ខ្ញុំឈ្មោះផាកជីមីនឆ្នាំនេះអាយុ25ឆ្នាំ ស្រុកកំណើតខ្ញុំនៅហ្គីមយ៉ុងហ្គុខេត្តប៊ូសាន ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃទីមួយដែលខ្ញុំឈរនៅទីក្រុងសេអ៊ូល ខ្ញុំធ្វើដំណើររយៈពេលជាច្រើនម៉ោងដើម្បីមករកការងារធ្វើនៅសេអ៊ូល ម៉ោងស្មើរនេះជាម៉ោង8:30នាទីព្រឹក ខ្ញុំឈរមុខក្រុមហ៊ុន JK Group ដើម្បីមកដាក់ពាក្យការងារនៅទីនេះ ក្រុមហ៊ុននេះជាក្រុមហ៊ុនទី5ដែលខ្ញុំដាក់ពាក្យ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាជាប់ផងទៅចុះ បើលើកនេះមិនជាប់ខ្ញុំប្រហែលជាត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតលក់បាយវិញហើយ ។ អូរ..ខ្ញុំភ្លេចប្រាប់ថាម្ដាយខ្ញុំលក់បាយគ្រាន់បានលុយចញ្ចឹមឆ្នាំង ដោយសាររកពេលខ្លះមុខខ្វះក្រោយខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តឡើងមកទីក្រុងតែម្ដង បញ្ចប់ត្រឹមនេះទៅចុះខ្ញុំត្រូវចូលទៅខាងក្នុងហើយ ។
« កុំភ័យៗជីមីន »ខ្ញុំនិយាយលួងខ្លួនឯងមុនចូលទៅ ពេលចូលដល់ខាងក្នុងក៏មានបុគ្គលិកស្រីម្នាក់មកសួរខ្ញុំថា៖
« តើលោកមកដាក់ពាក្យធ្វើការឬ? »
« បាទ »
« បើចឹងសុំអង្គុយចាំទីនេះសិន រងចាំតាមលេខរៀង »នាងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំរួចក៏ដើរចេញបាត់ ខ្ញុំក៏ចេះតែអង្គុយរឿយៗតាមការហៅលេខរៀងរបស់គេរហូតដល់ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ ពេលលឺភ្លាមខ្ញុំក៏រហ័សក្រោកដើរទៅក្នុងបន្ទប់មួយនោះ ទាំងខាំមាត់ខាងក្រោមតិចៗព្រោះខ្ញុំភ័យៗមិចមិនដឹង ខ្ញុំធ្វើខ្លួនមើតែមិនធ្លាប់ដាក់ពាក្យចឹង ។ពេលខ្ញុំចូលមកដល់ក៏បានឃើញបុរស់ម្នាក់អង្គុយលើកៅអីរបស់គេបែខ្នងដាក់ខ្ញុំ ហើយគេញីសៀតផ្កានៅក្បាលគេតិចៗ តាមខ្ញុំគិតគេដូចជាមានអារម្មណ៍ធុញថប់ឈឺក្បាលអ៊ីចឹង តែខ្ញុំក៏ឈប់ចាប់អារម្មណ៍ពីគេរួចក៏ហៅ៖
« អឺ..លោកប្រធាន »
« ចូលមកអង្គុយមក ហើយនិយាយពីបទពិសោធលោកចេញមក »គេនិយាយប្រាប់ខ្ញុំទាំងបែខ្នងដដែល ខ្ញុំញញឹមតិចៗពេលគេហៅអង្គុយ រួចខ្ញុំក៏បន្តសួរគេទៀតក្រោយពីអង្គុយរួច ។ ខ្ញុំឆ្ងល់មិនដឹងថានិយាយពីអីព្រោះខ្ញុំមិនដឹងច្បាស់ពីគោលការក្រុមហ៊ុនគេ៖
« តើអោយខ្ញុំនិយាយដូចម្ដេចទៅ? »
