Don't you ever forget about me

1K 27 1
                                    


Napakamemorable ng gabing yun para sakin. The day na akin ka na, well until now naman eh. The day na pumayag ka nang magpakasal sakin. Wala nang mas sasaya pa dun eh. But why didn't you tell me your situation? Earlier dapat eh. Ang daya mo naman eh. I thought we could make forever after all. Ginantihan mo naman ako. Ikaw naman 'tong may balak iwan ako ngayon?

"Bakit hindi mo agad sinabi sa'kin?" inis kong tanong kay Ate Kim. "Kaya ba nung nagpopropose ako eh tila humihingi pa siya ng approval niyo?" tumango naman siya bilang pagsagot.

Napalo ko naman ang mesa sa sobrang disappointment ko. "Ate Kim naman! Sana man lang kahit ikaw nalang ang nagsabi eh. Bakit kailangan pagmukhain niyo pa kong tanga?"

"Kahit anong gusto ko, I am not in the right position. After your proposal, I told her to tell you everything. Pero mukhang napangunahan na naman siya ng takot."

Nakakainis. Hindi ko na alam. "Kung sinabi mo na sana Ate dinala ko na agad siya sa America eh." umiiyak na ko sa harap niya. Ang sakit eh. Hindi ko kaya. Mas masakit pa to kesa sa saksakin ako ng 500 na beses.

"I'm sorry, Ara."

"It's too late for that. Iwan mo nalang muna ako. I want to think right now." agad naman siyang tumayo at umalis na.

Time flies so fast. Until now natatakot pa rin ako na alam kong sa isang iglap pwedeng mawala yung mahal ko.

Nandito ako sa bahay ngayon. It's been 7 months already, nandito pa din ako sa Pinas. Hindi ko magawang iwan si Mika. Sinasama ko siya pabalik ng US para na rin maayos ang problema pero ayaw niya.

Hindi na rin kami sa isang bubong naninirahan. Pero kasama ni Ate Kim si Mika. Binilin ko kasi na bantayan at alagaan niya si Mika para sakin. Napagdesisyunan kong wag na muna magpakita dahil nag-iisip ako ng paraan.

*ring* *ring*

"Hello?"

...

"Yes, ako nga. Who's this?"

...

"Ahh I see. Why?"

...

"Okay. I'll be there within 20 minutes. Bye."

*end of phonecall*

Nagmadali akong nag-ayos at pinaharutot ang kotse ko papunta sa bahay nila.. Ilang minuyo lang at nakarating na din ako sa bahay ni...

"Jeron? Tao po. Jeron I'm here." walang sumasagot.

Nakita ko naman na bukas yung pintuan kaya pumasok nalang ako.

"Hey Jeron! What are you doin'?"

"Huy nandyan ka na pala." inalis niya na ang piring sa mata niya. "Upo ka."

"Salamat. Ano bang pag-uusapan natin?" tanong ko.

"Wag dito. Coffee shop tayo. Wait mag-ayos lang ako." sagot niya.

"Sige lang." sagot ko sa kanya

Saka siya umakyat papuntang kwarto niya. May nakita naman akong mga photo albums sa ilalim ng center table.

Pagbukas ko hindi na ko nagulat na puro pictures ni Mika ang nakalagay dito.

Parang compilations ko din. Stolen shots habang kumakain, nagtetraining, naglalakad, etc. May iba rin na selfies nila. Naging magkaibigan pa rin naman sila dati kahit papano.

Ang tanging pinagkaiba lang ng koleksyon namin..

Meron siyang pictures until now. Samantalang ako, I don't have memories with her for the past 5 years.

All My Heart (Mika Reyes- Ara Galang fan fiction)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon