Pretty Love-Ryeji

Hastane

Yazardan:

Doktor:Sullyoon'un yakını mısınız, hanımefendi?

Yeji kızarmış gözleriyle başını kaldırdı. Ağlamaklı bir sesle:

Yeji:Evet ben ablasıyım.

Doktor:Üzgünüz ama hastayı kaybettik.

Yeji gözleri büyümüş halde doktora baktı.

Yeji:H-hayır hayır hayır hayır

Doktor:Üzgünüz ama hastanın çok kan kaybı vardı. Onu kurtarmak için çok geçti...

Yejiden:

Bu bir kabustu değil mi? Evet bir kabus olmalıydı. Birazdan uyanıcam ve hepsi hiç yaşanmamış olucaktı. Kendimi cimcikliyordum. Hiç biri gerçek değildi. Ama neden uyanmıyordum?

Yeji:Bunlar kabus değil mi doktor ve ben birazdan uyanıcam değil mi?

Doktor:Üzgünüm ama değil. Başınız sağolsun.

Yeji:H-hayır

Dizlerim artık tutmuyordu kendimi yere bıraktım. Bu olmamalıydı. Herşeyin düzeldiği onları biraz da olsa unutmuştum. Şimdi ise Sullyoon...

Yeji: HAYIR HAYIR HAYIIRR

Sadece ağlıyordum hiçbir şey düşünemiyor, algılayamıyordum. Sullyoon bunları yaşamamalıydı. Hepsi benim suçumdu. 9 yıl önceki gibi...
         
Flashback:

Doktor:Üzgünüm Yeji ve Sullyoon

Yeji başını kaldırıp doktora baktı. Titrek bir sesle

Yeji:N-ne i-için

Doktor:Anneniz ve babanız...

Sullyoon:HAYIR HAYIR YALAN SÖYLÜYORSUN ONLAR YAŞIYORLAR HAYIR

Yeji'nin gözlerinden yaşlar akıyordu. Anne ve babası artık yok muydu... Kardeşine baktı o gün Sullyoon'un hep yanında olucağına ve onu koruyacağına söz vermişti.

Flashback End

Yazardan:

Yeji bunların hepsini tekrar yaşıyordu. Yapamamıştı işte. Sullyoon'u koruyamamıştı. Yeji sabaha kadar hastanede kaldı ve ağladı. Sete gitmesi gerekiyordu ama o gitmedi ve sadece ağladı...

Ryujinden:

Yeji hala sete gelmemişti. Acaba dün olanlar yüzünden miydi? Telefonumu aldım. Onu arasa mıydım? Tam o sırada Lisa içeri girdi.

Lisa:Kötü bir haberim var Ryujin...

                       ....................

Tüm katları aceleyle geziyordum. Nerdeydi o? Sonra onu gördüm başını ellerinin arasına almış ağlıyordu.

Ryujin:Yeji?

Yeji kafasını kaldırdı ve bana döndü.

Yeji:Ryujin

Tekrar ağlamaya başladı. Yanına oturdum.

Ryujin:Çok üzgünüm Yeji...

Yeji başını omzuma yasladı ve

Yeji:B-ben onu k-koruyamadım. O g-gitti

Elimle Yeji'nin saçlarını okşamaya başladım

Ryujin:Senin suçun değildi...

2 saat sonra:

Yazardan:

Ryujin:Yeji artık bende kalmalısın

Yeji:Ryujin 1 saattir bu konuyu konuşuyoruz kalamam o evde anılarım var...

Ryujin:Yeji senin bu şekilde üzgün olman beni kahrediyor. Lütfen artık üzülmeyi bırak.

Yeji:BELKİ ANLAMIYOR OLABİLİRSİN KIT KAFALI AMA BENİM KARDEŞİM ÖLDÜ TAMAM MI?

Ryujin:Üzgünüm ben öyle söylemek istemedi-

Yeji:NASIL SÖYLEMEK İSTEDİĞİN UMRUMDA DEĞİL SULLYOON ÖLDÜ VE SEN DURUP BURDA BENİM SAKİNLEŞMEMİ SÖYLÜYORSUN!!!!

Yeji kapıya yöneldi ve

Yeji:Bir daha benimle konuşma

Dedi ve kapıyı sertçe Ryujin'in yüzüne kapattı. Yeji ağlayarak koşuyordu. Kalbi çok acıyordu. Kimsenin yüzünü görmek istemiyordu. Bu acıyla nasıl yaşıyacaktı...
Yeji eve gitti ve yatağına uzandı. Derin bir nefes aldı. *Tiridint* Yeji telefonunu aldı. Bilinmeyen bir numaradan mesaj vardı. Mesajı açtı. Mesajda şunlar yazıyordu:

Selam Hwang Yeji. Sullyoon için umarım yeterince ağlamışsındır. O elimde...

                 ..............................

Nasılll bence güzel ve duygusaldı. Yeji'nin üzüntüsünü pek iyi belirtmedim bence ama ciddenn böyle bir son bende beklemiyordum.