ჩემს ოთახში ვიყავი თოკოსთან ერთად საწოლზე ვიყავით წამოწოლილები თორნიკეს ხელები ჰქონდა შემოხვეული მეკი მის მხარზე მედო თავი ვტკბებოდი ამ მომენტით და ვფიქრობდი იმაზე თუ რამდენი ხანი ვოცნებობდი ამაზე
თოკო: მიყვარხარ მარრ
მე: მეც თორნიკე მეც უზომოდ მიყვარხარ
ეს ვთქვი და ცრემლები წამომივიდა არ ვიცი რატომ მაგრამ წამომივიდა
*თორნიკეს POV*
ბიგრძენი რომ მხარი დამისველდა ამ დროს კი მარის დავხედე ცრემლები მოსდიოდა
მე: ჰეი ჰეი პატარავვ რაგატირებს?
მარი: მე მეე უბრალოდ არ ვიცი ეს ეს რომ არ გამოვიდეს?
მე: მარიამ დამშვიდდი რა ყველაფერი გამოვა დამშვიდდიი
უფრო მივიკარი გულზე და თავზე ფრთხილად ვაკოცე
მე: აუუუ მარრრ ადექიი
მარი: რახდება?
მე: წამო
უცებ გავიყვანე სახლიდან და მანქანაში ჩავსვი სახლში შევირბინე პლედები გამოვიტანე და მამქანაში ჩავაწყვე მანქანა დავძარი და ერთ ლამაზ აგილისკენ გავეშურე
*1 საათის შემდეგ*
მარიამს ჩაეძინა გზაში ამიტომ სანამ არ მოვედით მანამდე არ გამიღვიძებია
მე: მარიამ მოვედით პატარავ
მარი: სად თოკო?
მე: ერთ ძაალიან, უძალიანესად ლამაზ ადგილას
-მარიმ თავი წამოწია და გაოცებისგან წამოიყვირა-
მარი: ვოოვ რასილამაზეა
*მარის POV*
თოკომ ისეთ ადგილას მომიყვანა საიდანაც მთელი თბილისის ხედი ჩანდა
მე: აუუ თოკკ რაალამაზიაა აქაურობა
თოკო: შენზე ლამაზი არავინ და არაფელია პატარავ
მე: თორნიკე ნუ მაწითლებ
თოკო: მაპატიე პატარავ ესე რომ გექცეოდი დაა...და იმ სიტყვების გამო არვიცი ბოდიში როგორ მოგიხადო ბოდიში და იმისს იმისს გააზრებაზე რომ ჩემს გამო ვენები გადაიჭერიი მკლაავსსსს გესმის მკლავს
მე ცრემლები მომდიოდა და თორნიკესაც ვამჩნევდი იმავეს მაგრა თოკოსკენ მივიწიე დაა ცრემლები შევუმშრალე
მე: არაფელია თოკო არაფელი დავივიწყოთ
თოკო: მიყვარხარ პატარავ
მე: მეცც მეც მიყვარხარ თოკო
ეს ვთქვი თუ არაა თორნიკე ჩემს ტუჩებს დაეწაფა და როდესაც მომშორდა ვუთხარიი
მე: თორნიკე ზედმეტად მიეჩვიე შენ ჩემს კოცნას
თოკო: რაიყო არ შეიძლება რომ ჩემს საყვარელ გოგოს ვაკოცო?
მე: არა კაცო როგორ არ შეიძლება, ისე თოკ არ გინდა მანქანიდან რო გადავიდეთ
თოკო: კიი რატომაც არაა
უკანა საცარძლიდან პლედები გადმოიტანა და მანქანიდან გადავედით ერთი პლედი ძირს დააფინა მეორე კი ჩვენ მოვიფარეთ
თოკო: პატარავ არ გინდა დღეს ჩემთან დარჩე?
მე: ამმმმ კი რიტომაც არაა
თოკო: ალბათ სულ გინდოდა ხონ ჩემს ლოგინში წოლა ჩემს გვერდით არაა
ავხედე და რამოდენიმე წამის მერე კი თავი ისევ ჩავხარე და თავი ხელებს ჩამოვადე ცრემლები წამომივიდა მაგრამ არ მინდოდა ეს რომ თორნიკეს შეემჩნია
თოკო: კაიი კაიი ყველაფერს სერიოზულად რანაირად იღებ
მე: არ ვიღებ არაფელსაც სერიოზულად
-ვთქვი და ცრემლები მოვიწმინდე-
თოკო: შენ რა ოატარავ ტირი
მე: არაა სულაც არაა
-თავი ჩავხარე-
თოკო: კარგი კარგი ოატარავ არ იტირო მაპატიე მძულსს მძულსოო რომ ჩემს გამო ტირიი
მე: ესეთი რაღაც აღარ გაიმეორო რა
თოკო: კაი კაი გპირდები
ეს მითხრა და თავზე მაკოცა გულში ჩამიკრა შემდეგ კი მის მკლავებში ჩამეძინა...
