My Dear Kth

son

Ne olacağını bilmiyorum. Gerçek şu ki
Ne olduğu umurumda değil.

Ben sadece ölüm meleğinin nasıl görüneceğini merak ediyorum.

Sonuçta insan gibi mi görünecek?
Yoksa hiç görmediğim bir ilaha mı?

Her şekilde onu görmek istiyorum.

Söylediklerimin saçmalığı baki kalacak biliyorum. Yine de dertli ruhumu, havada duran bedenimden kurtarması etkileyici.

Kafamın içinde ki ses, asla özgür olamayacağımı fısıldıyor. Ancak özgür olduğumu biliyorum.

İşin aslı umurumda değil, ben gittikten sonra n'olacağı. Sadece ölü bedenime ne olacağı ile ilgileniyorum, bu yüzden ıssız bir yerde kaybolmak istiyorum.

Kimsenin bulamadığı bir dar ağacında ölmek ve insanlardan uzak olmak. Aciz bedenim için yapabiliceğim tek şeyin bu olması üzücü.

Kimse hasta olduğumda benimle olmadı. Olmasını istediğimden değil. İçimdeki korkuyu da göremezler zaten.

Diğerleri istedikleri şeylerden bahsederken sıramın gelmesini bekledim, sıra bana geldiğinde ise istediğimi bilemez halde buldum kendimi.

Kim olduğumdan emin değilim. Gerçekten hiçbir şey başardım mı ki?
Unutulmak istiyorum çünkü biliyorum kimse sevmezdi beni. Konuştuğum kimse de istemezdi benimle olmayı. Bende istemezdim aslında.

Beni anlayan tek kişi asla konuşmadığım bir rüyadan ibaretti. Kim inkar edebilir gerçek hissetiren tek günümün sadece bir rüyadan ibaret olduğunu.

Kafamda bir sorun var. Her şey karmakarışık gözüküyor, ama her yol açık ve net. Hepsi ölümü fısıldıyor.

Sadece bitsin istiyorum, anılar uçup gitse de hissetirdiği duygu aynı kalıyor. Bu acının bir sonu yok.

Kim kavga etmek ister ki, hiç birinin bir anlamı olmadığını bilirken.

İnsanlar kelebek gibiler, ansızın kaybolup duruyorlar. Ve, çiçekler kelebeği asla yakalayamaz.

Kimse benim hakkımda konuşmayı sevmez. Bende anlatmayı beceremem zaten. Sonuçta hayatım değersiz anılardan kalan boşluktan ibaret.

Kim o boşluğa bakmak ister ki? Korkutucu ve tenha. Orada ardı ardına düşmüş onlarca benlik var. Hepsi ölmüş.

Düşmüş bedenlerin altında ezilmiş yarı ölü bedenim, zaten ölmüş ruhuma sarılıyor. Sevgili ölüm meleği, ruhumu sevindiren kanatların beni kurtarıyor.

Beni benden çekip kurtar, beni olmayan gerçeklikten kurtar. Işığın olmadığı bir yere gidelim, böylece kimse görmesin.
Bir tabloya kapat beni, tanımasın kimse.

Şüphenin uğramadığı bir yola çıkalım kısa da olsa birlikte. Dilerim ki sonum ol.

Hayal kırıklığı olduğumu söyleyen tüm insanlar, umarım hiç olmadığı kadar gülerler. Beni sevdiğini söyleyenler de umarım ölüp giderler.

Umarım hepiniz elinizde şampanya şişeleri ile gülüp eğlenirsiniz. Sanki hiç var olmamışım gibi hayatınıza devam edersiniz.

Beni unutun çünkü zaten asla tanımamıştık.

Her şeyi görüyorum, biliyorsunuz hepiniz benden nefret ederdiniz. Yani şimdi lütfen yüzünüzde yalancı bir üzüntüyle çiçekler bırakmayın bana.
Hiç karşılaşmamışız gibi devam edin yolunuza.