Teen Romance (boyxboy)

Κεφάλαιο 8

Το επόμενο πρωί ξύπνησα στο κρεβάτι του Αλεξ. Δεν ήμουν και πολύ σίγουρος για το πως είχα βρεθεί εκει. Το τελευταίο πράγμα που θυμόμουν ήταν να ξαπλώνουμε μαζί δίπλα απο τη λιμνούλα και να κοιτάμε τον νυχτερινό ουρανό.

«Καλημέρα» με έβγαλε από τις σκέψεις μου η βαριά από τον ύπνο και κάπως βραχνιασμένη φωνή του Αλεξ.
«Καλημέρα» ειπα κοιτάζοντας τον περίεργα. «Τι έχεις;»
«Με πονάει λιγο ο λαιμός μου» απάντησε αθώα.
«Και σου το είπα ότι θα κρύωνες εάν δεν σκουπιζόσουν. Δες τώρα, την άρπαξες» είπα και ανακαθισα στο κρεβάτι πιάνοντας το κεφάλι μου με τα χέρια μου.
«Έλα βρε μωρό μου, μη θυμώνεις. Θα κρατήσει μερικές μέρες και μετά θα είμαι μια χαρά» απάντησε προσπαθώντας να με καθησυχάσει.
«Δεν θυμώνω απλώς...» πήρα μια βαθιά ανάσα. «Απλώς είμαι αρκετά πιεσμένος αυτή την περίοδο και σε χρειάζομαι»
Δεν απάντησε για λιγο. Κάθισε δίπλα μου και μου χάιδεψε την πλάτη.
«Αυτο δεν αλλάζει κάτι, αγάπη μου. Είτε είμαι άρρωστος είτε όχι, εγώ θα είμαι εδώ για εσένα σε ότι και αν χρειαστείς» είπε τελικά.

Ακούμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του. Το ένα του χέρι πέρασε γύρω από τον λαιμό μου και βρέθηκε στο μάγουλο μου.
«Εντάξει» αναστέναξα και σηκώθηκα όρθιος. «Πάντως θα σου πρότεινα σημερα να μην πας σε κανένα τα μαθήματα, μπορεί να γίνεις χειρότερα»
«Είσαι μέσα στο μυαλό μου» χαμογέλασε παρακινώντας με να κάνω το ίδιο.

Σηκώθηκα και άνοιξα την ντουλάπα μου. Έβγαλα ένα άσπρο φανελάκι και μια μπλε βερμούδα και άρχισαν να ντύνομαι.
«Θα πάω στο κυλικείο, θέλεις να σου φέρω κάτι;» Τον ρώτησα.
«Ένα ζεστό τσάι θα ήταν καλό» απάντησε.
«Επιστρέφω αμέσως» είπα χαρίζοντας του ακόμη ένα χαμόγελο και βγήκα από το δωμάτιο.

Κατέβηκα με το ασανσέρ και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρισκόμουν στην τραπεζαρία. Στήθηκα στην ουρά του κυλικείο για να πάρω το τσάι και έναν καφέ για έμενα.
«Ωπ γεια σου Στεφάν, δεν περίμενα να σε δω εδώ τέτοια ώρα. Που είναι ο Αλεξ;» Άκουσα τη φωνή του Κρίστιαν που βρισκόταν από πίσω μου.
«Ω γεια σου Κρίστιαν. Ο Αλεξ νιώθει λιγο αδιάθετος και δεν θα παρευρεθεί σε κανένα μάθημα σήμερα μέχρι να νιώσει καλύτερα» είπα.
«Κρίμα, περαστικά να του πεις από εμένα. Θα το αναφέρω και στα παιδιά για να μην τον περιμένουν»
«Εντάξει, ευχαριστώ» του χαμογέλασα και γύρισα μπροστά μου καθώς είχε φτάσει η σειρά μου.

Για τον Αλεξ πήρα ένα ζεστό τσάι και ενα από τα αγαπημένα του κρουασαν ενώ για εμένα έναν κρύο καφέ. Όταν επέστρεψα στο δωμάτιο ο Αλεξ κοιμόταν. Άφησα το φαγητό του πάνω στο γραφείο του και κάθισα δίπλα του. Θαύμασα για λιγο το αγγελικό πρόσωπο του. Την υπέροχη γαλλική του μύτη και τις μακριές βλεφαρίδες του. Τα κάστανα του μαλλιά που έπεφταν μπροστά από τα μάτια του και τα σαρκώδη, ροζ χείλη του. Χαμογέλασα στο θέαμα αυτό και έσκυψα δίνοντας του ενα απαλό φιλί στο μάγουλο. Χωρίς να χάσω χρόνο, σηκώθηκα από δίπλα του, πήρα ένα κομμάτι χαρτί και ένα στύλο και άρχισα να γράφω.

