ʜᴀᴘᴘɪᴇʀ ᴛʜᴀɴ ᴇᴠᴇʀ [𝐤𝐮𝐧𝐢𝐳𝐚𝐢 𝐯𝐬 𝐟𝐲𝐨𝐳𝐚𝐢]

0.6

not: kunikida ve chuuya aynı sınıfta, dazai başka sınıfta, fyodor da bir başka sınıfta. ve hepsi 12. sınıf (evt okul sistemi bu ficte de türkiyedeki gibi bc why not)

***

Kahveli, ders bitiminde hızlıca odasına doğru yol aldı. Başına musallat olan beladan kurtulana kadar tek başına okulda fazla dolanmamaya karar vermişti.

Koridorda hızlı adımlarla yürürken omzuna değen el yüzünden az kalsın kalp krizi geçirecekti.

Arkasını döndüğünce elin sahibinin Kunikida olduğunu farkederek derin bir iç çekti.

"Dazai, öğretmen Chuuya'nın ödevlerini bana verdi de, sana versem ona sen verir misin? Benim proje ödevimi bitirmem gerek."

"Şey, peki. Şimdi veremem -ki versem de yapmaz zaten- ama yarın verebilirim sanırım."

"Bugün bir işin mi var?"

Kahveli gözleriyle etrafı taradı. Menekşe gözlü yakınlarda görünmüyordu. "Hm, sanırım şimdi de verebilirim. Sen ver ödevleri." deyip Kunikida'nın elindeki 5 tane A4 kağıdını aldı.

"Teşekkürler Dazai." El sallayarak yurda doğru koşmaya başladı sarılı. Kahveli de arkasından el sallayıp revirin yolunu tuttu.

Merdivenleri koşar adım inerken bir başka kol tarafından durduruldu. Belini saran ellerden kurtulmaya çalışırken ellerin sahibi kulağına fısıldadı.

"Sakin ol sevgilim. Korkmana gerek yok, benim."

"Korkmamın sebebi sensin zaten Fyodor." dedi kahveli öfkeyle. "Bırak beni."

"Doğru düzgün konuşana kadar olmaz." Bir eliyle, kahve saçlara dokunup kulağının arkasına yerleştirdi.

(son cümle biraz garip gibi geldi ama başka nasıl yazabilirim bilemedim. anlatmaya çalıştığım şey şu; fyodor dazainin saçının bir tutamını eline alıyo, sonra dazainin kulağının arkasına yerleştiriyo [dead apple'daki gibi kısaca])

***

bolumu neden burda bitirdim bilmiyorum, daha yazacak bisi gelmedi aklıma ve sizi bölümsüz bırakmak istemedim...

ne ağlaması canim, gözüme kalem kacti-

oy sınırı: 8

yorum sınırı: 30