||Hayran kurgusudur.
||Kimseyi kötüleme amacıyla yazmamaktayım.
||Yazım hatalarım varsa kusura bakmayın.
||Oylamayı ve fikirlerinizi belirtmeyi unutmayın.
||İyi okumalar.
Öğlen arasındaydık.Hyunjin'e rüyamdan ve hissettiklerimden bahssettim
"Oğlum,madem bu kadar aşıksın neden söylemiyorsun."
"Kolay değil, korkuyorum."dedim,başımı eğerek.Hyunjjn elini omzuma koydu ve konuştu ;
"Bak zor olduğunu biliyorum, özellikle senin gibi biri için bu daha da zor ama korkarak yaşayamazsın.Denemkten korkma."
Beni desteklemesi çok hoşuma gitti.Kollarımı boynuna doladım ve ona sarıldım.
"Teşekkür ederim iyi ki varsın."
Ayrıldığımızda bana dönüp "Peki şimdi ne yapıyorsun?"diye sordu.Güçlü görünmek istiyordum ama konuşmaya başlayınca sesimin titreyeceğini biliyordum.Titreyen ve güçsüz duran sesim ile cevap verdim.
"Söyleyeceğim,denemek istiyorum."
Cümlemi bitirip Hyunjin'e döndüğümde yüzünde gururlu bir gülümseme vardı.
Duymak istediği şey kesinlikle buydu.
Okul bitmişti.Sonunda eve dönmüştüm.Çantamı bir kenara fırlatıp,ellerimin titremesini görmezden gelip telefonumu elime aldım.Uzun süredir bütün sosyal medya hesaplarını dondurmuştu.Ama bu sabah boş derste sosyal medyada dolaşırken hesaplarını tekrar aktif hale getirdiğini gördüm.
Lee.minho_:
Naber?
HaN_Jisung._:
İyi senn
Kalp atışlarımı bütün bedenimde hissediyordum.Buna hiç ihtimal vermemiştim.Geciktirmeden cevap verdim.
Lee.minho_:
Bende çok iyiyim
Sadece bir şey söylemek istiyorum.
HaN_Jisung._:
Bi sorun mu var?
Bana anlatabilirsin
Lee.minho_:
Hayır hayır bir sorun yok.
HaN_Jisung._:
Peki
Ne oldu zaman?
Lee.minho_:
Nasıl söylerim bilmiyorum ama
Jisung senle uzun zamandır arkadaşız fakat sanırım daha fazlasını hissediyorum.Geçen yıl aniden ortadan kaybolduğun da bir daha hiç dönmeyeceğini sandım,başına bir şey geldiğini düşündüm.O zaman sana söylemedeğim için kendime çok kızdım.İçimde tutup,tekrar pişman olmak istemedim.Bunun için benden nefret edebilirsin sorun değil.Sadece bilmeni istedim.