« បើល្ងង់- »សំលេងមិញគេហាក់រៀបនឹងជេខ្ញុំច្បាស់ណាស់ ប៉ុន្តែស្ងាត់ទៅវិញពេលគេងាកមុខមករកខ្ញុំ ។ កែវភ្នែកពណ៍ត្នោតមុតសម្លឹងមកខ្ញុំឥតព្រិច ធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លាចយ៉ាងមិចមិនដឹង តែខ្ញុំក៏ខំធ្វើធម្មតាហើយហៅគេ ។
« លោក..អឺ..លោក »
« ហាស់? »
« លោកចង់អោយខ្ញុំនិយាយអ្វីដែរ?គឺថា..ខ្ញុំមិនដឹងពីគោលការក្រុមហ៊ុនច្បាស់នោះទេ សូមលោកមើលប្រវត្តរូបខ្ញុំក៏បាន ពីព្រោះខ្ញុំមានជំនាញរបស់ខ្ញុំ »ខ្ញុំក៏ហុចសមីទៅអោយគាត់ ហើយគាត់ក៏ដកក្រដាស់សចេញពីសមីយកមកមើល ។
« ឈ្មោះផាកជីមីន អាយុ25ឆ្នាំអ្នកខេត្តប៊ូសានរៀនបានត្រឹមឆ្នាំទី2 »គេអានហើយក៏សម្លឹងមុខខ្ញុំ រួចនិយាយត ។
« ជំនាញរបស់ប្អូនគឺខាងគណនី? »
« បាទ »
« អ៊ីចឹងសោកស្ដាយហើយ ផ្នែកនេះក្រុមហ៊ុនខ្ញុំពេញហើយ »ខ្ញុំលឺហើយក៏ទំលាក់ទឹកមុខចុះភ្លាម ។
« តែក្រុមហ៊ុនខ្ញុំខ្វះផ្នែកមួយ នោះគឺធ្វើជាលេខារបស់ខ្ញុំ »
« ពិតមែនឬ?តើខ្ញុំអាចធ្វើបានទេការសិស្សាខ្ញុំប៉ុន្នឹង? »
« ចុះបើខ្ញុំថាបាន »គ្រាន់តែលឺភ្លាមខ្ញុំអរសឹងលូតពីកៅអី ។
« តើចឹងខ្ញុំចូលធ្វើថ្ងៃណាដែរបាទ »
« ចាប់ផ្ដើមពេលនេះម្ដងទៅ »
« ហាស់?អឺ..តែ..តែខ្ញុំមិន មិនចេះទេ »
« ចាំខ្ញុំបង្រៀនទៅចុះ!អូ..ខ្ញុំជាប្រធានចនជុងហ្គុក ប្រហែលជាស្គាល់ហើយមែនទេ? »
« បាទទើបតែស្គាល់លោកប្រាប់មិញនេះឯង!ហើយខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងមិចទៅ?ចាប់ផ្ដើមអ្វីមុន »ជុងហ្គុកមិនតបនឹងខ្ញុំទេគេក្រោកពីកៅអីខ្លួនហើយដើរមកចាប់ដៃខ្ញុំ ធ្វើអោយខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺតពីទង្វើគេ តែខ្ញុំក៏មិនមាត់ជុងហ្គុកក៏ដឹកដៃខ្ញុំមកអង្គុយកៅអីដែលនៅឆ្ងាយពីតុធ្វើការគេប្រហែលប្រាំជំហ៊ានប៉ុណ្ណោះ ។
« នេះជាតុធ្វើការលេខាជីមីន »គេនិយាយរួចក៏ដើរទៅតុគេវិញចាប់យកឯកសាមួយចំនួនមកកាន់តុខ្ញុំវិញ ។
« ជីមីនត្រូវពិនិត្យឯកសានេះទាំងអស់ រួចក៏មើលពីម៉ោងការងារខ្ញុំ ថាមានប្រជុំថ្ងៃណា ម៉ោងប៉ុន្មានរួចក៏ម៉ោងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំត្រូវមានអតិថិជនណាខ្លះណាត់ ដៃគូណាខ្លះណាត់ដូចគ្នា »
« អូហូ..ជាលេខាមិនស្រួលទេណ៎ »ខ្ញុំរអ៊ូម្នាក់ឯងតិចៗ រួចក៏ចាប់ផ្ដើមធ្វើដោយមានជុងហ្គុកនៅក្បែរបង្រៀន ។
....
