Sakin geçen bir günün ardından geriye kalan ufak pişmalıklarımı düşünmeden edemiyorum. Düşünceler uyumamam için ellerindem geleni yaparlar hep. Bu huylarını seviyorum. Bir şeyler düşünürken bana eşlik ediyorlar. Yalnız olmadığımı ve beni dinlediklerini biliyorum. Geceleri yalnız değilim. Rüzgarlar, yıldızlar, hışırdayan ağaç yaprakları ve siz beni dinliyorsunuz. Dışarıda hiçbir insanın beni dinlemediği kadar dinleyorlar hem de. İnsanlar.. Biraz garip ve sahteler. Oldukça yapmacıklar. Hiçbir zaman dinlemedim birini. Dinlenmeye değeri gelmedi bana. Ben de okudum. Kitaplarla arkadaş oldum. Fikirlerimi yazarak söyledim onlara. En iyi arkadaşlarım kağıt ve kalem oldu. Kimse farketmedi. İyi değilim yıllardır.