taken ⋆ pablo gavi

six

barcel6na: bu arada
dün çok güzeldin

achaviz: tesekkur ederim

barcel6na: ve gergin

achaviz: vay
be
bunu fark etmis olman cok iyiymis
neden acaba
😃

barcel6na: benimle dalga geçme
ciddiyim
kötüsündür diye yazdım

achaviz: gergin olmam kotu oldugum anlamina gelmiyor
o gunden sonra anlaman gerekirdi
hicbirinizi kendimi kotu hissetmeme sebep olacak kadar umursamiyorum
inan bana sabrinayi bile
yalan soylemek kolay gelmeye basladi |
yalan soylemek k |

barcel6na: özür dilerim
ben gerçekten
onlar gibi olmak istemiyorum
en azından senin gözünde

achaviz: bosuna ugrasma
hepinizin ne oldugunu biliyorum
bir daha sizinle de bir araya gelecegimi sanmam

barcel6na: ...
senin icin çabalamak istiyorum
buna da izin verirsin herhalde
çünkü iznin olmasa da çabalayacağım

achaviz: izin falan vermiyorum
hepiniz bildigini okuyan bos kisilersiniz
ne halt oldugunuz belli
tavrimin net oldugunu anlamiyorsan
bu sadece seni gozumde daha cok dusurur

barcel6na: hiç çabalamadan gözünde bu haldeyim zaten
her neyse
özür dilerim
görüldü 22.10

★

"Amaris, hadi. Koç seni bekliyor."

"Geliyorum." Dedim çatlayan sesimle. Biraz zor da olsa, çıkarmıştım. Bunun sebebi az önceki konuşma olsa da, o konuşmayı umursamayacaktım. Benimle yine oynuyordu, hatta oynamayı amaçlıyordu ama buna izin vereceğimi sanıyorsa çok da yanılıyordu.

Eh, elbette bana yazan kişiyi tahmin etmem bir saniyemi almamıştı desem yeridir. Kim olduğunu gayet iyi biliyordum, uğruna günlerce ağladığım kişiyi tanımamam komik olurdu zaten.

Ancak Gavi'nin asla bunu anlayacağımı anlayacak kadar ileri bir zekası olmayacaktı, orası kesin.

Elimdeki telefonu kapatıp çantamın içine attım ve hızla fermuarını çekip çantanın yanındaki boş sandalyeye çöktüm. Ayak bileklerim ağrımıştı çünkü Gavi'nin yazdığı şeyler beni öyle bir delirtmişti ki ayakta dikildiğimi bile fark etmemiştim. Yine o midemdeki kasılma hissi de bu ağrılara ekti tabii.

Eğilip doğru düzgün bağlanmamış patenimin bağcıklarını daha sağlam bir şekilde sıktım ve taytımı patenin üzerine indirip ayağa kalktım. Piste girdiğim gibi rahatlamam bir oldu.

Buraya her girişimde bir huzur buluyordu içimi. Tarif edilemez mutlu bir his olur ya işte, tam da oydu bu. Buzu seviyordum, mesleğimi seviyordum, yeteneğimi seviyordum. Spor, hayatımda çok önemli bir yere sahipti.

Vücudum henüz yeni gevşemişken, antrenman pistinin öbür ucunda duran zar zor seçebildiğim koçu gördüğümde kaşlarımı çatmadan edemedim. Yanında birisi, hatta birileri vardı. Birisi kız, birisi erkekti yanlış görmüyorsam. Bu dev pistte bu kadarını görmeme bile şaşırmıştım ancak bu saatte burada ne işleri olduğunu anlamamıştım. Kimdi bunlar?