Unicode
"ဟိတ် ကောင်လေးခန..."
ဂျီမင်း ကျောင်းကပြန်လာတယ့် အချိန်မှာ အနောက်ကနေလှမ်းခေါ်လိုက်တယ့်အသံကြောင့် သူအနောက်ကိုယ် ဖြတ်ခနဲလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။
"မင်းက ကင်မ်ထယ်ယောင်းရဲ့ညီလေးလား?"
"ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ် ဘာ...ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ..."
ထိုလူတွေကိုယ်သူမသိပေမဲ့လဲ ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်နေတာကြောင့် ထိုစီနီယာအကိုကြီးတွေကိုယ် သူပြေပြေလည်လည်ဘဲပြန်ဖြေခဲ့သည်။ကြောက်စိတ်တော့နည်းနည်းပါတာပေါ့...။
"အဲ့ဒါဆို ချုပ်ထားလိုက်..."
"ဗျာ...ဘာလို့လဲ? ကျွန်တော်ဘာလုပ်မိ...လို့လဲ...?"
လူက ကြောက်စိတ်ကြောင့် အသံတွေဆိုတာလဲ တုန်ရီနေခဲ့သည်။ထိုလူ တွေလက်ကသူလွတ်ဖို့အတွက် ကြိုးစားပေမဲ့လဲသူ့ထက် လူကောင်ကြီးတယ့်လူနှစ်ယောက်က တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီကနေ လက်ကိုယ်ချုပ်ထားတာကြောင့် လွတ်မြောက်ဖို့အတွက် လဲလမ်းမမြင်တော့ချေ...။
"စကားမများနဲ့ ဟိတ်ကောင်တွေဖုန်းဆက်လိုက်..."
ခေါင်းဆောင်လို့ ထင်ရတယ့်အစ်ကိုကြီးကနေ သူ့နောက်ကလူတွေကိုယ်လှမ်းပြောလိုက်သည်။အဲ့မှာ သူတို့အဖွဲ့ထဲကလူတစ်ယောက်က ဖုန်းကိုယ်ထုတ်ကာနံပါတ်တစ်ခုကိုယ်နှိပ်နေခဲ့သည်။
ဘယ်သူ့ကိုယ်ခေါ်နေလဲ သူမသိချေ...။
ဘာကြောင့် ဖမ်းတာမှန်းလဲ သူမသိချေ...။
သူသိတာတစ်ခုက အခုချိန်မှာကိုကိုသာလာကယ်ရင်သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့...။
"ဟယ်လို ကင်မ်ထယ်ယောင်း...။ငါတို့ဆီမှာမင်းအတွက် surprise အကြီးစားတစ်ခုရှိတယ်..."
"ဘာလဲ?"
စပီကာဖွင့်ထားတာကြောင့် တစ်ဖက်ကပြောလာခဲ့တယ့် အသံကိုယ်ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာကြားလိုက်ရသည်။ဩရှရှအသံနဲ့ ပြောလာခဲ့တယ့် စကားသံဟာ တိုတောင်းပေမဲ့ သူ့အတွက်ကတော့ အားဆေးတစ်ခွက်သောက်လိုက်ရသလိုပါဘဲ...။သူအခက်အခဲဖြစ်နေတယ့်အချိန်မှာ ကိုကိုသာလာကယ်ပေးရင် ဆိုတယ့်မျှော်လင့်ချက်လေးတော့ဖြစ်မိသား...။
YOU ARE READING
ကိုကိုကျွန်တော့်ကိုယ်ချာတိတ်လို့မခေါ်နဲ့...
Fanfictionအချစ်ကိုယ် ကိုကိုနဲ့မှစသိတာကြောင့် ကိုကိုနဲ့ဘဲအဆုံးသတ်မယ်..... #vmin
