အလုပ်တွေလုပ်ရင်း ငါဟာ တစ်ရက်ပြီး တစ်ရက်ပျောက်ဆုံး
အတော်မသတ်နိုင်တဲ့ လောဘရယ် ၊ မစွန့်လွှတ်နိုင်သေးတဲ့ သမုဒယရယ် ကြား ငါဟာအမှောင်ကမ္ဘာထဲ တိုးဝင်းရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် တံခါးအထပ်ထပ်နဲ့ ဇွတ်ပိတ်လှောင်
တွေးတောရင်း ကြံဖန်ရင်း ရှင်သန်ဖို့ ရုန်းကန်ရင်း ငါ့အသိစိတ်ကိုဖုံးလွှမ်းလာတဲ့ ဒီနက်ပြာရောင်ဒေသ
အဝါရောင်ကြောင် ပျောက်သွားတဲ့ညမှာ ငါဟာခိုကိုးရာမဲ့ အိမ်လွတ်တစ်လုံးလို
လာသူမဲ့တဲ့ လမ်းအိုတစ်လမ်းလို ..
လူသူဝေးရာမှာ တိတ်တိတ်ကလေး ပျောက်ကွယ်သွားရ
YOU ARE READING
scattered emotions
PoesiaSeem like poetry ,hmm!! I don't know whatever !! Just write down the feelings ! Enjoy xD
