საღამოს სახლში გადაღლილი მივედი,ვისკის ბოთლი ავიღე და ჭიქაში ჩავასხი
-ის ისევ გიყვარს?-დივანზე მოკუნტული
ბიჭის სილვეტი ჩანდა
-ვინ ხარ?-იარაღია ამოვიღე და გადავტენე
-აკაკი-გამომხედა და წამოდგა
-რა?როგორ?-თვალები მოვისრისე ხელით
-კითხვაზე პასუხი გამეცი-წინ დამიდგა
-შენ ყოველთვის იცოდი ჩემი გრძნობები ენის მიმართ-ვისკი მოვსვი და სავარძელში გადავეშვი
-მართალია,ყოველთვის როდესაც ერთად გვხედავდი სისხლი გეყინებოდა-გაეღიმა
-იცი?შენი მოკვლაც მინდოდა-გამეცინა
-არმიკვირს,გამოცდილი ხარ მაგ საქმეში-გაეცინა
-ჰოო,მოიცა რა?-თავი გავაქნიე
-ვიცი,მამა და შენი ოჯახი ამოხოცე-დივანზე დაჯდა
-არა მე არ მიქნია!-ვისკი მოვსვი
-როგორ არა,შენ ქენი და ეს გესიამოვნა-გაღიმა
-არათქო!-დავიღრიალე
-ნუ ყვირი,ჯერ ჯერობით მარტო მე ვიცი!-გაიღიმა და გამომხედა
-რაგინდა?-სასოწარკვეთილი გავხედე
-ოჰ მე რა მინდა?კარგი კითხვაა,შენი ტანჯვა-სახე შეეცვალა და ნელნელა მომიახლოვდა
-ვიცი-მოკლედ მოვუჭერი და ავხედე
-იცის!იცი რა ძნელია?როდესაც ვერაფერს ვერ აკეთებ საყვარელი ქალის გამო?!-დაიღრიალა აკაკიმ
-შენ არ გიყვარდა ენი-კბილებში გამოვცერი
-სულ მიყვარდა,ეს შენ არ გვაცადე არაფერი!ბოღმის ბუკეტი ხარ,რომელიც არ აცდიდა საყვარელ ქალს ბედნიერებას-ჩაიმუხლა და შემომხედა
-ჯანდაბა!მოკეტე!-შეხება მინდოდა მაგრამ ვერ ვეხებოდი რადგან სული იყო ამის დედაც!
-არა რატო?!ეგოისტო ნაბიჭვარო!ახლა მე და ენის შვილი უნდა გვყოლოდა,რომ არა შენ!-ბარძაყზე მომიჭირა ხელი,საშინელი ტკივილის გამო დავიყვირე
-ახხ შენი დედაც!ენი ჩემი ადამიანია!გესმის?!ბოღმიანი შენ იყავი იცოდი ყველაფერი და მაინც დამასწარი!საყვარელი ქალი წამართვი!-ძლივს წამოვდექი და გავხედე
-შენ არ გიყვარს ენი,შენ არასდროს გყვარებია,ფსიქოპატებს არ უყვარდებათ!-სიბრაზისგან ვენები დამეჭიმა,ხელში არაებული ჭიქა გავუქანე და კედელს შეაფშხვნა
-შენ რომ არ ყოფილიყავი მე ცოცხალი ვიქნებოდი,ოჯახის ცოდვას როგორ ატარებ?-წყნარად მკითხა
-მე უბრალოდ..არვიცი!არმინდოდა აკაკი!მამა იმდენად მეზიზღებოდა იმდენად მინდოდა მისი სიკვდილი,ვერ გავთვალე რომ იმ დღეს ყველა სახლში იქნებოდა!სანამ მივედი აღარაფერი აღარ იყო!-ცრემლები მოვიწმინდე და გავხედე
-მაგრამ მან ყველა გაიყოლა!-წინ და უკან დადიოდა
-ჰო მაგრამ არმინდოდა!-კედელთან ჩავიმყხლე
-ენი მალე გაიგებს,აი მაშინ მართლა დაკარგავ-გამომხედა
-არა გთხოვ!ენის გარდა არავინ მყავს!არმინდა მისი დაკარგვა-თავი ჩავხარე
-ზედმეტად გვიანია,არუნდა გაგერია ამ საქმეში-თავზე მაკოცა აკაკიმ და გაქრა
-არა!აკაკი არ წახვიდე,გთხოვ შენ მაინც დარჩი!შენ მაინც მელაპარაკე!-გიჟივით დავიწყე სიარული,აკაკის ვეძებდი, მინდოდა მენახა მინდოდა ჩამხუტებოდა!ტელეფონი ავიღე და ენის გადავურეკე
-რომელი საათია,იცი?-დამთქნარების ხმა გავიგონე
-მერე რა!ენი რას აკეთებ?-კეფა მოვიფხანე
-დოკუმენტებს ვახარისხებ,ახალი დეტალები უნდა მოგახსენო ხვალე!-ყავა მოსვა
-გთხოვ გადადე ეგ ფურცლები და ჩემთან მოდი,მჭირდები ენ-ამოვიგმინე და დივნის კუთხეში ჩავიკეცე
-რამოხდა ირაკლი?
-მე უბრალოდ მჭირდები,მოდი გთხოვ!-ტელეფონი გავთიშე და ენის დაველოდე,ნახევარ საათში კარის გაღემის ხმა გავიგე
-ირაკლი?!სად ხარ-სილვეტი დავინახე და ხელი ავწიე
-ო ღმერთო,რას გავს აქაურობა ირაკლი!-გავუღიმე და ხელი გავუწოდე
-მერე მისაყვედურე!ახლა უბრალოდ ჩამეხუტე-ნელა მოვიდა ჩემსკენ,თავისი პატარა,ნაზი თითები წელზე მოხმვია და ჩამეხუტა,ღმერთო ახლა მხოლოდ შენ იცი როგორ ძალიან მინდოდა და მჭირდებოდა ეს!
-აქ ვარ შენთან!-გავიღიმე და ხარბათ შევისუნთქე მისი სურნელი,ლავანდის სუნი რომელიც ძალიან მომწონდა
-მადლობა!-მხარზე ვაკოცე და თავი მუხლებზე დავადე
-გაჩუმდი!-თმაში შემიცურა თითები,გავინაბე,მისხელში თავსს უსაფრთხოდ ვგრძნობდი მიუხედავად იმისა რომ მე ვარ კაცი და ის ქალი ჩემთვის წამალივითაა მისი შეხება
-რა მოხდა?-შემომხედა
-არაფერი,ბევრი დავლიე და ემოციები ვერ გავაკონტროლე-მისი მწვანე თვალები!ვგიჟდები უბრალოდ
-მჯერა!-გაიღიმა,ძილი მომერია ამიტომ თვალები მივნაბე
-დაიძინე,აქ ვარ!-შუბლზე მაკოცა
-არ წახვიდე..-ამოვილაპარაკე და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი
_______________________
მადლობა აქტიურობისთვის!🌸
YOU ARE READING
უცნობი აჩრდილი
Lãng mạnგამომძიებელი გოგონა და მისი უფროსი,ენი ჭანტურია და ირაკლი ბაგრატიონი იძიებენ საქმეს,რომელიც გაუჩინარებულ ოჯახს ეხება.
