უცნობი აჩრდილი

თავი 1

-გამომძიებელი,ენი ჭანტურია ხომ არ გინახავთ?!-დერეფანში გაისმა კაცის ბოხი ხმა,ყველას ყურადღება უფროსის მიმართ იყო მიპყრობილი,მხოლოდ ერთი გოგონას გარდა
-ენი!შენ გეძახიან-ლილუმ მხარი გაკრა თავის დაქალს
-ენა გააჩუმე ლუ!-გოგონამ შეუღრინა და თან უფროს გახედა
-ანუ თქვენ ხართ?ენი ხომ?!-წარბი აწია ბატონმა ირაკლიმ
-დიახ,მე ვარ ენი!-თვალი თვალში გავუყარე და ამაყად შევხედე
-მომწონს სითამამე,ქალბატონო ენი!-გაიღიმა,მაგრამ არა როგორც გულით სარკასტულად!ვიცი,ზუსტად ვიცი რომ სარკასტული ღიმილი იყო!
-კაბინენტში გიბარებთ,სულ რაღაც 5წუთი გაქვთ!-სახე დაასერიოზულა და ზურგი მაქცია
-გისმენთ-უკან გავყევი და სანამ კარს დახურავდა ოთახში შევედი
-სულსწრაფი ყოფილხარ!-შემოტრიალდა და ხელები გადააჯვარედინა
-დაიწყეთ თუ შეიძლება!ბევრი საქმე მაქვს-თვალები ავატრიალე და დაველოდი მის დავალებას
-ძალიან,ძალიან საჭირო საქმე უნდა განდო ენი!შენსგარდა ამას დარწმუნებული ვარ ვერავინ შეძლებს-თითები მაგიდაზე დაადო და დაეყრდნო,წინ გადმოიხარა და მგლის ტყავიდან გამომძვრალ ცხვარს დაემსგავსა
-დაგეხმარები,რა საქმე უნდა გამოვიძიო-მოკლედ მოვუჭერი,თავი დამიქნია და სავარძელში გადაეშვა
-მოკლედ,ერთი ოჯახი უგზო-უკვლოდ გაქრა,აორთქლდა ასე ჰაერში!გუშინ ვიყავი წასული მათ სახლში,აშკარაა რომ შიგნით ვიღაც არის მაგრამ არვიცი როგორ ავხსნა უბრალოდ..-დაიბნა სიტყვებს ვერ პოულობდა როგორ გადმოეცა ეს გაუგებრობა
-მაგრამ არ ჩანს,უჩინარია-წინ გადავიხარე და თვალებში ჩავხედე,მუქი მწვანე თვალის ფერი ჰქონდა ბატონ ირაკლის
-დიახ!უჩინარია,ვიცი გიყვარს მისტიური ამბები,ამიტომ ეს საქმე შენი იყოს-ორი დიდი საბუთები მომცა სადაც ყველანაირი დეტალი ეწერა,ერთადერთი ხალხის დაკითხვა იყო საჭირო ფიქრებიდან გამოსული წამოვდექი და კარისკენ დავიძარი
-მოიცადე!მინდა რაღაც გთხოვო-მაჯაზე ხელი მომკიდა და შემომატრიალა,გავქვავდი არ მოველოდი ასეთ ქცევას
-გისმენ-ავხედე,დაბნეული მაგრამ მაცდური მზერა ჰქოდა
-ეს საქმე მარტო მე,შენ ლილუმ და საბამ ვიცით,არმინდა სხვა გაერიოს ყველაფერს აურევენ-ხელი უხეშად გამიშვა,კარები გავაღე თუარა ლუ დავინახე ჩემკენ მოდიოდა
-მომეცი ეგ საბუთები-ერთი დიდი გამომართვა და შემომხედა
-რა უცნაური კაცია!-ჩავიბუზღუნე
-ეგ ჰო ირაკლია,ირაკლი ბაგრატიონი-გაეცინა
-არარის სასაცილო!სულ ამაბნია,უხეში უტაქტოა-ლუს სიცილი აუტყდა მეკიდე გაბრაზებულზე ფაილები ხელში მივაჩეჩე და გასასვლელისკე  დავიძარი
-ლილუ,ჩემს სახლში გელოდები საბუთებიანად!-არც მიმიხედავს ისე მივაძახე და ფეხით გავუდექი სახლის გზას,გზად ლისის ტბაზე გავიარე ზედმეტად ლამაზი იყო ადამიანებისთვის!სულ ანაგვიანებენ,პატარა სალმზე ჩამოვჯექი და ვუყურებდი ხალხს როგორ ერთობოდნენ
-ნეტავ აქ იყო ჩემო ადამიანო-ცაში ავიხედე,ეტყობოდა რო ბნელდებოდა-ძალიან მომენატრე აკაკი!ძალიან მაკლიხარ განყოფილებაში,ვეღარ გიყურებ,ვეღარ გეხები და ვეღარც შენი სიცილის ხმა მესმის და ეს მაწუხებს!გესმისს?!მჭირდები..-ნაღვლიანი ვუყურებდი,უკვე მარგად მოღრუბლულ ცას ჯერ კიდევ ციმციმებდა ერთი ვარსკვლავი რომელიც ყველასგან განსხვავებული იყო-ვიცი რომ შენ ხარ ეს ვარსკვლავი!ჩემო ვარსკვლავ ბიჭუნა-გამეღიმა,ქარმა დაუბერა მაგრამ არ შემციებია არვიცი რატო მაგრამ პირიქით სითბოს ვგრძნობდი,უცბად წვეთი დამეცა და მივხვდი რომ წვიმა იწყებოდა,წამოვდექი და გასასვლელისკენ დავიძარი
