Her gün eve işden gec qayıdan ata günlerin biri beş yaşlı oğlunun onu qapının astanasında gözlediyini görür. Uşaq atasından soruşur:
-Ata, bir saata ne qeder pul qazanırsan?
Atası cavab verir:
-Onsuzda yorğunam, bu senin işin deyil, get işinle meşğul ol!
Amma uşaq israrla atasından bir saata ne qeder emek haqqı aldığını söylemesini xahiş edir. Nehayet ata, deyir:
- Yaxşı, indiki bilmek isteyirsen, 20 manat
Uşaq atasına deyir
- Ata, mene 10 manat verersen?
Atanın cavabı bele olur:
Senin oyuncaqlarına bu qeder pul ayırmaq fikrim yoxdur. Otağına get, yat!
Uşaq bir söz demeden otağına gedir. Bu söhbetden 1 saat keçir, ata bir analiz fikre dalır ve uşaqdan pulu ne üçün istediyini soruşmadığına peşman olur. "Belke ona doğurdanda pul lazımdır?" deye öz-özüne düşünür. Bu fikirle ata qapının açır ve oğlunun otağına daxil olur. Uşaq atasını görcek yatağından qalxır. Ata deyir:
- Bağışla oğul bir az evvel seninle sert danışdım. Bu gün iş günüm ağır keçdi. Al buda istediyin 10 manat. Bunu görcek uşaq celd yatağının altından 10 manatı götürüb atasının verdiyi 10 manatın üzerine qoyur. Ata yeniden esebleşib deyir:
- Pulun olduğu halda menden pul isteyirsen?
Uşaq gülümseyib deyir:
- 10 manatım var idi, 10 manatım çatmırdı. Ata, al bu 20 manatı mene 1 saat vaxt ayır.
Sevdiklerinize vaxt ayırın ki, vaxt onları sizden ayırmasın
