Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
℘
"Ne yapmayı düşünüyorsun?"
Saçlarımı bağladıktan sonra giydiğim siyah lakosa taytın paçalarını ve ayakkabılarımın sıkılığını kontrol ederken, soyunma odamızda Samanthayla olacak durumu değerlendiriyorduk.
"Ne mi yapacağım? Sadece bildiğim şeyi. Dans edeceğim."
Dalgalı kumral saçlarını tel tokalarla taçlandırıp endişeyle kıvrılmış gözlerini üzerimde gezdirdi. "Kaderine razı olacaksın yani?"
Çömeldiğim yerden doğrulup nefeslendim. "Onu engelleyemeyeceğimi biliyorum. Üstelik..." Gözlerimi odakladığım noktayla alakasız kaşlarımı çattım. Onu düşünmek bile sinirlenmeme neden oluyordu. "Ona istediğini veremem. Gidip yalvarmamı istiyor, ayaklarına mı kapanayım? Dayım olduğunu eninde sonunda herkes öğrenecek."
Saçlarını omuzlarının üzerinden attı ve gergince ellerini belinin iki yanına yerleştirdi. "Tanrım. Nereden öğrenmiş?"
Omuz silktim. "Kim bilir nereden öğrenmiştir, alçak. Belki de bizi dinledi veya... bilemiyorum. Şeytanın ta kendisi."
Sesini kısıp biraz eğilerek konuyu taşıdı. "Hâlâ Bay Taemin'in dayın olduğuna inanamıyorum."
Tebessüm ettim. Samantha aklından neler geçtiğini bilemediğim dakikalarda durumu hemen toparlamış, beni dinlemeyi seçmişti. "Gerçekten yanlış anlaşılmak istemedim. Ben sadece herkes gibi muamele görmek istiyordum. Burası gerçekten prestijli bir dans okulu, kendi emeğimle tırmansam da bir yerde dayımın bana referans olduğu gerçeği doğru. Yapabileceğim bir şey yok."
Elini omzuma atıp pohpohlarken gülümsedi. "Seni anlıyorum. Ama keşke bana daha önce söyleseydin Jennie, ben senin en yakın arkadaşınım burada. Benden saklamana gerek yoktu."
"Özür dilerim, haklısın."
Elini çekip yanaklarımı sıktı birden. "Sorun değil."
"Hey! Yanaklarımın sıkılmasından hoşlanmıyorum diyorum." Ellerine vurup geri çekildim.
Halime gülüp önden yürüdü. "Hahahah, her zamanki gibisin. Hadi gidelim."
Esnekliğimi yerimde durup sekerek test ettim ve biraz rahatlamak için ellerimi yukarı doğru birleştirerek sırtımı gerdim. "Tamam. Hazırım."
Bunca zaman ter döküp ayaklarımı burktuğum, dizlerimi morarttığım mevkimden bir anda öylece ayrılamazdım. Kendimden en ufak bir şüphem yoktu. Zaten seçilmiş ve baş dansçı olmaya layık görülmüştüm, yine yapardım.
