Robotic life | Minsung

Je t'aime

(OHA YB) Merhabaa uzun zamandır beklenen yb. İyi okumalar, oy vermeyi ve yorumlarda düşüncelerinizi, eliştirilerinizi yazmayı unutmayın💖 tatlı momentler olcak profil fotoğrafımdaki han gibi yorganınıza sarılın ve keyifle okuyun<3

(Jeongin'den)

Bugün şirkete girdiğim an ofisimden çıkamamıştım. Bir sürü çizimlere bakıp dosyalar halledip robot vücutların daha iyi olmasını ve özellikle yeni çıkan robot asistanların vücutlarının gelişimi için bir sürü plan yapmıştım. Mesela daha hızlı koşmaları, daha kolay ve hızlı analize etmeleri gibi. Robotlarımız her ay binlerce satıldığı için yeni robot versiyonları daha da güçlü yapıp, herkesi memnun etmemiz lazım. Topluluğun bir kısmı, gerçekçi insan robotlarından hoşlanmıyordu. Destekleyen kısım kadar bir çoğu da nefret ediyor veya ürkütücü buluyordu. Toplantıda çalışanlarada daha güçlü versiyonları çıkaracağımızı dile getirmiştim ve şimdi Hyunjin'in gönderdiği çizimlere bakıyordum. Çizimleri oldukça iyiydi hatta animasyonlusunu göndermişti. Robotların haraket edişleri gibi bir çok detaya dikkat etmişti, toplantıda söylediğimden fazlası. Belim ağrıdığı için masamdan kalkıp Hyunjin'in odasına gittim. Kapıyı çalmadan önce, içeriden gülüş sesleri geliyordu. Kapıyı tıkladığımda, Hyunjin açmıştı yanında Felixde vardı.

İkisinede bakıp, garip sessizlik odayı sarstıktan sonra sonra Hyunjin konuşmaya başladı "Jeongin bey çizimlerime baktınız mı?" demişti Hyunjin gülümseyip, heyecanlı bakarak.  Jeongin bey?  Ben konuşamadan telaşlanıp devam konuşmuştu. "Yoksa beğenmediniz mi?" başımı olumsuz anlamda sallamıştım. "Yok, yok beğendim. Rahatsız etmeyeyim sonra görüşürüz." Odadan çıkıp kendi ofisime doğru yönelmiştim. Felix dükkanda çalışıyor, Hyunjini görmek için mi geldi acaba? Belkide ona yardımcı olmuştur...

Merak etmiştim ama pek umursamamalıydım. Odama girdiğimde Jisung, Minho ve Changbin ordaydı. "Hoşgeldin Jisung. Yeni assistanım Changbin, kendini tanıştırmıştır." "Evet, hoşbulduk" Yerime oturmuştum ve Changbin hemen yanıma gelmişti. "Bir şeye ihtiyacınız olursa söyleyin Jeongin bey." kafamı olumlu anlamda sallamıştım ve Changbin yine konuşmuştu. "Jeongin bey, Triapic 270 çok az kalmış." "Tamam, daha fazla üretilmesini söylerim" 

★★★★★

(Jisung'dan) 

Minho ile tüm önemli işleri ve dosyaları hal ettip eve gitmek için hazırlanıyorduk. Bugün çok çalışmıştık ve yorgundum, daha doğrusu belim ağrıyordu çünkü tüm günüm oturmak ile geçiyordu. Bazen Minho ve diğer robotları kıskanıyordum, çünkü onlar yorulamıyor. Belkide spor yapmaya başlamak ve daha fazla uyumak için bir işarettir. Minho olmasaydı bu yorgunlukta araba kullanıyor olurdum ve işlerim onun sayesinde daha da hızlaşıyor, tam olması gerektiği gibi güzeldi. Minho arabayı kullanıyordu ve yol boyunca ona programladığım dilleri konuşmasını rica ettim, anlamadım ama dinlemek eğlenceliydi. "Bir cümle söyle bende çevirisini tahmin edeyim" demiştim ve biraz düşündükten sonra konuşmaya başlamıştı "Ich liebe dich" bu dili bilmiyordum ve saçma bir şey de demek istemedim, komik olurdu. "Bunu bilmiyorum" biraz daha düşünüp Fransızca konuşmuştu "Hmm.. o zaman je t'aime" hemen gülümsedim çünkü bu cidden kolaydı "seni seviyorum" demiştim ve gülmüştüm. "Doğru bildin"

"Çok kolaydı" ekleyip esnemiştim. Kolay bulduğumdan esnemedim cidden yorgundum. Hava soğuk ve yağmurluydu bugün. Arabadan indiğimizde, Chan ve Seungminin bizim mahalleye taşındıklarını öğrenmiştik. Onları görüp selam vermiştik ve daha fazla soğukta kalmayıp eve girmiştik.