sessizliğin sesi [Hyunlix]

°8°

Belkide yeniden orkidem olabilirdi.
Belkide soldurduğu çiçeği aydınlatarak yeşertebilirdi...

"Felix sakin ol tamam mı birşey olmicak"

Ağlamam durmuyordu

"Jisung benim ailemdi hyunjin"

"Biliyorum ama yapacak birşey yok hastaneye getirdik işte birşey olsaydı doktorlar söylerdi"

Kafamı sallayıp göz yaslarımı sildim soluk bir şekilde hyunjine gülümsüyordum ama gülümsememi solduran hyunjinin arkasından gelen Minho oldu

Ona doğru hızlıca koşup boğazına yapıştım

"SEN YAPTIN DEĞİL Mİ ORUSBU ÇOCUĞU SEN YAPTIN GÖRDÜM SENİ"

duvara ittirmis boğazını sıkarak sırtını sertçe duvara vuruyordum

"Bırak beni psikopat"

"PSİKOPAT KİM GÖRDÜK SEN NASIL BİR İNSANSIN HA? NASIL ACIMADAN KIYDIN ONA NASIL YAPTIN ONA YETMEDİ Mİ DÖVDÜRDÜĞÜN YETMEDİ Mİ?"

Hyunjin beni belimden kavrayıp minhodan kurtarmaya çalışıyordu ama işe yaramamıştı taki ses duydum

"Felixim"

Sesin geldiği yöne kafamı çevirdim.

"Anne.."

Minhonun boğazını bırakıp anneme doğru yürüdüm ardından sarıldım ona

"Nasılsın? Dinlenmen gerek miyor mu senin?"

"İyiyim ben de o boğazını sıktıgın çocuk kim"

Benim cevap vermeme fırsat kalmadan Minho yanımıza geldi ve annesine baktı.

"Anne"

İlk başta anlamamıstı annem minhoya sadece bakıyordu sonra gözleri dolmuştu

"Minho?"

Annem sarılmıştı minhoya Minho anneme ilk karsılık vermedi fakat sonra vermişti annesini özlüyordu zaten ve uzun yıllar ardından ilk kez görmüştü onu.

Hemşire gelip annemi aldı ben arkamı döndüğümde hyunjinin olmadığını gördüm. Annem, ailesi onları kaybetti büyük ihtimal duygulandı.

İlk hanjinin odasına girdim yoktu ve jisungda uyuyordu.

Sessizce çıktım odadan asaga kata indim  tuvaletlere baktım ama yoktu son çare arka bahceydi. Hastanenin arka bahcesine ilerledim ve çimenlere oturmuş izliyordu geçen arabaları.

"Hyunjin?"

Cevap vermedi ve bana da dönmedi yanına ilerleyip oturdum yanına

"İyi misin?"

Kafasını sallamakla yetinde hayır anlamında.

"Ailen değil mi?"

Kafasını kaldırıp bana baktı gözleri kıpkırmızı olmuştu

"Anlat hyunjin rahatla"

"Daha çok küçüktüm.. Ailem gözümün önünde öldürüldü psikiyatrislerde yardımcı olamadı ilaç verdiler sence ilaçla kapanırmı yaram? Ailemin öldürüldüğünü ilaçlar değiştirir mi? Ailemi hayata dondurebilir mi? Anneme uzun zaman oldu sarılamadım.. Bana kimse yardım edemedi babam beni uzun zamandır öpemedi onlar yok oldu..."

"Çok zor olduğunu biliyorum"

"İntihar etmeye çalıştım. Onu bile beceremedim bu hayat için çok beceriksizim"

"Hayır değilsin"

"Gücümü kimseye gozteremediğim için sana gösterdim iğrenç şeyler yaptım sana"