ធ្វើរឿយៗក៏យប់ល្មមនេះធ្វើឡើងហួសម៉ោងធ្វើការតែម្ដង បុគ្គលិកបានចេញទៅផ្ទះឡើងស្ងាត់ក្រុមហ៊ុន ។ ជីមីនរូតរះរៀបចំលើតុធ្វើការរបស់ខ្លួនអោយស្អាតរួចក៏ក្រោកចេញពីកៅអីចុះទៅខាងក្រោម ពេលមកដល់ខាងក្រោមស្រាប់តែឃើញជុងហ្គុកឈរមុខទ្វាញញឹមដាក់គេ ជីមីនក៏ញញឹមតបវិញទាំងដើរមកជិតគេ ។
« លោកប្រធានមិនទាន់ត្រឡប់ទៅផ្ទះទេអ្ហេស? »
« ខ្ញុំរៀបនឹងទៅហើយ!ចុះជីមីនហេតុអីនៅយូម្ល៉េះ?អ្នកផ្សេងគេទៅអស់ហើយណា »
« គឺខ្ញុំនៅបង្ហើយការងារ »
« ហត់ទេ? »សំនួរជុងហ្គុកអោយជីមីនភាំងសុខៗមកសួរបែបនេះធ្វើដូចមនុស្សធ្លាប់ស្គាល់គ្នា តែជីមីនក៏ឆ្លើយទាំងរអៀសចិត្ត ។
« ក៏តិចតួច »
« ជិះអីមកព្រឹកមិញ? »
« ជិះតាក់សុី បើចឹងខ្ញុំលាលោកប្រធានសិនហើយ ខ្លាចយប់ពិបាករកតាក់សុី »
« ឈប់សិន »ជុងហ្គុកស្រាប់តែចាប់ដៃជីមីនអោយបញ្ឈប់ដំណើរ ។
« ចាំខ្ញុំជូនទៅ »
« អូយ..មិនសមទេលោកប្រធាន ខ្ញុំក្រែងចិត្តណាស់ មិនអីទេបាទខ្ញុំជិះតាក់សុីបាន »
« ទុកអោយខ្ញុំជូនទៅល្អជាង នេះយប់ណាស់ហើយខ្ញុំគិតថាតាក់សុីនឹងគ្មាននោះទេ មោះទៅជាមួយខ្ញុំ »ជីមីនរកតែបដិេសធមិនទាន់ត្រូវជុងហ្គុកអូសចូលឡានបាត់ ដោយមិនអាចប្រកែកបានជីមីនក៏ព្រមជិះឡានទៅជាមួយដោយទើសទាល់ ។
ប្រហែលកន្លះម៉ោងជុងហ្គុកក៏ជូនជីមីនមកដល់ផ្ទះជួលដែលជីមីនស្នាក់នៅ ជីមីនចុះពីឡានជុងហ្គុកភ្លាមនោះគេក៏ចុះមកតាមក្រោយ ។
« អរគុណលោកដែលជូនមក »ជីមីនមិនភ្លេចនឹកគុណគេនោះទេ ។
« មិនអញ្ជើញខ្ញុំចូលទៅញាំទឹកមួយកែវសិនទេអី? »
« អូស..សុំទោសផង ខ្ញុំគិតថាយប់ជ្រៅណាស់ហើយទើបមិនហ៊ាន លោកត្រឡប់ទៅវិញសិនចុះចាំលើកក្រោយខ្ញុំអញ្ជើញលោកញាំបាយតែម្ដង »
« មិនអីនោះទេ វាមិនយប់ណាស់ណាឡើយ!នេះក៏ទើបតែម៉ោង9ទេតើ »ដោយមិនអាចបដិសេធទៀតជីមីនមានតែសម្រេចអោយនាយចូលប៉ុណ្ណោះមិនថានិយាយយ៉ាងណាក៏គេនិយាយមិនឈ្នះដែរម្លោះហើយអញ្ជើញគេផឹកទឹកមួយកែវគ្មានទាស់ខុសទេ ។
« ផ្ទះតូចបន្តិចហើយ សង្ឃឹមថាលោកមិនប្រកាន់ទៅចុះ!លោកអង្គុយសាឡុងលេងសិនទៅ ខ្ញុំទៅចាក់ទឹកជូន »
