ki?" Elindeki bardağa içkisini doldururken cevapladı uzun boylu gencin sorusunu "Onunla benim aramda olabilecek tek şey düşmanlıktır."

Altay onaylar bi şekilde mırıldanırken Ferdi'nin bütün bakışları İsmail'in hareketlerindeydi.Yalan söylüyordu ve Ferdi yalancılardan nefret ederdi

"Altında kalmayacağını biliyoruz zaten."

Cümlesindeki ima belli olurken İsmail kapana sıkışmış gibi hissetti bakışları altında.Ferdi'den kaçmak her zaman imkansız olmuştu

YUH BÖLÜM YAZDIM 😱
Şaşırdınız dimi bende ehehehe neyse alın bölüm Kısa oldu geçiş bölümü olarak düşünün seviyom sizi muah