Life with zombies.

Hoofdstuk #2 zombie's

pov indy.

Ik ben meteen stil, zombie's denk ik bij mezelf hoezo zombies.
Ik tweifel of ik iets tegen de man ga zeggen.
uiteindelijk besluit ik te vragen, "weet u waar mijn ouders zijn, want ze brachten me vanochten geen ontbeit op bed?".
dan is het eventjes stil, ik hoor de motor van de auto en in de verte wat gegil.
En dan antwoord de man " je moet niet schrikken maar er is een zombie infasie ".
Ik schrik wel eigenlijk heb ik geen idee wat dat betekend maar ik vind het wel eng.

pov. Franklin

Ik kan aan haar stem hoor dat ze een beetje in paniek is, maar is weet of dat door de zombies komt of dat ze perongeluk een scheurtje in haar nagel heeft of dat haar make up is uitgelopen.
Ik stop de auto en til het meisje mee uit de auto , ze heeft nog steets die jute zak om haar hoofd.
Met mijn ene hand til ik het meisje op en in de andere hand heb ik haar koffer ik heb gewoon heel snel een aantal kleren in een tas gepropt.
Het was heel vervelend want ze heeft echt bijna alleen maar jurken gelukkig heb ik 1 broek kunnen vinden, hij is alleen wel goud niet zo practies.maar ach.
Na een tijdje lopen zijn we in het bos, ik zet het meisje en haar koffer neer.
ik zeg tegen haar " als ik nu die zak van je hoofd hal beloof je dan dat je niet gaat gillen schoppen slaan of weg gaat rennen, want dan kan ik garanderen dat je dood gaat ik ben hier om jou te helpen.".
Heel zagjes hoor ik haar stemmetje die zegt "ja beloofd".
voorzichtig hal ik de jute zak van haar hoofd af, ze kijkt super verschrikt.
Ik kan zien dat ze bang is, maar daar ga ik niet te diep op in.
Ik leg haar uit wat een zombie infasie is en ik vertel wie ik ben.
gelukkig begrijpt ze het.

-------------------------------------
______________________
sorry beetje kort hoofd stuk
maar ik had dit ff snel tussen door gedaan volgende keer weer een langer hoofdstuk.
xx
((sorry voor spelfouten))