« បាទ »ជីមីនញញឹមតបរួចក៏ទៅផ្ទះបាយទាញកែវមកចាក់ទឹកលើកអោយជុងហ្គុក កំពុងតែចាក់ទឹកសុខៗជីមីនភ្ញាក់ឡើងកន្រ្ទាក់ខ្លួនខណៈមានដៃមាំមួយគូលូកមកអោបចង្កេះតូចរបស់ខ្លួន ។
« លោកជុងហ្គុក »ជីមីនងាកមុខហៅឈ្មោះជុងហ្គុកទាំងខ្លាចៗ ។
« តើលោកធ្វើអីនឹង? »
« ខ្ញុំមិនបានធ្វើអីទេ គ្រាន់តែចង់អោបជីមីន!ខ្លិនជីមីនក្រអូបណាស់ ពេលបានស្រង់ហើយខ្ញុំបាត់នឿយហត់ដែលមានទាំងប៉ុន្មាន ។
« លោកលេងខ្ញុំសិនទៅ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមិនល្អសោះបើលោកធ្វើបែបនេះ »
« យ៉ាងមិចជីមីនស្អប់ខ្ពើមខ្ញុំឬ? »
« ទេ..ទេ..មិនមែនចឹងទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថាវាមិនសម លោកនឹងខ្ញុំទើបតែស្គាល់គ្នា កុំធ្វើដូចស្នឹតស្នាលគ្នាបែបនេះបានទេ »
« ខ្ញុំចង់ប្រាប់ជីមីនពីរឿងមួយ!ខ្ញុំបានលង់ស្រលាញ់ជីមីនតាំងពីជួបលើកដំបូងម្ល៉េះ ខ្ញុំព្យាយាមហាមបេះដូងខ្លួនឯងដែរ ប៉ុន្តែវាមិនស្ដាប់សោះវាស្រែកចង់ក្បែរជីមីនរហូត »ជុងហ្គុកនិយាយបណ្ដើរប្រើខ្ទង់ច្រមុះសសៀថើបកញ្ចឹកកជីមីនបណ្ដើរ ឯដៃមិនទំនេររវៀមស្ទាបអង្អែលសាច់ក្នុងអាវជីមីន ។
ជុងហ្គុកចាប់បង្វែខ្លួនជីមីនបែមករកគេ កែវភ្នែកសម្លឹងគ្នាយ៉ាងស្រទន់ហាក់ប្រើភាសាស្នេហ៍តាមក្រសែភ្នែកដាក់គ្នា ។ ជុងហ្គុកពង្វក់ជីមីនតាមរយៈក្រសែភ្នែករហូតជីមីនលង់មិនដឹងខ្លួន នាយក៏អោនយឺតៗទៅរកបបូមាត់ស្ទីកនោះរហូតបបូមាត់ទាំងពីប៉ះគ្នា ជុងហ្គុកកម្រើកបបូមាត់លើមាត់ជីមីនថើៗរួចរុញអណ្ដាតខ្លួនក្រវាស់លេងក្នុងមាត់ជីមីនភ្លក់រស់ជាតិមាត់ជីមីនយ៉ាងជក់ចិត្ត គេថើបសឹងមិនចង់ដកមាត់ចេញទាល់តែសោះ ទាំងថើបជញ្ជក់ហើយខាំតិចៗដាស់អារម្មណ៍អោយជីមីនឈ្លក់វង្វេងនឹងគេ ចំណែកដៃមិនទំនេរលូកអង្អែលដោះជីមីនលេង ។
« អ្ហា៎...លោក »ជីមីនបញ្ចេញសំលេងឡើងមកធ្វើអោយជុងហ្គុកកាន់តែចូលចិត្ត ។
« ហៅបងជុងហ្គុកមកពេលដែលអូនថ្ងូ »និយាយចប់គេក៏លើកពរជីមីនអោយអង្គុយលើតុបាយរួចក៏ស្រាតខោជីមីនទំលាក់ចុះ ។
« ជុងហ្គុកឈប់សិន »
« អូនមានអី? »
« លោកពិតជាស្រលាញ់ខ្ញុំមែនឬ? »
« អូនមិនជឿចិត្តបងទេឬ? »
« ព្រោះខ្ញុំគិតថាលឿនពេក ខ្ញុំខ្លាចលោកប្រោកប្រាស់ខ្ញុំ »
