rivalry, taekook.

bölüm 2.

Yarış bittiğinde arabadan inmem ile üzerime atlayan birer adet Jimin görmem bir olmuştu.

"JUNGKOOK KAZANDIN, SON YARIŞINI DA KAZANDIN."

"Kazanmadım, göz doktoruna gitmeni öneririm??"

Dediklerimi ciddiye almış gibi duran Jimin, Namjoon Hyung'un yanına gidip gerçekten kazanıp kazanamadığımı sormuştu.

Bazen cidden akıl hastanesine randevu almamız gerektiğini düşünüyordum.

Yanıma gelen Hyung'um az çok ne olduğunu anlamış, sırtımı sıvazlamıştı. Odamda olsam, ağlardım sanırım. Cidden sinirlerim bozulmuştu, ne demek birisini kıyasıya bir mücadelede yenmiştim.

Bu benim için kazanmak değildi, bu benim tarzım değildi.

Sinirlerim zaten gerilmişken nereye olduğunu fark etmeden sinirden rastgele bir yere vurmuş, dışarıya açılan cam kapının kırılmasını sağlamıştım. Cam parçaları giren elim ile sinirden alt dudağımı dişlerken Namjoon Hyung sağlam olan elimden tutup beni çekiştirerek toplantı odasına götürmüştü.

Yolda bir şeyler gevelensem de, "Kes sesini." Diye karşılık almış, susmuştum.

Odaya girdiğimizde ben ne yapacağımı anlamış, sessiz sakin koltuğa oturmuştum. Bir yandan da elimde kalan cam parçalarını alıyordum.

"Jungkook, bu hareketlerinin kibire girdiğinin farkındasındır umarım?"

Söyledikleriyle gözlerim anlık olduğu yerde kilitlenmiş, söylediklerini idrak etmeye çalışmıştım. Ben, küçüklüğümden beri kibirli insanlardan nefret ederdim. Ne demek yaptıklarım kibire giriyordu?

"Saçmalama hyung, kibir falan yok ortada."

"O zaman mızmız bebekler gibi kazandığın maçta kaybetmiş gibi davranma."

Sözlerini birer birer dizerken yaslandığı duvardan doğrulmuş, ilk yardım çantasını alıp yanıma gelmişti. Hemen önümde diz çökmüş, malzemelerin hepsini masaya dizmişti.

Sonraysa sessiz bir şekilde elinde ki malzemeler ile kanayan kesiklerimi temizlemiş, en sonunda elimi sargı beziyle tamamen sarmıştı. Hemen ardındanda elimi avuçlarının içine alarak yüzümü incelemişti.

"Jungkook, gittikçe olmaktan korktuğun kişiye dönüşüyorsun. Sen küçüklüğünden beri kibirden, parayla övünmekten nefret eden birisiydin. Ancak ben, uzun bir süre sonra sana baktığımda nefret ettiğin adamın ta kendisini görüyorum. Bu sen değilsin Jeongguk, kendine gel."

Olmaktan korktuğum adam falan değildim, sadece sinirlerim bozuktu. Evet evet, sinirlerim bozuk olduğu için böyleydim.

                                ***

Hayır, sinirlerim bozuk falan değildi. Ben basbaya olmaktan korktuğum kişi olmuş, iğrenç bir karaktere sahip olmuştum.

Ancak şuanlık her ne kadar kendimden iğreniyor olsamda zihnimi ele geçiren çok daha farklı bir şey vardı. Thv takma adını kullandığını öğrendiğim Kim Taehyung. Ona meydan okuyacaktım.

Meydan okumamı onunla şuan yüzyüze yapamazdım. Zaten oldukça sinirliydim, birde üzerine onunla yüzyüze gelirsek sinirimi ondan çıkartırdım. Telefonu Twitter'a girdim ve asla paylaşım yapmadığım o hesabıma ufak bir göz gezindirdim. Sonraya yeni paylaşım yapmak için tıkladım ve yazmaya başladım

jeonjk: Ben Jeon Jungkook, tüm yarış kariyerim boyunca kimseye meydan okumamış olan Jeon Jungkook. Bugün itibariyle Kim Taehyung'a benimle bir yarış yapması için meydan okuyorum. Eğer kendine azıcık güvenin varsa gel thv ;D

x: ARKADASLAR JUNGKOOK ILK DEFA BIR MEYDAN OKUMA YAPTI IS CIDDI AMK

c: jeon ilk defa bir sey paylasti ve bu bir meydan okuma, hic normal değil.

y: kıyamet alameti

                                    ***

Yazımı paylaşır paylaşmaz düşen yorumlardan bunun global'e taşınacağını anlamış, Taehyung'un kesinlikle bunu duyacak olmasına sevinmiştim. Sonuçta alınması gereken bir intikam vardı. Her ne kadar Namjoon Hyung'un diyişiyle bu kibirde olsa ben onu yenememiştim. Kazanmış olabilirdim ancak kıyasıya bir fark benim için çok şey ifade ediyordu.

Aniden odama dalan Jimin ile içimden sabır çekmiş bağırış çağırışlarını dinlemiştim.

"BENIM JEONGGUK'UM BUYUMUSTE TELEFONUNU ACMAYI OGRENMIS, JEONGGUK'UMMM ELLERIMDE BUYUDUN OGLUSUMM"

Gözlerim kısılmış bir şekilde ona bakarken içimden kahkaha atmak geçiyordu. Jimin ne kadar saçmalasa da çok tatlı tepki veriyor, insanı güldürüyordu.

Eğer geçmişini bilmesem, gerçektende onu hep mutlu yaşayan, enerjik ve ailesiyle arası çok iyi olan bi' melek sanardım.

Ancak geçmişi çok daha acı, çok daha farklıydı.

Düşüncelerimi bir kenara atarken Jimin'e sarılma isteğimi bastıramamış, ayağa kalkıp onu kendime çekerek küçük bedenine bir sarılma sunmuştum. O da afallamış olacak ki bana şaşkın bir ifade ile bakıyordu. Saçlarını ellerimle karıştırıp kıkırdadığımda o da kıkırdamıştı.

Belki de bu hayatta sahip olduğuma sevinebileceğim tek kişi en yakın arkadaşım Jimin diye geçirdim içimden, gelecekte olacaklardan bi' haberdim tabii.

Sey biraz gec geldi bölüm cok ozur dilerim ama kafamda bir taslak olusturuyodum.
SIZCE JIMIN'IN GECMISINI ANLATMALI MIYIM?
Birde arkadaslar fic'in povu aslında xjmpeace hesabına ait, ben kullanmak icin izin aldimm
Kendisine de buradan cok tesekkur ediyorum izin verdigi icinn
BIR SONRA KI YB'DE GORUSURUZZ