mert
batu
________________
aynı gün akşamı
|batu|
Eve gelince cebimden çıkarttığım anahtarı kapıya taktım, ama çevirip içeri girmedim. Öylece kapı girişinde dikilmeye devam ederken alnımı kapıya yasladım.
Neyi bekliyordum ki? Ya da içeri girmek mi istemiyordum? Girmesemde nereye gidecektim sanki? Bir kaç günlüğüne kalacak bir yer bulsam bile her türlü geri dönmem gerekecekti, döndüğümdeyse beni pek mutlu karşılayacaklarını sanmıyordum.
Kaçışım yoktu, günün sonunda istesemde istemesemde yine ailemin yanına dönmek zorundaydım.
Bunları düşünürken alnımı yasladığım kapıdan yavaşça uzaklaştım ve ceketimin cebinden telefonumu çıkarıp saati kontrol ettim.
21.47
İşim 21.30'da bittiği için eve normal olarak bu saatte anca dönebilmiştim, telefonumu tekrar cebime koyup eski olduğu için açılması zor olan kapıyı önce kendime doğru çekip sonra anahtarı delikte çevirerek itip açtım ve ayakkabılarımı çıkarttım.
İçeri girip kapıyı kapadığım anda salondan gelen sesle derin ve titrek bir nefes verdim.
"Batu buraya gel!"
Salona doğru ayaklarım geri geri giderek ilerlediğimde babamın ikili koltukta, annemin de onun yanında gergin bir şekilde oturduğunu gördüm.
"Noldu?"
"Sınıf hocan annene sınav sonuçlarını atmış, bu notlar ne pezevenk?!"
Sesini aniden yükselmesiyle yerimde anlık irkilip bir şey demeden yere bakmaya devam ettim.
"Mustafa bağırma komşular duyaca-"
babam annemin dediğini umursamadan sözünü yarıda kesip bağırmaya devam etti.
"Salak mısın oğlum sen? o kadar para ödüyorum senin eğitimine bu mu lan karşılığı?!"
"Annem ödüyor"
diye istemsizce mırıldandım, duymasını beklememiştim.
"Ne dedin?"
"Bir şey demedim"
sesim o kadar kısık çıkıyordu ki kendimi ben bile zor duyuyordum, aniden ayağa kalkıp üstüme yürümesiyle geriye bir adım attım ama gidebileceğim bir yer yoktu.
Yüzüme inen sert tokatla zaten bacaklarımın titremesi yüzünden dengemi sağlayamayıp yere düştüm, annemde bu sırada ayağa kalkmış babamı kolundan tutmaya çalışıyordu, babam kolunu sertçe çekince yüzümü korumak için refleks olarak kollarımı kaldırıp kafamın üstünde birleştirdim.
"HEM EVE BOK GİBİ NOTLARLA GELİYORSUN HEM SAYGISIZ SAYGISIZ KONUŞUYORSUN GEBERTİRİM LAN SENİ"
Diyip yakamdan tutarak beni ayağa kaldırıp bir tokat daha vurmasıyla gözlerim dolmaya başlamıştı, bir elimle yakamı tutan eline sarılmışken diğeriyle de suratımı korumaya çalışıyordum, annemse arkadan elleri ağzının üstünde korkmuş gözlerle bizi izliyordu.
Sorun da buydu ya zaten, korktuğu için sadece izliyordu. Beni de kendisini de korumaya gücü yoktu çünkü.
"baba-"
"NE BABA LAN NE BABA?!"
diyip beni yakamdan tuttuğu eliyle iyice sarstı.
"bey bağırma komşular-"
annemin bunu söylemesiyle kafasını ona çevirdi.
