Araf:Kaos

Elementlerin Doğuşu

"Bizler uyumun koruyucularıyız, yaratır ve yok ederiz."

"Element cadıları ve kaos cadıları iki farklı türdür. Element cadıları: Toprak, hava, su, ateş ve kan elementlerine hükmederler. Onlardan güç alırlar.
Kaos cadıları ise melezdir, Her elementi kullanabilirler fakat yıllarca çalışıp, güçlerinin kilidini Açarlarsa mümkün olabilir. Kaos cadılarının en güçlüleri: Ruhlara hükmeder, ölüler ve yaşayanlar arasında çıpadırlar."

(1454-salem)

"Salem kuzey amerika katolik klisesi kadınların cadı olduğunu ve iblislere ruhlarını sattıklarını iddia etti. Onları iğne testleri gibi birçok teste tabi tuttular. Birçok kadın yakılarak öldürüldü. çeşitli işkencelere maruz kaldılar. Dehşet kan ve ölüm."

-Katarina, katarina uyan gitmeliyiz.

Katarina-Ne neler oluyor, anne korkuyorum.

-Bizi buldular, kaç saklan. Hadi git.

Katarina-Anne

-Beni dinle iyi olacaksın. Bu dünyada bizim gibiler avlanıyor, kaçıp saklanmalısın. Katarina git.

Annemin gözlerinden yaşlar akıyordu. Sanki feryat ediyordu, sözleri o kadar acıydı ki onu bırakmak istemedim. Ona tüm gücümle sarıldım, birdaha sarılamayacağımızı içten içe biliyordum.

Katarina-Beni bırakma. Anne sende gitme. Lütfen, anne lütfen.

-Seni seviyorum tatlım.

Annem beni ittirip arka kapıdan çıkardı. Koşmaya başladım arkama bakmadan koşuyordum. Etrafimda olanlardan habersiz evden uzaklaşıyordum.Kasaba yanıyordu, insanlar etrafa kaçıyordu, kadınları tek tek topluyorlardı, çocuklar yalvarıyordu. Bazıları ise sadece kaderini kabulleniyordu . Av başlamıştı..

"Annem hayır onu bırakmamalıydım. O masum, kimseye birşey yapmadı"

Üç kişinin çıktığını gördüm. Annemi sürüklüyorlardı. annem hiçbir şey yapmıyordu, çaresizliğini her bir zerremde hissetmiştim. Ölümün kokusunu alıyordum sanki.

"Annee"

Katarina'nın çığlığı acı doluydu. Elinden hiçbir şey gelmiyordu, tek düşündüğü annesiydi. Gök gürledi, hava kırmızıya dönüyordu dünya isyan ediyordu sanki, bu katliamdı, bu cinayetti.

Katarina dizlerinin üstüne düştü, bilincini kaybetti heryer karanlıktı. Annesinin son sözleri kafasında dönüyordu. Çok kuvvetli bir fırtına başladı evlerin çatıları uçtu, kıyafetler etrafa dağıldı. Acı çeken ruhlar çığlık atıyordu, yardım istiyordu. Dökülen kanlar, her bir damlayı hissediyordu. Her insanın çığlığını duyuyordu. Alevler içinde yanıyordu o gece salem. Öfke ve nefret onu ele geçirdi. Katarina toprağı sıktı, tüm gücünü toplayıp ayağa kalktı. Göz yaşlarını sildi, artık hiçbir duygu hissetmiyordu. Artık ağlamıyordu. İntikam için can atan yüreği onu ayakta tuttu. Yumruklarını o kadar güçlü sıkıyordu ki elleri beyazlamıştı, koşmaya başladı nefes almadan sadece bir noktaya odaklanmıştı. Kasabaya doğru Yaklaştıkça cadı avcılarını gördü. Siyahlar içinde azrail gibiydiler. ellerinde kılıçlar, zincirler vardı .
Katarina onlara tiksintiyle baktı. Korkuyordu ama başka ne yapabilirdi. İçinden bir ses kendine güvenmesini söylüyordu. Belkide bu annesinin sesiydi.

Katarina-Hepiniz cehennemde yanmayı hakediyorsunuz. Hepiniz ölmeyi hakediyorsunuz. Yaptıklarınızın cezasını çekeceksiniz.

Avcılar öfkeyle katarinaya saldırdı, gözlerindeki ölüm arzusu korkunçtu.
Sadece öldürmek için savaşan insanların elleri kanla kaplanmış kirlenmişti.
Zincirleri ona fırlattılar vahşice. Zincirler ve kılıçlar havaya uçup etrafa fırladı. Cadı avcıları donup kaldı, daha önce böyle birşey görmemişlerdi. Etraftaki insanlar bile korkuyla bakıyordu. Beraber büyüdüğü insanlar katarinayı yargılıyordu. Bir kılıç yerden yükseldi, avcılardan birinin kalbine saplandı. Öyle sert saplandı ki avcının kendini savunmaya zamanı bile olmadan yere yıkılmasına sebep oldu.
Diğer cadı avcı korkuyordu ama yinede katarinaya saldırdı, kılıcı katarina'ya doğru savurdu. Katarina'nın yüzünü çizdi. Katarina acıyla yüzünü tuttu, diğer eliyle avcıyı uzağa fırlattı.