[ 9:26 AM ]
Sabah ışığının yumuşak ışığında, Jay ile bedenleriniz birbirinizin kollarına dolanmış, vücutlarınız sıcacık battaniye kozasının altına rahatça yatıyordu. Sakin bir anı paylaştığınızda nefeslerinizin ritmik yükselişi ve düşüşü senkronize oldu, dış dünya görünüşte unutulmuş gibi.
Jay'in parmakları kolun boyunca hassas desenler çizerek memnun bir iç çekişe neden oldu. "Biliyor musun," diye fısıldadı, sesinde nazik bir şakacılık vardı, "bence sonsuza kadar böyle kalmalıyız."
Başını onun göğsüne yasladığında kıkırdaman yumuşaktı. "Bunu ne kadar sevsem de, yaşayacak hayatlarımız ve ilgilenmemiz gereken sorumluluklarımız var."
Jay'in dudakları sıcak bir gülümsemeyle kıvrıldı, sana bakarken gözleri parladı. "Doğru, ama kısa bir süre için zamanın durmaya karar vermiş gibi davranamaz mıyız?"
Parmaklarınız iç içe geçti ve Jay'in bakışlarında şefkatle karşılaştın. "Pekala, Bay Park. Dünyanın geri kalanının var olmadığını ve bu sevimli küçük baloncuğun içinde sadece siz ve benim olduğumu farz edelim."
Gülümsedi ve alnına yumuşak bir öpücük kondurmak için eğildi. "Mükemmel. Şimdi, sormalıyım, bizim hayali dünyamızda yapmak istediğin özel bir şey var mı?"
"Hmm, yatakta kahvaltıya ne dersin? Krep, böğürtlen ve fazladan kucaklaşmaların yanında?"
Jay kıkırdadı, kahkahası yatıştırıcı bir melodiydi. "Kahvaltı, aşkım. Ama bilmen için söylüyorum, krep çevirmeyi çok ciddiye alıyorum." Sahte ciddi bir ifadeyle başını salladın. "Tabii ki pankek çevirmek asla hafife alınmaması gereken kutsal bir sanattır."
İkiniz de kahkahalara boğuldunuz, sesiniz paylaştığınız mahrem alanda ahenkli bir şekilde karışıyordu. Şakacı şakalar ve tatlı sözler alışverişinde bulundukça, bağlantınız derinleşti ve aranızdaki bağı sağlamlaştırdı.
Birlikteliğin o sakin anında, Jay Park ve sen birbirinizin varlığının sıcaklığının tadını çıkardınız, zamanın durduğu ve sevginin özgürce yeşerdiği kendi yarattığınız bir dünya.
Slm nabersiniz
Evime gelip beni öldürmeyin diye bolum atıyorum -yıllar sonra-
13.08.23
