~Destiny~ ♤Haruchiyo Sanzu♤ (Düzenlemede,toplam 14 bölüm)

⁵ (düzenlendi)

Daddy issues - The Neighbourhood (remix)
1 hour

Kaori artık rahat bir nefes alabilicekti ama bunun sadece bir başlangıç olduğunun gerçeği soluduğu oksijeni boğazına dizmeye yetiyordu.

Sanzu ve Kaori arabaya biner.Kaori öne oturmak yerine arka sol cam tarafa oturdu.

Aradan 10-15 dakika geçtikten sonra araba yoğun trafik yüzünden daha yavaş gitmeye başladı.Bir süre sonra ise artık hiçbir araba ilerleyemez hale geldi ve tüm arabalar durdu.

-Neden durduk?

-Bilmiyorum.Tüm arabalar durdu.

Tam o anda ambulansın sesi yüksedi.Arabalar arkadan gelen ambulansa yol vermek için kenara çekilmeye başladı.Kaori'nin olduğu araba zaten sağdan ilk şeritte olduğu için yol vermesine gerek kalmıyordu.

Ortada açılan yol sebebi ile ileride bir araba kazası görünüyordu.Sıcak hava yüzünden Sanzu arabanın camını açtı ve dışarıdaki ambulans,ağlayan kişilerin sesleri daha net duyuluyordu.

Artık daha iyi duyulabilen seslerin arasında bir kadının çığlığı yankılandı.

-İZUMİ!

Kaori bu ismi duyduğunda aniden duraksadı ve kesik heceler ile mırıldandı.

-İzu..mi?

Kaori hemen arabadan hızla çıktı ve arabaların arasından kaza alanına doğru koşmaya başladı.

-BEKLE! NEREYE?!

Aniden ne olduğunu anlamayan Sanzu,Kaori'ye seslendi ve sonunda o da arkasından koşarak yanına gitmeye karar verdi.

-KAORİ BEKLE!

Kaza alanını çevreleyen bir düzüne insan vardır.Bazıları olayın etkisi ile şaşkınlıkla yerde kanlar içinde yatan bilinçsiz kızı ve isyan eden annesini izlerken diğerleri ellerinde telefonlar ile bu anı ölümsüzleştirmeye çalışıyorlardı.

Kaori hızla insanların arasından itişerek en öne ilerledi ve ambulansa alınmaya çalışan arkadaşının yanına koştu.

-İZUMİ! hayır hayır hayır hayır HAYIR! ÖLEMEZSİN!

Sanzu kalabalığı atlattığı anda Kaori'nin yanına gidip kollarından tuttu ve onu durdurmaya çalıştı.

-Yapma işlerini zorlaştırıyorsun.

-KES SESİNİ! DOKUNMA BANA

Kaori kendini serbest bıraktırmaya çalışırken nefes nefese kalıyordu.Hem ağlıyordu hemde sinirliydi ve davranışları agresifti.İzumi'nin anneside aynı şekilde ağlıyordu,isyan ediyordu ,neredeyse bayılıcak hale gelmişti.Kadının sesinden canından can koptuğu çok belli oluyordu.

Ambulans sonunda İzumi'yi kaldırıp,annesinide beraberinde alıp hastaneye doğru yol aldı.Etraftaki insanlarda dağılmaya başlamıştı.Kaza hiç umurlarında değildi sanki.Bunu hayatın bir kuralı olarak benimseyip ayrılıyorlardı kaza alanından.Sanki günlük bir şeymiş gibi zihinlerinden siliyorlardı olanları.

Kaori hala debelenip duruyordu,bu olanlardan kendini suçluyor gibi bir ifadesi vardı.

Sanzu tek kelime bile etmeden aniden Kaori'nin kolundan tutup arabaya doğru götürmeye başladığında Kaori dahada panik olmuştu.

-BIRAK BENİ! NEREYE?!

-Hastaneye.Arabaya bin.

Sanzu'nun tavırları normalde olduğundan çok daha ciddi ve duygusuz gibiydi.Ya da Kaori o an öyle hissediyordu.Belkide bir kişi ne hissediceğini bilemezken bir diğerinin sakin kalması kafasını karıştırıyordu.

Arabaya biner binmez Sanzu ambulansı hastaneye kadar takip etti.Yolda hız sınırlarını fazlasıyla aşmıştı ama ilk seferi olduğuda söylenemezdi.

Ambulans ile aynı anda hastaneye varmışlardı.Araba durduğu anda Kaori hemen arabadan inip muhtemelen ameliyat odasına doğru giden sedye'deki arkadaşının arkasından koştu ama çoktan amelyathane bölgesine girdiği için doktor tarafından uyarılmak zorunda kaldı.

*sedye: ambulanslarda bulunan katlanabilir yatak

-Daha ileriye geçemezsiniz hanım efendi.Lütfen burda bekleyin.

Elinden hiçbirşey gelmediği için beklemekten başka şansı yoktu.Kapı kapandığında Sanzu,Kaori'ye yetişmişti.O da böyle bir durumda ne yapıcağını bilmiyordu.

Hastaneyi yakından tanıyordu ama değer verdiklerini hastane köşelerinde hiç beklememişti.

Belkide kime değer verdiğini kendi bile bilmiyordu.

Aradan bir süre geçti.Kaori koltuğun çapına yakın oturmuş,neredeyse gözünü kırpmadan bos gözler ile yeri izliyordu.Zaman zaman puslu gri gözlerinden birkaç damla yaş akıyordu ama tepkisiszdi.

Kalbi atıyordu,ama nefes almıyordu sanki.

Sanzu'da Kaori'nin yanında oturmuş sadece sessizce bekliyordu.Kaori aniden artık dayanamıyormuşcasına ellerini saçlarına geçirdi ve dirseklerini bacaklarına dayayarak kendi kendine söylendi.

-O..ölmiycek değil mi?...ölmiycek...

Sanzu ne söylemesi gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu.Ne onu teselli eden olmuştu,ne de o birini teselli etmişti.

O ağladığında,gülmeye zorlanmıştı.