Opowiadanie stworzyłem na prośbę : Nadixss
Mam nadzieję, że nie jest najgorsze
(Uznajmy, że Dazai się przykładał do swoich obowiązków w pracy)
Wiatr płatał figle z liśćmi drzew, unosząc je w tanecznych wirach na chodnikach Yokohamy. Mężczyzna o głęboko zamyślonych oczach przechadzał się po ulicach, zatapiając się w dźwiękach miasta. Dazai Osamu, detektyw, miał zaledwie jeden cel - rozwikłać zagadkę, która od kilku dni dręczyła go do białej gorączki.
Jego uwagę przyciągnęło odbicie światła na szybie kawiarnianej witryny. Zatrzymał się, spojrzał na siebie i sprawdził, czy nie ma plam na swoim płaszczu. Zadowolony z rezultatu, wszedł do kawiarni, gdzie zamówił swoje ulubione espresso i usiadł przy niewielkim stoliku w kącie.
W miarę jak napój rozgrzewał jego dłonie, Dazai pozwolił swoim myślom dryfować. Zastanawiał się nad ostatnimi poszlakami w sprawie, której próbował się dopiąć. Zniknięcie cennego artefaktu z muzeum wydawało się być tylko początkiem. Było coś w tym przypadku, co przyciągało go, sprawiając, że nie mógł oderwać się od zagadki.
Nagle drzwi kawiarni otworzyły się z impetem, przynosząc ze sobą gwałtowny podmuch wiatru. Wszystkie oczy skierowały się w kierunku wejścia, również Dazai spojrzał w tamtym kierunku, wyczekując, kto właśnie wszedł.
Tam, w świetle słonecznego blasku, stanęła osoba, której obecność sprawiła, że serce Dazaia zabiło szybciej. Był to Y/N, tajemniczy mężczyzna, który wszedł w życie detektywa kilka miesięcy temu. Jego śmiałość, inteligencja i piękno stanowiły dla Dazaia zagadkę równie intrygującą, co te, które próbował rozwiązać na co dzień.
Y/N przeszedł przez lokal, jego spojrzenie spotkało się na chwilę z tym Dazaia, a następnie usiadł naprzeciwko niego. Jego uśmiech był enigmatyczny, a oczy iskrzyły się ciekawością.
"To przypadek spotkania tutaj?" zapytał, unosząc jedną z finezyjnych brwi.
Dazai skrzyżował ręce na piersi, opierając się o oparcie krzesła.
"Nie wierzę w przypadek, Y/N. Czym zawdzięczam te niespodziewane odwiedziny?"
Mężczyzna uśmiechnął się nieznacznie, a jego spojrzenie stawało się jeszcze bardziej intrygujące.
"Masz wrażenie, że coś wisi w powietrzu, prawda? Coś, co dotyczy tej zagadki, nad którą pracujesz."
Dazai mruknął z aprobatą, a potem spojrzał na niego z zaciekawieniem.
"Jak zawsze, jesteś niezwykle spostrzegawczy, Y/N. Co wiesz?"
Przez kolejne dni Dazai i Y/N pogłębiali swoje śledztwo, przemierzając ulice Yokohamy w poszukiwaniu kolejnych wskazówek. Ich współpraca była harmonijną mieszanką wnikliwości Dazaia i kreatywności Y/N. Razem tworzyli niewidzialny węzeł myśli, łączący fakty i przypuszczenia w niezwykłym tańcu.
"Znalazłem kolejny trop" oznajmił Dazai, zatrzymując się przy plakacie reklamowym na jednym z budynków. Plakat przedstawiał wystawę sztuki, na której eksponowano m.in. artefakty pochodzące z czasów starożytnego Egiptu.
Y/N spojrzał na plakat z zainteresowaniem. "Czy myślisz, że to może mieć związek z naszą sprawą?"
Dazai pokiwał głową, a jego oczy zajaśniały myślą. "Artefakty starożytnego Egiptu mogą posiadać tajemnice, które wykraczają poza to, co jest oczywiste. Może to być klucz do odkrycia, o którym nawet nie mieliśmy pojęcia."
Razem postanowili udać się na wystawę sztuki, licząc na to, że znajdą tam kolejne wskazówki. Wnętrze galerii było pełne tajemniczych i mistycznych przedmiotów, które przywoływały ducha dawnych czasów. Dazai i Y/N przemierzali sale, dokładnie przyglądając się każdemu eksponatowi.
Nagle Y/N zatrzymał się przed małym obrazem, przedstawiającym ukrytą dolinę z piramidami w oddali. Jego palce delikatnie przesunęły się po powierzchni płótna, jakby szukał czegoś niewidzialnego.
