JEONGSUNG-Dans Partnerim Olur Musun

finall

Jeonginin gitmesinin üzerinden 5 ay geçmişti. Koskoca 5 ay. Ilk 2 ay kendime gelememiştim. Ve minho hyung hâlâ bana bir açıklamada bulunamıyor.

Son 3 ayda ise kendime vakit ayırmam gerektiğini anlamıştım. Sorunsuz şekilde hayatıma devam ettim. Hayatıma girenler, benimle tanışmak isteyenler oldu fakat içten içe jeongini istiyordum.

Hyunjinle bir kafede oturmuş sohbet ederken telefonum çaldı. Yabancı bir numaraydı,tereddütsüz açtım.

-alo?

+jisung benim,jeongin. Kapatma lütfen. Sana herşeyi anlatmak istiyorum izin verirsen yanına geleceğim.

-anlatılacak hiçbirşey yok. Nerede olduğumu söylemeyeceğim. GPS falan da takip ettirme, telefonu tereddütsüz atarım.

+aslına bakarsan arkandayım. Sadece 5 dakika.

Telefonu kulağımdan çekip arkama baktım. Oradaydı. Hiç değişmemiş. Yanında minho hyungla birlikte buraya doğru geliyorlardı.

+teşekkür ederim. Gitmemi istersen,giderim.

Flashback

+beni bir kere dinle,eğer hâlâ gitmemi istersen giderim.

-pekala,ama kalk sandalyeye otur.

Sözümü ikiletmeden sandalyeye oturdu. Çok mu üzerine gittim diye düşünüyorum ama haketti pis kuduz.
Şimdi söyle bana meleğim gideyim mi?

-melek olan sensin,bir meleği cennetten kovmak tanrının suçudur. Bu suça dahil olamam.

Yavaş adımlarla yanıma ilerledi yatağa oturdu.
Ses çıkarmadım.
Ellerimi yavaşça tuttu sarmaladı.
Nefesimi tuttum.
Yüzüme yaklaştı,dudakları dudağıma çok yakındı.
Kalbim atmayı bıraktı.

İlk defa beni yalanları olmadan öpecekti. Kendi benliğiyle. Çuha çiçeklerinin kokusu odayı sarmalarken hemde çok yakındı

□□□

-dinliyorum.

+konu babam.

Masayı bir sessizlik kapladı. Babasıyla alakalı bildiğim tek şey yayın merkezinin olmasıydı. Zaten jeonginde bu yüzden manga yazıyordu.

+o gün babam acil gelmem gerektiğini, annemin kansere yakalandığını çok hasta olduğunu söyledi. Eşyalarımı alacak fırsatım dahi olmadan yanınızdan ayrılmak zorunda kaldım.

Hyung,babamı biliyorsun eğer istediği olmazsa herkese her şekilde zarar vermekten çekinmez.

Yolda giderken kuzenim aradı. Babamın yalan söylediğini, sırf jisungu bırakmam için olduğunu anlatti. jisungu aramak istedim. O sinirle telefona bakarken dikkatim dağılınca şarampole yuvarlandım.

4 ay boyunca komada kalmışım,doktorlardan öğrendim. Kendimi toparlayınca minho hyunga haber verdim. O da burada olduğunuzu söyledi.

Sonuç olarak buradayım ve özür dilemek istiyorum senden jis.

Bütün bu olanlar onun başına isteyerek gelmemişti. Ve ben hergün beni bırakıp gittiği düşüncesiyle ona binlerce kez küfür etmiştim. İçten içe ondan özür dilemesi gereken kişi benmişim gibi hissediyorum.

Aslında birgün çıkıp geri dönerse onu asla affetmeyeceğimi söylemiştim fakat bu olanların hiçbiri onun suçu değildi. Affettim.

Kafede oturmamızın üstünden yalnızca birkaç gün geçmişti. Hergün jeonginin evine gidip ona ben bakıyordum. Eskisi gibi olmamıştık ama zamanla olacağımıza inancım tam.

Linçlenince güzel bitirme kararı aldım ne kdr zekiyim yaa neyse alın rahatlayın sizde kurtulun bende kurtulayım.