თავი 14

314 27 3
                                    

სულ რამოდენიმე დღე გავიდა მას შემდეგ, რაც ირაკლი და ანანო იანის ტყვეობაში არიან,გოგონამ ზედმიწევნით იცოდა ვინ სად,როგორ, რატო და რომელ საათზე იდგა მის კართან, გეგმა რომელიც შეიმუშავა საღამოს თორმეტისკენ ამოქმედდებოდა, რადგან, ყველამ  იცოდა უმწეო ანანო ვერსად გაიქცეოდა,შესაბამისად არც იყო საშიშროება იმის რომ გოგოსგან რაიმე სახის უბედურობა მოხდებოდა 
-ირაკლი შემოიყვანეთ-თითით ანიშნა კაცმა,უსიტყოდ დაემორჩილნენ და ახლად დაჭრილი ირაკლი ოთახში მიუყვანეს,რომ გენახათ ისე შეგეცოდებოდათ...ვერ იტყოდით რომ ის პოლიციის უფროსი დავთჯდომარე იყო ახლა ის უბრალოდ დაჭრილ,საწყალ და უბედურ კაცს გავსს
-ვაააა ეს ვინ მოსულააა-კაცი წამოდგა
-ნაძირალა...-ამოიგმინა ჩუმად
-რათქვი რაო???-გაეცინა
-ენი სად არის?
-ენი კარგად არის აი შენზე რა ვთქვა არვიციიი,შემეცოდოოო თუ დაგცინო-თავი დაიმწუხრა კაცმა
-ასეთი სიბოროტწ საიდან გაქვს იან?-იკითხა ირაკლიკ და ახედა
-არვიცი,მეგონა შენ იცოდი!-სახე შეეცვალა იანს
-არა!შენი დის მერე გაცხოველდი!-იანის დის ხსენების მერე საშინლად გაბრაზდა და ფეხი ღრმა ჭრილობაზე დააადო
-აჰჰჰ!შენი დედაც იან!-ბიჭმა დაიყვირა
-გოგონა მოიყვანეთ-უემოციოდ წამოიძახა და სისხლიანი ფეხსაცმელი გაიწმინდა
-ენი...-ბიჭმა გაიღიმა და ენის ახედა
-ირაკლი?!-გოგონას ცრემლები წამოუვიდა სისხლიანი ბიჭის დანახვისგან დაცვა არ უშვებდა მასთან
-იან არ გეყო?-გოგონამ დაარღვია სიჩუმე
-არა პატარავ!-გოგონას მიუახლოვდა და თვალებში ჩახედა
-უნდა გეყოს!არამგონია ირაკლისნმკვლელობა გაწყობდეს-გოგონას ჩაეღიმა
-ოჰჰ,და რატომ
-პოლიციელია და თან ძებნილი-გახედა ირაკლის
-ჰოო ეგ მართალიააა-ირაკლის გაეღიმა
-აი შენ?-გოგონას თმაზე შეეხო ირაკლის ტკივილი სულ გადაავიწყდა და წამოდგა
-შე ნაბიჭვარო!ხელი გაუშვი!-იანს გაეღიმა-გავუშვა?-საერთოდ არუნდოდა ენის რამე ტკენოდა იანს მაგრამ ირაკლის გამო ყველაფერს იზავდა,გოგონას თმაში შეუსრიალა ხელი და ძლიერად მოქაჩა
-აჰჰჰ ჯანდაბა იან!-იანს გაეღიმა,ფიქრები სხვაგან წაუვიდა მაგრამ ირაკლის უკვე ვერავინ აკავებდა ვერც ჭრილობები ვერც დაცვა
-ოჰჰ რაკაი ხმა გაქვს ირუშ ნახე?-უფრო გადაწია და გოგონას კვნესის ხმაზე კრთებოდა ისე მოსწონდა ჟრუანტელიბუვლიდა
-სირო!ავადმყოფო!-ირაკლი ცოფებს ყრიდა უკვე,ენის იდეამ გაუელვა თავში და იანს თითით ანიშნა მისკენ მიწეულიყო
-გისმენ პატარავ
-გინდა ეს კვნესა შენ გამოიწვიო ჩემში?-ყურთან ჩავჩურჩულე იანს ტანში გასცრა
-მმმ,დღეს საღამოს?-იმდენად გადაეშვა ჩემს შეხებაზე სხვაგან სულ დაავიწყდა იქ მყოფი ხალხი და მტრობაც...
-კი ამაღამ-ლოყაზე შეუმჩნევლად ვაკოცე და უკან გავიწიე,ირაკლის რომ გავხედე ზედმეტად გაბრაზებული ჩანდა მაგრამ ვიცი მიხვდა ჩემს ჩანაფიქრს...
___________________________
დადააამ დიდხნიანი შესვენების შემდეგ დავრბუნდიი...რას ფიქრობთ?გავაგრძელო?🫶🏼

უცნობი აჩრდილიWhere stories live. Discover now