wild pitch | nomin

0.1

18, herkesin sürekli olarak pes etmemenizi ve ilerlemeye devam etmenizi söylediği yaş.

ama yine de ben tekrar kaçtım.

lisenin 2. yılında transfer olmanın saçma olduğunu biliyorum ama başka seçeneğim yok.

o okula devam edersem ne olacağını düşünmek bile istemiyorum. asla hayatımı mahveden o zorbalarla 2 yıl daha yaşayamam. 3 yıllık lise hayatımın 1 yılını zaten onlarla harcamıştım.

onların hakaret ve sataşmalarından kaçmak için, o okuldan uzak bir okula transfer talebinde bulundum.

beni burada takip edemezler, değil mi?

hızlıca başımı aşağı indirdim. tekrar yürümeden önce etrafıma bakındım.

"onun sorunu ne? niye öyle yürüyor?"

"kafasında bir sorun mu var? onu şikayet etmeli miyiz?"

"ama... bu tarafa doğru yürüdüğüne göre, bizim okulumuza gidiyor gibi görünüyor."

yanımdaki kız öğrencilerin fısıldamalarını görmezden geliyordum. onlara bakmamak için elimden geleni yapıp, hemen uzaklaştım.

"bizi duydu mu sence?"

"şimdi biraz kötü hissediyorum."

ancak okul kapısına vardığımda, derin bir nefes alabildim.

'beni öne çıkaracak hiçbir şey yapmamalıyım.' diye düşündüm kendi kendime.

'hedefimi hatırlamam gerek.'

okul kapısının önündeki tabelayı okuyordum, sanki kendime inandırmak istermişim gibi.

'geumhyun lisesi.'

işte o zaman kendime buraya gelme amacımı hatırlattım.

'mezun olana kadar görünmez olmam gerekiyor.'

bundan sonra başıma ne geleceğini bilmeden, yavaş adımlarla okulun kapısından giriyorum.

geumhyun lisesi'ndeki sınıfım tıpkı son okulum gibi gürültülü, telaşlı ve sıradan.

ve şans eseri sınıf öğretmenim ne arkadaş canlısı ne de kaba olan bir insana benziyor.

"hemen alışacağını hissediyorum. dönemin başı olduğu için sınıfın geri kalanından çok da farklı değilsin."

"oh.. bu daha iyi."

"kendini tanıtma zamanın geldi." öğretmen sınıfa doğru dönüp sesleniyor. "çocuklar, buraya dikkatinizi verin lütfen."

sınıfa seslendiğinde, gürültülü sınıf hemen sessizleşti.

"yeni bir öğrencimiz olduğu için, bugünkü duyurularımızı onun tanıtımıyla bitireceğiz."

sanki bir anda dart tahtasına dönüşmüşüm gibi bütün gözler üzerime çevrildi.

o sırada titrediğimi gizlemek için yumruklarımı sıktım.

"b-ben jaemin ve buraya daewon lisesinden transfer oldum. um... hepinizle tanıştığıma memnun oldum."

kendimi tanıtmayı selam vererek bitirdiğimdeyse, resmi bir alkışla karşılandım.

"bakalım seni nereye koyalım...? oh! arkada boş bir yer var, neden oraya oturmuyorsun?"

koltuğuma oturup nefesimi düzenleyebildiğim anda,
birkaç öğrenci bana karşı memnuniyetsiz ilgilerini gördüm.