"hyung..."
"အော်ချာတိတ် ဒီကိုဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ"
"အာပါးနဲ့လိုက်လာရတာhyung"
"အော်ဟုတ်ပါပြီဒါhyungသူငယ်ချင်းလေjiminတဲ့
ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ကဒီလောက်ထိပြည့်စုံစရာလိုရဲ့လားရီလိုက်ရင်မှေးသွားတဲ့မျက်လုံးတွေလက်သေးသေးလေးတွေနဲ့နှင်းစက်လေးလိုဖြူအုနေတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေ∆
hyungသူငယ်ချင်းကတစ်ကယ့်အဖြူထည်လေး။hyungကရောဒီကောင်လေးကိုဘယ်လိုသဘောထားလဲ။ဟင့်အင်း~သူမသိချင်ပါ သိရဖို့အတွက်လည်းခံနိုင်ရည်မရှိ∆
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ကင်မ်ဆော့ဂျင်ပါဗျ"
"ဟုတ်တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်park jiminပါ"
"ချာတိတ်ကိုယ်တို့ပြန်တော့မယ်နော်"
"ဟင်hyungပြန်တော့မလို့လား"
"ပြန်တော့မယ်ချာတိတ်ဒီမှာလေ'ပဲ'ပေးလွန်ပြီးနွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်မလာတဲ့တစ်ယောက်ဖျားမှာစိုးလို့"
"ဟာမင်းနော်:မင်းပဲမြန်မြန်လုပ်ဆိုလို့ဒီလိုဝတ်လာရတာလေ"
"ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူးလှချင်ရင်လှချင်တယ်ပေါ့"
"ရား~~~ယုန်စုတ်မင်းသေချင်နေပြီလား"
"ဘာဘာယုန်စုတ်ဟုတ်လားဂျပု"
"ရား~ဂျပုလို့မခေါ်နဲ့"
"ဘယ်သူအရင်စခေါ်တာလဲ"
"ထားလိုက်တော့ပြန်မယ်'အော်ဆော့ဂျင်ရှီးပြန်လိုက်ပါဦးမယ်နော်"
"ချာတိတ်ကိုယ်တို့ပြန်လိုက်ဦးမယ်နောက်မှတွေ့မယ်နော်"
"ဟုတ်hyungကောင်းကောင်းသွားကြပါ"
ထွက်ခွာသွားတဲ့ကျောပြင်နှစ်ခုကိုကြည့်ရင်းမျက်ရည်တွေကျလာသည်ဘာကြောင့်များပါလိမ့်ဘာကြောင့်ရင်ထဲကနာကျင်နေရတာလည်းအမြဲရင့်ကျတ်တဲ့ပုံပေါက်တဲ့hyungကဒီအကိုနဲ့ကျကလေးလေးလိုပြုံးပျော်နေတာပဲ∆
"အာပါး.."
"ပြောလေဂျင်နီးဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဂျင်ဂျင်ပြန်တော့မယ်အာပါး"
YOU ARE READING
𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠
Non-Fiction𝐡𝐲𝐮𝐧𝐠 ကိုကျွန်တော်ခေါ်ချင်ခဲ့တဲ့နာမ်စားလေးတစ်ခုရှိတယ် 𝐣𝐞𝐨𝐧 ဆိုပြီးတော့ပေါ့
