Bonten Kakucho x Reader

♡♡♡ 2.bölüm ♡♡♡

Kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyorum.Bu Kaku İzana ve Yei-san sayesinde diyebilirim
Kaku ve İzana ile hem üçlü hem güçlü olmuştuk

Yei-san ın da aramızda olmasını isterdim ama onun bi ailesi vardı kendisi onlara "ailem" demesede gitmesi gereken bi evi vardı.

Ayrıca babasıda yani yetimhanemizin müdürü onun burada fazla durmasını istemediği için 2 saat anca kala biliyordu o sürede de diğer çocuklar ve bizle ilgileniyordu .

Ayrıca yetimhaneye yerleşeli 7 ay olmuştu ve biz bi çok haylazlıklar peşindeydik ardarda bi kaç cezamız olsada bu bizim eğlence anlayışımızdı

Kaku ile yetimhanenin bahçesinin ortasın boş boş oturup konuşuyorduk bi ara ortama bi sesizlik çöktü Kaku bundan rahatsız olucakki farklı bi konu açtı

Kaku: Charlie... evlatlık olarak alınmak istiyor musun?

Söylediği şey üzerine yere bakıp düşünmeye başladım

Eğer buradan ayrılırsam Kaku İza ve Yei-san ı bi daha ne zaman görücektim?
Görüşebilir miydik?
Onlarda evlat edilirse görüşürdük ama ya edilmezlerse?
O zaman onları bi daha ne zaman görücektim?

Başımı hafifçe kaldırıp Kaku nun o masum yüzüne baktım.
Vericeğim cevaptan endişeli bakıyordu onu bırakıp gitmiş gibi mi olucaktım sonuçta İzana yakında yetim haneden ayrılacak aramızda 4 yaş var ve ben gidersem Kaku tek başına burada 4 Yıl mı geçirecekti?

Onu öyle bırakamazdım

-Tabikide istemem İza bi süre sonra buradan ayrılacak ve bende gidersem sen yalnız kalıcaksın seni böyle bırakmam , deyip elimi iki elimin arasına aldım.

Yüzü hafiften kızarmıştı rahatsız mı oldu acaba diye düşünip yavaşça elimi çektim

Kaku:C-cidden bırakmaz mısın

-Evet ama olma ihtimali düşük olsada şöyle diyim gidersem bu bırakmakta olmaz seni hep ziyarete gelirim

Kaku yüzünde öyle masum bi tebessüm oluşturmuştuki yanaklarını sokmamak için zor durdum

Kaku:Yetimhanede ayrıldığımız da yani büyüdüğümüzde yine arkadaş kalıcaz di mi?

Bu sorusunun üzerine kırkırdadım

-Tabiki de! Ne sandın seni sadece yetimhane arkadaşı olarak gördüğümü falan mı söylemesi bile saçma ,bu sözüme ikimizde gülmüştük

Kaku:Saol Charlie sizden başka kimsem yok

Bu sözüne karşılık gözlerim doldu ve boynuna sarıldım onunda karşılık vermesini dileyerek bekledim ve evet ellerini sırtıma koymuştu

Geri çekildiğinde bi an da yağmur yağmaya başlamıştı Kaku bileğinden tutup hızlıca yetimhanenin binasına koştuk.Ama ben yağmurlu havaları severdim o an aklıma dank etti.Kapının önüne gelmiştik.

-Kaku içeri girmeyelim ben şemsiye alıp gelicem sen bekle , dedim Kaku tam bi şey söylicekti ama ben çoktan yetimhanenin girişindeki dolaplara koşmuştum bi tane şemsiye alıp tekrar kakunun yanına dönmüştüm

-Sılanmak istemezsin diye düşündüm al ben ıslanmayı seviyorum ,dedim şemsiyeyi ona vererek

Sonrasında tekrardan bahçeye koşup kafamı havaya kaldırdım ve gözleri kapattım yağmurun verdiği hissi tadını çıkarmaya başladım.

Keyfim öyle yerindeydi ki kıyafetlerinin ıslanması umrumda değildi

Birden yağmur sularının yağmadığını fark ettim.Gözlerimi açtığımda siyah bi şey gök yüzünü görmemi engelliyordu yanıma baktığımda ise
Kaku ona verdiğim şemsiyeyi bana tutuyordu .Baka kalmıştım halbuki ben kendim ıslanmayı istemiştim