« ជីមីន!បងសន្យាចាប់ពីយប់នេះទៅ បងនឹងស្រលាញ់មើលថែអូនមិនអោយអូនឈឺចាប់ឡើយ បងសុំសន្យា »
« ខ្ញុំជឿលោក »ជុងហ្គុកញញឹមហើយទំលាក់បបូមាត់លើមាត់ជីមីនម្ដងទៀត ព្រោះតែការថើបដ៏ជំនាញរបស់ជុងហ្គុកបានទាញអារម្មណ៍អោយជីមីនកាន់តែស្លុងអារម្មណ៍ជាមួយគេរហូតលើកដៃតោងកគេទាំងមិនដឹងខ្លួន ។ ជុងហ្គុករូតខោទាញដំបងចេញពីខោខ្លួនទាំងមិនដកមាត់ចេញពីជីមីន គេសាប់កូនប្រុសរហូតឡើងរឹងហើយក៏ដកមាត់ចេញពីជីមីនរួចសម្លឹងមើលដំបងនឹងរបស់ជីមីន ។
« ជាលើកដំបូងរបស់ខ្ញុំ »
« មិនអីទេពៅប្រលឹង បងនឹងថ្នមអូន »ជុងហ្គុកទាញភ្លៅជីមីនឃ្លាតគ្នាបន្តិចរួចក៏រុញកូនប្រុសចូលក្នុងខ្លួនជីមីនយឺតៗ ។
« ជុងហ្គុក »
« អូនឈឺខ្លាំងទេ »
« ហឺម...ឈឺណាស់ »នាយមិនចង់លឺសំលេងឈឺចាប់ជីមីនក៏ថើបបំបឹតមាត់គេហើយរុញកូនប្រុសចូលខ្លួនជីមីនដល់កប់ ទើបកម្រើកតិចៗដល់ជីមីនសាំនឹងវាគេក៏បន្ថែមល្បឿនចង្កេះ ។
« ជីមីន.. »
« ជុងហ្គុក..អ្ហាស... »សំលេងថ្ងូនឹងសាច់ប៉ះសាច់លឺរងំពេញផ្ទះបាយម្នាក់ៗខាំមាត់ថ្ងូចថ្ងូទទួលយកក្ដីសុខដែលបានហូចូលមកក្នុងខ្លួន ។
« បងស្រលាញ់អូន!អូនអោយបងច្រើនៗបានដែរ »ពីមួយដងទីពីដងជុងហ្គុកហាក់មិនចេះឆ្អែតឆ្អន់គេនៅតែបន្តជារឿយៗព្រោះជីមីនមិនហាមឃាត់បានចិត្តនាយចង់បានមួយហើយចង់បានមួយទៀតឥតឈប់ឈរ ។
« បងស្រលាញ់អូន »ជុងហ្គុកលើកជីមីនច្រកគៀវនឹងចង្កេះដើរទៅសាឡុង ហើយនាយដាក់គូទអង្គុយលើសាឡុងដោយអោយជីមីនអង្គុយពីលើ ។
« ច្រើនដងហើយពេលណាបងដកវាចេញពីខ្លួនអូន »ជីមីននិយាយទាំងសំលេងងុលៗព្រោះគេអស់កំលាំងមែនទែនហើយ មុននេះមិនដឹងថាជុងហ្គុកអោយប៉ុន្មានដងនោះឡើយ ។
« លើកនេះជាលើកចុងក្រោយចុះណា »បញ្ចប់សំដីជុងហ្គុកចាប់ចង្កេះជីមីនអុកលើកូនប្រុសគេបន្ត ។
« បង... »សំលេងចុងក្រោយមុនជីមីនសន្លប់លើទ្រូងនាយ ។
នេះជាប្រភេទរឿងខ្លីទេពីភាគចប់ រឿងនិស្ស័យកម្មខ្ញុំផ្អាកដោយសារខ្ញុំមានអាការៈឈឺក្បាលឥតឈប់ខ្ញុំគិតថាមកពីគិតច្រើនពេកទើបធ្វើខ្ញុំដេកមិនលក់បួនថ្ងៃហើយចឹងខ្ញុំសុំផ្អាកសិននេះជារឿងលួងចិត្តសង្ឃឹមថាអ្នកអានយល់ដល់រូបខ្ញុំ😊
