Andrea's POV
No school...
No Work...
No Money...
No Love...
means No Life?!
Typhoon Newspaper?!
Papauwi na ako sa bahay galing mall. Ang lakas ng hangin, may bagyo kasi, Typhoon Lexa. Sa isang kanto nakita ko ang napakaraming paparating na newspaper sa akin. Tinignan ko ang mga ito. Nakita ko sa classified ads na may nag-hi-hire ng bagong cook, ang NCB company.
Hindi ko alam kung sadyang may nagpalipad ng mga newspapers o dahil lang sa bagyo talaga.
Nasa gate na ako ng aming bahay, hawak ang newspaper. Binilisan kong umakyat sa kwarto ko at nakapag-isip-isip...
--------tick-tock------------12am-------------tick-tock-----------------4am-------------------krinnnnggg!-----------6am....
Hiring Day
Binilisan kong tumayo, nagpalit ng pinakamaganda kong damit at hindi na nagalmusal. Humanap ako ng jeepney kasi mas tipid, kapag taxi minemetro pero kapag jeep, fix rate di'ba?
Pagdating ko sa company, nagulat ako dahil puro boys ang nasa loob. Papatakbo na ako palabas pero hindi ako makalusot sa mala-traffic na pila sa lobby ng company. Naghintay nalang ako, tinakpan ko ang aking mukha.
Kung dati pinagkamalan kung bakla yung kapatid ng ubod ng pangit, na engklelong na masama na napakaduming lalaking (Sofian) iyon, ngayon ako naman ang pinagkamalang bakla ng lumapit sa akin yung guard.
Pagkatapos kung ipaliwanag sa kanya na hindi ako bakla, ipinaliwanag niya na sa kabilang building ang mga babaeng nag-aaply.
Kaya agad akong tumakbo papunta sa building pero ang baha ng dadaanan mo. Wala akong magawa kaya lumakad nalang ako papunta sa kabilang side.
Pagkarating ko doon, basang basa na ang dress ko. Nagsilayuan silang lahat at pinagtitinginan nila ako. Bulong dito, bulong doon.
Pagkatapos ng dalawang oras, turn ko na para mag-apply. Nang nakapunta ako sa hiring booth, masusing tinignan ng taga-hire ang resume ko.
At dahil hindi pa ako nakapagtapos ng culinary course, sinabi niya na hindi ako pwede sa pagiging cook.
Ngunit sa matagal kong pangungulit, sinabi ng naghihire na pumasok nalang ako sa office ng boss niya.
Siyempre, sumunod ako.
Pagkabukas ko ng pinto. Nakita ko si Sofian.
"Oh", nagulat si Sofian.
"You know each other sir", sabi ng assistant
"She's my friend"
"Ok, so she's automatically accepted."
"Uhmmm, sorry. I should mean, she WAS my friend. or should I say SHE NEVER WAS MY FRIEND!"
Ouchhh! Damdam ang sakit to the bones. Kaya naman bumwelta na ako.
"I believe we shared good memories with each other when I considered you my forever. When you suddenly broke up with me after viewing the video of me and my partner kissing in a talent show. Na alam kong nagawa ko ng tama at maraming napasaya.
"Di bale ng masaya ka at yung iba, pero may isang nasasaktan."
Kuya naman! Magmamaangmaangan pa ba tayo?! I hope you understand what I am saying. Kasi I know you know what I mean. Because my only point here is we both felt the pain 😠!"
BINABASA MO ANG
My EX is My BOSS
RomanceSino ang mas matindi kung magalit, ang taong galit o ang taong mabait? Ang taong mahal mo o ang taong mahal ka? Ang taong nagpakita na ng tunay na nararamdam o ang taong nagkikimkim ng emosyon? Alin ba sa mga taong ito ang taong mas dapat katakutan...
