MY CHILDISH HUSBAND IS A MAFIA BOSS

CHAPTER 11

STILL ANYA POV

“Who are you? W-where’s Camille?” Ani nito na tuloyan ng ikinabagsak ng luha na kanina ko pa pinigilan, napakunot noo naman ito.

“Z-zack, a-ako 'to si Anya,” Utal utal kong sagot dito habang pinigilan mapahagulgol.

“I don't know you,” Tinitigan ako nito ng maigi, sa paraan ng tingin palang nito parang isa akong palaboy laboy na tao na hindi n'ya kailanman nakilala.

“P-please Zack, w-wag naman ganito,” Nagmamakaawa ang mga mata kong tiningnan s'ya pero kahit na kunting reaction wala akong nahagilap.

“Leave, damn. where's camille?!” Malakas na sigaw n'ya, bakit ganon? sobrang sakit, parang unti unti akong nanghihina.

“L-love? you're awake!” Ani nito camille sa likoran ko at mabilis na tumakbo palapit kay zack at niyakap nito ng mahigpit.

“I miss you, saan ka galing?” Zack asked camille with a sweet voice, it hurts.

Mabilis akong tumakbo papuntang cr at tuloyan ng humagulhol doon, ang sakit.
Hindi ko akalain sa kabila ng saya mapapalitan ng nakaka durog na sakit.
•
•
•
“BAKIT hindi n'ya naalala si anya doc?” Rinig kong tanong ni johen sa doctor.

“Ang amnesia minsan, kong sino ang pinaka importante na tao sa buhay n'ya yan ang makakalimutan n'ya. Siguro bago nangyare ang aksidente na iyon si Anya ang laman ng isip n'ya, at ang tanging maalala n'ya lang ngayon ay ang nakaraan n'ya.” Mahabang litanya ng doctor, kong ganon ako pala iniisip n'ya bago nangyare ang akisedente?

“Do everything doc para maalala n'ya kaagad ang lahat,” Saad naman ni Eldon.

“hindi iyan minamadali, wag natin ipilit ipaalala sa kanya ang lahat mas lalo lang s'ya mahihirapan at magugulohan.” Tugon ng doctor.

Namumuo na naman ang luha sa mga mata ko.

“Anya? Umuwi kana muna, kami na ang bahala kay Zack.” Ani nito johen, umiling iling naman ako.

“No, I stay here until maalala n'ya ako.” Matigas kong tugon, bumuntong hininga naman ito.

Wala naman silang nagawa at hinayaan ako mag stay dito sa hospital, nakita ko naman na papadaan si camille sa inupoan ko dito sa labas ng kwarto ni Zack.

“What the hell are you doing here? Poor Anya, he can't remember you anymore, so you better go, at bumalik kana sa pinanggalingan mo.” Nakangising ani nito.

“No, maalala n'ya ako. He loves me, a-alam kong maalala n'ya din ako.”Sagot ko dito, unti unti na naman namuo ang luha sa mga mata ko na pilit kong pinipigilan.

“Let see,” Tanging sagot nito at umalis na papasok sa room ni zack.

Maya maya pa ay naisipan kong bumili ng prutas para kay Zack.

Papasok nako ng room nito, binuksan ko ang pinto at laking gulat ko ng makitang nakapatong si camille Kay Zack.

Bigla kong nabitawan ang dala kong pagkain at tila tuod na nakatingin sa kanila, nabaling naman ang attention nila sakin pero kay zack lang ako nakatingin.

Tiningnan n'ya ako pero wala akong makikitang emotion.

“What are you doing here?” Ani ni camille.

“D-dinala ko lang ang prutas para kay Zack.” Ani ko at yumuko para hindi makita ang mga luha na kusa na naman tumulo.

“You’re disturbing us, leave.” Isang malamig na boses ni Zack na ikinakurot ng puso ko, hindi ako sanay.

“Z-zack naman oh, b-bakit kaba ganyan ha?! Bakit sa dinami dami mong makalimutan bakit ako pa?!” Hindi ko na mapigilan humagulhol sa harapan nila.

“I’m trying to remember you, but I really don't know you.” Nag uunahan na naman tumulo ang mga luha sa mga mata ko.

“D-dba sabi mo mahal mo'ko? Ang unfair lang, b-bakit ako pa ang nakalimutan mo?” Tanong ko dito.

“Damn you bitch, umalis kana nga.” Tulak ni Camille sakin, dahil sa pag tulak nito ay mawawalan ako ng balance at nahila ko s'ya pabagsak.

“Ouch,” Ani ni camille ng bumagsak sakin, masakit ang pagkabagsak, Pero wala sa nararamdaman ngayon na sakit ng mas mabilis binuhat n'ya si Camille at iniwan ako. Tuloyan nalang ako humagulhol.