"Dazai, to jest coś więcej niż zwykły obraz" stwierdził, skupiając się na detalu ukrytym w tle. "Wygląda na to, że tu chodzi o coś głębszego."
Detektyw zbliżył się do niego i spojrzał na obraz. Jego oczy wyostrzyły się, a potem nagle stały się szersze. "Y/N, patrz. W tle piramid jest coś, co wydaje się być ukrytą wiadomością. To może być klucz do rozwiązania naszej zagadki."
Razem zaczęli analizować obraz, próbując odczytać ukryty przekaz. Y/N dostrzegł subtelne zmiany w odcieniach barw i układzie cieni, tworzące coś, co mogło być kodem. Dazai wziął głęboki oddech i skupił się na detalu.
"To musi być klucz szyfrowy" stwierdził po chwili. "Ale musimy go odszyfrować, żeby poznać jego treść."
Rozpoczęli intensywną pracę, odkrywając coraz to nowsze elementy ukrytej wiadomości. Ich wspólny wysiłek skupił się na złamaniu kodu, który otworzyłby drzwi do prawdy. Niespodziewanie kawałki układanki zaczęły się układać w spójny przekaz.
"Złamaliśmy to!" zawołał Y/N, kiedy wreszcie udało im się odszyfrować treść.
Dazai przyjął ukrytą wiadomość, jego oczy przebiegły po słowach. "To jest lokalizacja. To miejsce, gdzie ukryto artefakt."
Zrozumieli, że znaleźli klucz do rozwiązania zagadki. Teraz musieli tylko odnaleźć to tajemnicze miejsce i zabezpieczyć cenny artefakt, który mógł odmienić bieg historii.
W miarę jak ich wspólne śledztwo głęboko się rozwijało, tak samo rosły uczucia między Dazaiem a Y/N. Każda spędzona chwila w towarzystwie drugiego wydawała się być cenniejsza niż złoto. Ich serca zaczęły bić wspólnym rytmem, a każdy uśmiech czy dotyk stawały się dla nich bezcennymi skarbami.
Pewnego wieczoru, po całym dniu skupienia nad kolejnymi tropami, Dazai i Y/N postanowili odpocząć na dachu Biura Detektywistycznego (tego budynku:D). Gwiazdy na niebie migotały nad nimi, a ciepły wiatr delikatnie dotykał ich twarzy.
Y/N oparł się o barierkę i spojrzał na miasto, które tętniło życiem poniżej. Dazai stanął obok niego, a ich ramiona lekko się dotykały.
"To niesamowite, prawda?" odezwał się Y/N, nie odrywając wzroku od nocnego pejzażu.
Dazai kiwnął głową, wyczuwając podskórne napięcie między nimi. "Tak, ale to, co jest jeszcze niesamowitsze, to to, co mamy tutaj."
Y/N spojrzał na niego z zaciekawieniem, a jego serce zaczęło bić szybciej. "O czym mówisz?"
Detektyw skierował swój wzrok w jego stronę i delikatnie złapał za rękę, a następnie ją ucałował. "Mówię o tym, co jest między nami. Od chwili, gdy się spotkaliśmy, czuję, że nasze ścieżki zostały ze sobą splecione. Y/N, jesteś dla mnie jak zagadka, którą pragnę rozwiązać każdego dnia."
Serca obu mężczyzn biły teraz razem, jak dwa rytmicznie bijące bębny. Y/N miał problem z opanowaniem swoich emocji, kiedy spojrzał w oczy Dazaia, a ich bliskość stawała się coraz bardziej intensywna.
Dazai uniósl swoją wolną rękę i delikatnie podniósł podbródek Y/N, przybliżając się do niego. Ich oddechy zaczęły się splatać, a każdy ich ruch był pełen napięcia i pragnienia.
Nareszcie ich usta zetknęły się w delikatnym, pełnym uczucia pocałunku. Czas zdawał się zatrzymać, gdy ich usta razem się złączyły. To było jak połączenie dwóch dusz, które odnalazły swoją brakującą część.
Gdy się oderwali, ich oczy spotkały się wypełnione emocjami. Dazai delikatnie się uśmiechnął, a Y/N odpowiedział mu takim samym uśmiechem.
"To był mój najcenniejszy trop" westchnął Dazai. "I z pewnością nie mam zamiaru go nigdy zgubić."
Y/N mocniej przytulił się do Dazaia, poczuwając się do spełnionego bohatera swojej własnej opowieści kryminalnej. Ich wspólna podróż w poszukiwaniu prawdy przerodziła się w piękną opowieść o miłości i zaufaniu, która miała trwać na zawsze.
