Önüne Baksana Lan Pezevenk | Taekook

~ love me again

   Taehyung'u büyük dikkatle izliyordum.

" Bu şarkının sahibi kim? " Telefonumu alıp açtım. Şarkının sahibi yazmıyordu.
"Bilinmiyor yazıyo. Sanırım sadece ses. "

"O şarkının sahibi. " Duraksadı. Yutkundu.

"Kim ya söylesene merak ettirdin iyice. " Gülümsedi. "Doğru tahmin. " Anlamamıştım. "Ne? " Gülümsedi. "Kim."

Kim mi. "Soyadın. Yoksa gerçekten sen misin! " Ayağa kalkmıştım. Bu büyük bir şoktu. Ama nasıl?

"Ama şimdi söyleyip yayınlamadıysan ses? " Kafam karışmıştı.

" Ben değilim. Abim, Kim Bogum. " Abisi mi vardı. "ABİN VARDI VE BANA SÖYLEMEDİN Mİ! " Kaşlarını çattı. "Sen de kardeşin olduğunu söylemedin! " Aa doğru. Yerime geri oturdum.

"Sesleriniz çok benziyor. " Gözleri dalmıştı. Bir şeyler arıyordu. "Ne arıyorsun? " Bakınmaya devam etti. Arada inliyordu. Belinin acıdığını düşündükçe suçluluk duyuyordum.

"Telefonum." Ayağa kalkıp odasına gittim. Doktor burdayken odasındaydım. Ve yatağımın üstünde duruyordu. Telefonunu alıp aşağıya indim.

"Burda."

Telefonunu ona uzattım. Telefonunu aldı ve bana doğru çevirdi. Fotoğraf. Fotoğrafta kendisi vardı. Ve yanında da birisi. Sanırım bu abisi Kim Bogum'du.

Gülümsüyorlardı. Onu mu özlemişti. Ona özlettim mi. Ahhh yaptığım her şey mi hata. Yaşamamalıydım.

"Abine ne oldu? "

Yutkundu. Gözleri dalmıştı. Bir süre konuşmadı.

"İntihar etti. "

Yutkundum. Ağzıma kızgın yağlar dökmek istiyordum. Ben de intihar etmeliydim. Ona mutluluk getirmediğimi düşünüyorum. Önce bedeninde yaralandı. Şimdi de kalbinde. Daha çok yara almamalıydı. Ondan uzaklaşmalı mıydım? Peki bunu nasıl yapabilecektim. Peki ben kalbime söz geçirebilecek miydim.

"Hadi yemeye devam edelim çok mükemmel olmuş. "

Gülmeye çalışıyordu. Peki ben gülebilecek miydim?