de vampier dubbelganger

2.Lien

Max en Aïsha zijn aan het wandellen en leren elkaar beter kennen, tot Max Aïsha vastneemd en haar dwingt om mee te gaan. Hij bind haar helemaal vast op een stoel, en plakt haar mond dicht met plakband. Aïsha zit nu met hem midden in het bos waar bijna niemand komt helemaal vastgebonden.

"Max belt naar Lien"
Ik nam op en vroeg of alles goed ging. Maar Max zei:"kom binnen de 20 minuten af of ze gaat eraan. Elke 2 minuten snij ik haar in haar arm dieper en dieper... We zijn in het bos hier vlakbij. "Wacht Max is dit een grap mischien?", vroeg ik heel bang. "Oh nee tuurlijk niet,  wacht ik laat je zusje even praten... als ze kan...", zei Max. "Mhmhmmhm!", zij Aïsha. Ze probeerde iets te zeggen maar ik verstond het niet. "Ik kom maar does haar alstubliefd niet pijn!", vroeg ik bijna aan het huilen. "Hij legde af"

Ik pakte meteen mijn fiets en ging meteen naar get bos. Ik was nu al een kwartier aan fietsen." Oh nee straks gaat ze eraan", dacht ik. Maar ik was gelukking op tijd. Ik zag het bloed van haar arm stromen, ze huilde heel hard en wou het uitschreeuwen van de pijn. Toen ik bij haar wou gaan hield Max mij tegen. Hij zei:" blijf staan, nog 1 stap en ze gaat eraan." Ik bleef staan en bedacht me opeens dat ik een zakmes bij me opzak had! Ik neem dat altijd mee in geval dat er iets gebeurd maar ik kan hem neersteken... wel als het lukt. Hij ging terug bij Aïsha staan en deed haar aan de kant zodat hij haar nek kon zien. Zijn ogen werden vuurrood en ik zag zijn mega scherpe hoektanden te voorschijn komen. Hij stand klaar om Aïsha te bijten, maar ik riep:"STOP!!! Bijt aan mij in de plaats!". Hij maakte Aïsha los en zij dat ik bij hun mocht komen . Ik ging bij hun en gaf stiekem het zakmes aan Aïsha. Max had er niets van opgemerkt. Tot dat Aïsha hem neerstook. Hij viel meteen op de grond. Ik riep:" AÏSHA LOOP!!!".

Ik wou ook nog lopen maar het was te laat. Hij stond recht en duwde me op de grond. Ik probeerde het zakmes dat Aïsha had laten vallen te nemen maar hij trok aan mijn benen
en sleurde er me vandaan. We vechten. Ik vroeg meerdere keren om te stoppen maar hij stopte niet. "Wie is deze Max? Waar is de oude lieve Max naar toe?", vroeg ik me af. Toen had hij mij weer op de grond geduwd. Mijn knieeën, mijn armen tot zelf op mijn gezicht had ik wondes. Ik stond weer op, ik draaide me om en... Aaaah. Max stak me neer... ik viel meteen op de grond maar hij ving me op. Hij legde me rustig neer en fluisterde in mijn oor:"Sorry het was niet mijn bedoeling, het is niet mijn fout.". Ik  wou het uitschreeuwen van de pijn. Ik had nog nooit niet zo hard gehuild als toen. Max was zelf een beetje aan het huilen. Ik kon mijn ogen niet meer open houden. Ik viel flauw maar hij draagde mij en liep niet normaal snel bij iemands thuis. Maar ik wist niet bij wie...