დავეთანხმე და უკან გავყევი...
დიდ თეთრ შუშის კიბეებზე ავედით დადერეფნის ბოლოში,მარჯვენა კარის გვერძე ლუნამ გასაღებით გააღო კარი...ნათელი იყო აივანიც ქონდა,საწოლი დიდი იყო და საწოლის წინ სარკე და მაგიდა იდგა.ნუ ძაანაც ცუდი არაა მაგრამ...
მე:ჰეი ლუნა ეს რა საჭიროა? მე ხომ აქ არ უნდა ვიცხოვრო
ლუნა:იცი? კი აქ უნდა გადმოხვიდე ბატონს ასე სურს
მე:კი მაგრამ!
ლუნა:გთხოვ კითხვები აღარ დამისვა ყველაფერს ბატონი აგიხნის და ჰო მას შვილი ყავს ჯეონ ჯონქუქი ცოტა უხეშია მაგრამ კეთილი გული აქვს მის ოთახს შენ მიხედავ ხოლმე
მე:ამ...კარგი
გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა მეკი პარკში ჩადებული ტანსაცმელი ამოვიღე და ლუნას ნაირი შორტი და ამიღებული მაისური იდო არა გამორიცხულია ამას მე არ ჩავიცვამ...
მაგრამ დავფიქრდი და ბატონი ჯონგ სუკი ისეთი კაცი ჩანს გეგონება დაგბრიდავსო თუ რამე არ მოეწონება,თან ჩემს ანაზღაურებაც კარგია, ამიტომ მომიწევს ამის ჩაცმა.
ზიზღით ამოვიღე და ჯერ ეს შორტი ჩავიცვი რომელიც ძალიან მოკლე იყო და მერე ის ამოღებული მაისური მკერდი თითქმის მუჩანდა ამით როგორ უნდა დავალაგო? წუწუნი დავიწყე მაგრამ ოთახში ის კაცი შემოვიდა და ჩაიღიმა
მე:რამე გნებავთ? ახლა გამოვდიოდი და რაღაც კითხვა მაქვს ამით ვერ ვიმუშავებ
*ტანსაცმელზე ვანიშნე*
ჯეონი:იცი რა? თუ გინდა რომ წესიერად მოგექცე რასაც გეტყვი იმას გააკეთებ
ღიმილი სახეზე შემახმა და ბატონი ჯეონი ჩემსკენ ნელ-ნელა მოდიოდა მე კი მის მოშორებას ვცდილობდი მაგრამ როცა მომიახლოვდა ხელები ჩემს უკანალზე ჩააცურა და უნდა ეკოცნა როცა კარში ვიღაც შემოვარდა
ჯკ:მამააა არ მოგწყინდა? ხელი გაუშვი
მოვარდა და უხეშად იქით გამწია...მართლა რა უხეშია
ჯეონი:ჯონქუქ! თავი ვინ გგონია? ნუ მასწავლი რა უნდა გავაკეთო
ბოლო ხმაზე დაუღრიალა მეკი შევხტი და თვალები დავხუჭეზ,ყვირილს ვერ ვიტან ყველაზე მეტად
