Hanging By A Moment | Drarry

Bölüm 12

Billie Eilish
What Was I Made For? (2023)

Bölüm 12

Harry ne yapacağını bilemeyerek bir Narcissa'ya bir Draco'ya baktı. Narcissa'nın beklenti içinde olduğunu düşündü. Onca zaman sonra oğlunun karşısına çıkmaya karar vermişti ve tam olarak ne beklediğini bilmiyordu Harry. Kucaklaşma? Özlem gösteren herhangi bir hareket, bir söz?

Draco'dan bunların hiçbiri gelmedi. Tam aksine üzerindeki şaşkınlığın bir kısmını atabildiğinde, "Burada ne işin var?" diye sordu.

Narcissa, Draco'nun sert tavrını görmezden gelmeye çalıştı ve bütün sakinliğiyle, "Seni görmeye geldim," diye cevapladı. "Daha doğrusu seni evine götürmeye geldim."

Draco şok olmuş bir ifadeyle, "Benim evim burası," dedi. Annesine duyduğu özlemi bastırıyor gibi bir hâli vardı. Çünkü Draco'nun büyü yapamayan bir oğul olduğunu öğrendiği anda davranışlarının değişeceğini biliyordu. Onu 'eksik' veya 'kusurlu' görecekti. Tıpkı Draco'nun kendini gördüğü gibi...

"Eminim duymuşsundur, aklandın," dedikten sonra Harry'ye döndü. "Söylediğin gibi çabaladığın için teşekkür ederim, Potter-"

"Bir dakika, siz- ikiniz konuştunuz mu?" Draco, Harry'ye döndü. "Ona yerimi sen mi söyledin?" diye sorarken öfkeliydi.

"Hayır, ben bir şey söylemedim."

"O zaman beni nasıl buldu?" derken sesi yükseldi Draco'nun. Narcissa'ya döndü. "Beni nasıl buldun?"

"Başından beri biliyordum. Oğlumu bulmadan durabileceğimi mi düşündün gerçekten?" Narcissa derin bir iç çekti. "En azından içeride konuşabilir miyiz?" derken girmeye yeltendi ama Draco önüne geçerek engel oldu.

"Ve yerimi Potter'a sen söyledin," dedi ufak bir aydınlanmayla. Sonra Harry'ye baktı. "Yerimi bildiğini biliyordun ve bana söylemedin."

"Sormadın," dedi Harry hemen, kendini açıklamaya çalışarak. "Beni nasıl bulduğun önemli değil dedin."

"Söylemeliydin," diyerek kapıyı öylece bırakarak salonun ortasına ilerledi.

Narcissa peşinden ilerleyip karşısına geçti ve kollarından tuttu. "Oğlum, senin bir evin var. Buna bir son vermen gerekiyor artık. Sana yeterince zaman tanıdım. Ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum, arkadaşlarının mektuplarına da cevap vermiyorsun-"

"Arkadaşları mektup mu gönderiyor?" diye şaşkınca araya girdi Harry. Sonra zarfları hatırladı ve sustu.

Draco, annesinin gözlerine bakmamaya çalışıyordu. "İstemiyorum. Hiçbirinizi görmek istemiyorum. Benim hayatım burada, oraya dönmeyeceğim."

Narcissa çaresizce, "Ama Potter ile görüşüyorsun," deyiverdi. "Ben senin annenim. Onlar arkadaşların, seni merak ediyorlar."

"Harry beni yargılamıyor," dedi Draco. "Burada olmamı sorun etmiyor. Hayatımı nasıl yaşayacağıma karışmıyor ve yaşadığım hayatın bir parçası oluyor. Sen bunu yapabilir misin?"

Narcissa'nın yüzüne belli belirsiz bir tiksinme yerleşti. "Burada nasıl bir hayatın olabilir ki?" diye sordu yargılayıcı tonuna engel olamadan.

Harry araya girecek gibi oldu ama yapmadı. Bunun özel bir konuşma ve Draco'nun yaşaması gereken bir yüzleşme olduğunu düşünmüştü. Hatta şu anda çekip gitse iyi olabilirdi ama annesinin tavırlarının nasıl bir sonuç getireceğini bilmiyordu. O yüzden sessizce köşesinde kalmaya devam etti.