~Your Dear Angel~

~Thank You~

Bakugou gözlerine vuran güneş ışıklarını hissettiğinde gözlerini yavaşça açtı ve meleki aradı gözleri ama melek olduğu yerde değildi bakugou yavaşça açılan gözlerini aniden açtı ve hemen ayağı kalktı herşeyi rüya mıydı diye hangi günde olduklarına baktı pazar hayır herşeyi gerçekti peki ya melek neredeydi bakugou aradı sürekli ona sevgiyle bakan iki orman yeşili gözleri ama yoktu kapısını açık gördü ve aşağıdan annesini konuşma sesleri geliyordu bakugou hiç düşünmeden üstünü giymeyi annesinin yanına yani mutfağa fırladı ve annesiyle izuku'nun  beraber sohbet ettiğini görünce şaşkınlıkla baktı brokoli'ye annesi sarı civcibinin bakışlarını fark etti ve tebessüm etti

"lan psikopat civciv! neden hiç demedin arkadaşının bizimle yaşiyacağını?"

Bakugou izuku'ya sinirle baktı ama ona tebessüm ile bakan yüz ile karşılaşılaşınca yüzündeki sinir ifadesi tuzla buz olmuştu ardından annesini bakışlarıyla karşılaşınca lafa girmenin iyi bir fikir olduğunu düşündü

"özürdilerim haber vermediğim için ama bizde kalması iyi olur diye düşündüm çünkü ailesi yok yani bir sorun yoktur diye düşünüyorum?"

Mitsuki sevinçle baktı izuku'ya

"evimize hoşgeldin tatlım"

"hoşbuldum"

İzuku Mitsuki'ye tüm saflığı ve iyi niyetiyle gülümsüyordu
Bakugou ise içinden lanetler savuruyor ve bir yandan buzdolabından birkaç şey ağzına alıp atıyordu annesi bakugou'ya baktı

"hayret hiç elini yüzünü yıkmadan üstünü değiştirmeden birşeyler yermiydin sen?"

Bakugou omuz silkti ve birşeyler tıkınmaya devam etti o sırada ise Mitsuki izuku'ya baktı

"aynı odada yatıyorsunuz herhalde?"

İzuku kafasıyla onayladı

"iyi ama rahatsız olursan misafir odası var orda yatarsın"

"çok naziksiniz teşekkür ederim tekrardan"

Bakugou ellerini peçeteyle sildi  ve izuku'ya uykulu gözlerle baktı

"Ben zıbarıcam size iyi günler"

Dedi ve ardından odasına doğru yol aldı Mitsuki ve izuku şaşkın gözlerle baktı afallayarak yürüyen sarışına Mitsuki hala bakmaya devam ederken yanındaki yeşil saçlı çocuktan gülme sesleri duyunca gözleri daha çok aralanmış ve çocuğa hayretle bakmaya başladı.... gülümsedi 

"neye gülüyorsun?"

Dedi sesinde nazik ve sevinç vardı
İzuku gülmekten oluşan göz yaşlarını sildi ve baktı Mitsuki'ye gülümsemesi hala yüzünde  duruyordu yeşilinin

"bilmiyorum ama o çok tatlı"

İzuku yanakları kızarmıştı bunu derken yanaklarının Kızardığını histemişti elini yanağına attı ve istemsizce şaşırmıştı Mitsuki baktı izuku'ya ve ellerini tutu

"onu ölümden kurtardığın için teşekkür ederim izuku"

baktı hayretle yıpranmış yorgun  gözlerele ona bakan anneye ama sanki gözlerinde hala sönmeyen bir ışık vardı  izuku baktı Mitsuki ye dolu ve sevecen gözlerle

"merak etmeyin oğlunuzun mutluluğu için kendimi bile öldürürüm"

Mitsuki gülümsedi ve ardından bu üzücü anı toparladı

"açmışsın?"

"birazdan yeriz"

Dedi izuku ve ardında Mitsuki gençliğinden bahsetti saatler geçti ve Mitsuki

"birşeyler yesek iyi olur"

dedi ve masaya oturdu

"katsuki'yi çağırır mısın?"

İzuku kafası şa onayladı be bakugounun odasına çıktı kapıyı açtı ve içeri girdi bakugou yarı çıplak şekilde izuku'nun karşısında duruyordu izuku biraz dona kaldı beyni şuan ne olduğunu algılamaya çalışıyor gibi baktı bakugou'ya bakugou ise göz kırpıştırdı ve baktı izuku'ya izuku gözlerini alta kaydırdı
(kaslarına bakıyor yanlış anlamayın >:()

ve çığlık attı sonra eliyle yüzünü kapatı ve arkasına dödü

"LAN ÜSTÜN YOK!?"

"Yani?"

"G-Gİ-GİY!"

Bakugou omuz silkti ve üstünü giydi ardından izuku'ya yaklaştı ve ellerini gözlerinden çekti

"Huh?"

"neden utandın?"

İzuku aval aval baktı sarışına

"e üstün yoktu?"

"biz erkeğiz neden, utandınki?"

İzuku kızardı ama bişi demedi kapıdan çıktı ve arkasından seslendi

"annen yemeğe çağırdı"

Bakugou duraksadı ve sırıttı mutfağa girdiğinde izuku koltukta oturmuş telefonla uğraşıyor Mitsuki ise şarkı söyleyip omlet pişiriyordu izuku'da şarkıda ona katıldığını görünce ikisinde daha çok coşkulanıp şarkıyı coşkuyla söylemeye başladı bakugou ise durmuş onları gözlerin kapamış dinliyordu izuku en sonda tüm içtenliğimle söyledi Mitsuki sustu ve sadece o güzeler güzeli dinlemek istedi bakugou ise gözlerini açmış izuku ta bakıyordu izuku bir farklılık olduğunu fark etti ve susup etrafına bakındı ardından ona bakan gözlerle karşılaşınca kızardı

"pardon.."

Dedi karamsar ve utancıyla Mitsuki ve bakugou aynanda baktılar zukyya ve aynanda

"sesin çok güzel"

Dediler bu sefer anne ve oğul baktı birbirine ve gülümsediler bakugou baktı izuku'ya

"sesin gerçekten çok güzel"

Dedi izuku ise aşk dolu gözleriyle baktı bakugou'ya Mitsuki ikiliye baktı ve her annenin yaptığı gibi "vay be" bakışlarını attı ikisi e izuku ve bakugou hala birbirlerine bakıyordu
Mitsuki yanık kokusu alınca arkasına döndü

"AY OMLETİM!"

Diye bağırdı izuku ve bakugou korktu ve baktı Mitsuki'ye

(geri döndüm elimden bu sefer geldiğince yb atcam öpüyorum sizi bay bay!)