Ορίστε το τσάι σου (συγνώμη εάν κρύωσε)!  Σου πήρα και το αγαπημένο σου κρουασάν για να σου φτιάξω λιγο το κέφι. Παρεπιπτόντως είσαι πολύ όμορφος όταν κοιμάσαι! Τεσπα ήθελα απλά να σε ενημερώνω πως θα επιστρέψω την ώρα του μεσημεριανού και θα σου φέρω φαγητό. Οτι χρειαστείς στείλε μου μήνυμα. Ti amo moltissimo <3

Άφησα το σημείωμα δίπλα στο πρωινό του και έριξα στον Αλεξ ένα τελευταίο βλέμμα. Αφού βεβαιώθηκα πως ήταν ενταξει, πήρα την τσάντα μου και έφυγα από το δωμάτιο πηγαίνοντας στο μάθημα τον μαθηματικών.

[...]

Ήταν περίπου εννιά και δέκα όταν το κινητό μου δονήθηκε μέσα στην τσέπη μου. Το έβγαλα διακριτικά και είδα δυο ειδοποίησεις, μια από τον Αλεξ και μια από τον... Χάρλαν;

Εάν αναρωτιέστε ποιος είναι αυτός θα σας εξηγήσω αμέσως. Βλέπετε, περίπου πριν απο δυο χρόνια, όταν πήγαινα δευτέρα λυκείου, ήταν ένα παιδί απο το διπλανό τμήμα που ήταν bisexual. Εγώ τότε δεν ήθελα να είμαι γκει όποτε όσο και αν αρέσαμε ο ένας στον άλλο δεν έγινε ποτέ τίποτα μεταξύ μας. Πλέον τον είχα ξεπεράσει αφού ειχα ένα τέλειο αγορι (shout out στον Αλεξ) αλλά εκείνος όχι από ότι φαίνεται.

Αφού το σκέφτηκα για λιγο, η περιέργεια με κέρδισε και άνοιξα το μήνυμα.

Χαρλαν: Καλημέρα Στεφάν, ελπίζω να μην ενοχλώ. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο ΑΚΤΟ, κολλέγιο της Αγγλίας και σπουδάσω εδώ. Σήμερα το πρωί στην καφετέρια, παρατήρησα ένα αγόρι που περίμενε στην ουρα του κυλικείου και σου έμοιαζε παρά πολύ. Φόραγε μια μπλε βερμούδα και ένα άσπρο φανελάκι. Δεν ήμουν σίγουρος πως ήσουν εσυ όποτε δεν έκανα κίνηση να του μιλήσω. Σου έστειλα για να μάθω εάν ήσουν αυτός και σπουδάζεις όντως στο ίδιο κολλέγιο με εμένα. Εάν ναι, θα χαρώ πολύ να βρεθούμε και να συνεχίσουμε ότι δεν τελειώσαμε στο λύκειο😉

Ανατρίχιασα. Ο Χαρλαν βρισκόταν όντως στο ίδιο κολλέγιο με εμένα και ήθελε να κάνει κάτι μαζί μου... Δεν μπορούσα να συμφωνήσω, δεν ήθελα να συμφωνήσω! Η σχέση μου με το αγορι μου ήταν τέλεια και δεν θα τον άφηνα να μου την χαλάσει. Πρώτα όμως έπρεπε να το μάθει ο Αλεξ. Δεν είχα σκοπό να του απαντήσω μέχρι να το μάθει το αγορι μου.

Έκλεισα γρήγορα την συνομιλία μου με τον Χαρλαν και άνοιξα το μήνυμα του Αλεξ.

Αλεξ: *Σας έστειλε μια φωτογραφία*
Είσαι γλύκας! Σ' ευχαριστώ πολύ μωρό μου, είμαι πολύ τυχερός που σε έχω!❤️

Με το που το διάβασα, δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω. Του έστειλα μερικές καρδούλες και έκλεισα το κινητό μου βάζοντας το και πάλι στην τσέπη μου. Το μυαλό μου επέστρεψε στο μάθημα αφήνοντας όλες τις υπόλοιπες σκέψεις πίσω.

Γειαααα! Σας άρεσε αυτο το κεφάλαιο; Ελπίζω πως ναι. Εγω προσωπικά ανυπομονώ για το άλλο κεφάλαιο και κυρίως για το σημείο στο οποίο ο Στεφάν λέει στον Αλεξ για το μήνυμα που έλαβε. Επίσης πιστεύω ότι έχουν τρομερή χημεία μεταξύ τους, δηλαδή δείτε τα τσιζι σημεία των κεφαλαίων! Αυτά, τα λέμε στο επόμενο!🫶🏼🍾