Unseen (Dutch/Nederlands)

- 4 -

- 4 -

Ik praatte uiteindelijk toch weer tegen James. En ja, tegen, niet met, want hij reageert niet, maakt niet uit hoe vervelend iemand is. Hij negeert ons allemaal, geen discriminatie naar niemand dus mij maakt het niet uit. Ik praat niet tegen hem omdat ik hoop dat ik de enige uitzondering zal zijn, maar omdat ik me altijd verveel. Als hij me negeert, heb ik het niet het gevoel dat dat is omdat hij iets tegen me heeft, maar omdat hij iedereen negeert en ik toch íets moet doen. Alle anderen hebben vrienden en doen veel samen. De enige loners zijn James en ik en ik volg hem liever dan dat ik ga kijken wat mijn andere klasgenoten doen in hun vrije tijd.

Het is inmiddels al bijna twee weken geleden dat hij bij ons kwam en ik denk dat zelfs Roxi en Adeline zich gerealiseerd hebben dat het niet uitmaakt wat ze doen, want hij zal ze toch allebei wel negeren.

Misschien mag een klein deel van me hem wel omdat hij ze altijd ontwijkt. Ik vind dat iedereen die niet voor hun trucjes valt, van goede kwaliteit is.

De roddels blijven hem achtervolgen omdat hij niks zegt en zijn mysterieuze aura maakt het alleen nog erger. De mensen beginnen creatiever te worden. Ik heb ergens gehoord dat hij een undercover agent van Interpol zou zijn en omdat bijna niemand hem heeft horen praten, denken ze dat hij niet eens Engels is. Ik weet zeker dat James niet ouder is dan achttien, maar er zijn mensen die denken dat hij een eenentwintig jaar oude man is die zich voordoet als tiener, opnieuw als undercover agent. Zoals in 21 Jump Street. Toch vind ik de theorie dat James de nieuwe versie zou zijn van Hannibal Lecter leuker.

Maar de jongen zoekt geen enkel contact met anderen, dus ik vraag het me af of die roddels waar zijn. Maar hij heeft wel veel interesse in rare, een beetje enge dingen zoals monsters. Hij schrijft een strip, of dat is wat ik denk die tekeningen voor gaan zijn. Hij werkt meestal aan ze als hij een beetje vrije tijd heeft, en dat is niet veel doordat hij zijn best doet om alles in te halen.

Ik praat vaak tegen hem. Het is eigenlijk vooral mij die tegen hem klaagt en hem de nieuwste roddels over hem vertelt.

"Ik hoorde Alice en Chris over je praten." Vertel ik hem terwijl hij bezig is met zijn huiswerk. Morgen moet het ingeleverd zijn dus ik denk dat 'ie gestrest is. "Nou, ze praten altijd over je. Zij zijn die thriller verslaafden, weet je wel? Zij waren fans van Broadchurch. Vat het niet persoonlijk op, ik denk dat ze gewoon willen weten wie je bent."

Natuurlijk krijg ik geen antwoord, maar ik ben er inmiddels aan gewent. Tegen James praten is ongeveer gelijk aan tegen een muur praten.

"Heb jij Broadchruch gezien? Ik wel, met mijn moeder en ik zweer het je, spoiler alert, ik had niet verwacht dat Joe Miller de moordenaar zou zijn. Arme Ellie." Ratel ik, terugdenkend aan de show en hoe stressvol het was.

Dat was het vrolijkste dat ik mam heb gezien sinds pap wegging, zich volledig gevend voor iets. Het is moeilijk om een reactie van haar te krijgen; het is alsof ze ergens is verdwaald en alles wat je nog van haar krijgt is gemompel en geknik. Ik heb geen idee hoe ze dit volhoud met werk. Ik denk dat een bankmedewerker niet veel charisma en gespreks skills nodig heeft. Zo lang ze haar werk maar doet zal het wel goedkomen.

"Hoe dan ook, ze zeiden dat je op de vlucht bent voor een moordenaar. Je was bijna een slachtoffer maar wist te ontsnappen en nu probeer je je voor iedereen te verbergen. Je wil niet opvallen dus je houd je gedeinsd voor als de psychopaat hier komt en naar je vraagt. Als je niet praat en je gezicht niet laat zien zullen ze je ook niet kunnen verraden." Vertel ik hem uit het raam kijkende. "Als dat zo is, vriend, zou je niet naar school moeten zijn gegaan. Daardoor kom je in het schoolsysteem en kunnen ze je zo identificeren... behalve als je iemand anders' identiteit hebt gestolen!" informeer ik om dramatisch te doen. "Wat is je plan, James Zwart?