-შენ?!-ჩემს წინ ბატონ ირაკლის ვხედავდი სპორტილ სტილში,არა მინდა გითხრათ ძალზედ სიმპატიურია,კუნთებიანი და ტატუები თითქმის ყველგან ჰქონდა
-შენ?-იგივე კითხვა დამისვა მეც
-გამიკვირდა აქ რომ გნახეთ-ავათვალიერე
-ეი!შენ,მასე ნუ მიყურებ!-თითი ამიქნია
-რატომ?!-გამეცინა
-იმიტორო საქმე გაქვს,და საერთოდ ლილუსთან რატომ არ ხარ?!საქმეს მორჩი?აქ რაგინდა-დამაყარა კითხვები
-დამშვიდდი ბატონო ირაკლი!კაკის ველაპარაკებოდი..ჩემთვის ჩუმად-ცალითვალით გავხედე
-ოჰ კაკი ნუ აცდენ გოგოსს!-აიხედა ცაში
-წავალ მე..-სიტყვის დამთავრება ვერ მოვასწარი ისე დასცხო კოკისპირულმა წვიმამ
-ჯანდაბა მანქანა არ წამომიყვანია-ხელები გადავაჯვარედინე
-წამოდი წაგიყვან-ხელი გამომიწოდა
-არა იყოს უცბად წავალ გავიქცევი!-თავი გავაქნიე
-ნუ ჯიუტობ!წამოდი-ხელი მეორედ ააფრიალა იმის ნიშნად რომ ჩამეკიდა,მეკიდე ჯიუტად არას ვეუბნებოდი-შენ მაიძულე!-ზურგზე ტომარასავით მომიგდო და მანქანისკენ გაიქცა
-ეი ნელა!-მანქანაში როგორცკი ჩამსვა ღვედი შევიკარი და დაველოდე ირაკლის
-გითხარი წყნარად!შენკიდე ჯიუტად არაო!ვერგავიგე რამდენი წლის ხარ ჭანტურია?-გაბრაზებული და სერიოზული თვალებით მიყურებდა
-25წლის ვარ!შენ?-დამაინტერესა გულრწფელად
-მე 28წლის გახლავართ-გაეცინა,მანქანა დაძრა და ჩემი სახლისკენ წავიდა
-მეტის მეგონე-თავი გავაქნიე
-მაინც?!-სარკიდან უკან იყურებოდა,აშკარად ეტყობოდა რომ აღელდა
-სადღაც 30-32წლის-ჩამეცინა მაგრამ დავსერიოზულდი
-სერიოზულად?!ასეთი მამაკაცური რომ ვარ მაგიტო შემაფასემასე?!-გაუკვირდა,ოხ ეს ნარცისები..თავი გავაქნიე
-ჰო მაგიტო-სარკასტულად გავუღიმე რადროსაც მკვეთრად დაამუხრუჭა
-რამოხდა?!-შეშინებული ვკითხე
-თავი დახარე!-კეფაზე ხელი მომკიდა და დაბლა ჩამაწევინა თავი,არსაიდან სროლა ატყდა,შუშების მტვრევის ხმაზე შემეშინდა და ირაკლის ხელს ჩავეჭიდე-ნუ გეშინია,მოვალ!-თავი დავუქნიე და ვუყურებდი თუ როგორ გადავიდა
-ჯანდაბა,რაუნდათ?!-თავი ოდნავ ავწიე,დარწმუნებული ვიყავი რომ ვერ დამინახავდნენ რადგან მინა სველი იყო,უკანა ჯიბიდან პისტოლეტი ამოვიღე და გადავტენე-დადგა დრო პატარებო!-კარი ოდნავ გავაღე და მანქანის ქვეშ შევძვერი,სულ 7კაცი იყო ორი ირაკლიმ დაჭრა-ბოდიშით პატარებო დეიდა ვერ გაგიფრთხილდათ-ჩავილაპარაკე და ორს ვესროლე,ირაკლი დაიბნა რადგან არიცოდა საიდან ისროდნენ-დავინახე როგორ აღელდა როცა ჩემი მხრიდან კარი ღია დაინახა-ენი!ჯანდაბა!ენიიი!-ყვირილი დაიწყო ნერვიულობისგან მაგრამ ვერ გავრისკავდი ხმის ამოღებას სახიფათო იყო,დავინახე ერთი დაჭრილი როგორ წამოდგა და დანა როგორ გაშალა,ნელა წამოვდექი და გადატენილი პისტოლეტი პირდაპირ გულში ვესროლე-ენი?!ჯანდაბა!შემაშინე..-ხმაში ეტყობოდა თუ როგორ დარდობდა ჩემზე,მოვიდა და გადამეხვია
-კარგად ვარ!-ხელი მოვხვიე,უცბად ორივე ხელი ზურგზე ვიგრენი,ირაკლიმ ხელში ამიყვანა და ზურგით დადგა,გასროლის ხმაზე მივხვდი რო ირაკლი დაიჭრა-ირაკლი!ბატონო ირაკლი?!-მხარზე დაიხედა და ამომხედა,ირაკლის იარაღი ამოვუძრე უკანა ჯიბიდან,გადავტენე და პირდაპირ შუბლში ვესროლე
-ნაბიჭვარი!-ირაკლის ჭრილობას დავხედე,დიდი არაფერია მაგრამ სიღრმის გამო შრამი დარჩებოდა
-მადლობა,ბატონო ირაკლი!-გავუღიმე და გადავეხვიე
-აუჩ,ნელა!არაფრის ენი,მეორეჯერ ესე აღარ მოიქცე!მანიშნე მაინც რამეს თუ დააპირებ-ორივეს გაგვეცინა და ტროტუარზე ჩამოვჯექით სანამ სასწრაფო მოვიდოდა.