Een gamers wereld

Hoofdstuk 2: Chaos

Licht schijnt tussen de gordijnen. Catherina ligt vredig te slapen. Haar haren liggen als een waaier rond haar hoofd gedrapeerd. Een zonnestraal schijnt in haar gezicht en ze rolt zich naar de andere kant van het bed. Het geluid van haar telefoon wekt haar uit haar slaap. Ze grijpt ernaar en drukt op het groene knopje.
"Met Catherina."
"Wanneer was je van plan om aan onze taak te werken?"
"Tessa, het is veel te vroeg." Antwoord ze met een jammerende toon.
"Het is tien uur. Morgen moeten we al een testversie hebben."
"WAT?!" Ze zet de telefoon op speaker en springt uit haar bed op zoek naar een jogging en sweater.
"Ik zal al een skype verzoek sturen." Zucht Tessa.
Shit, shit, shit! Ze had nooit zolang mogen gamen. Ze had er zelfs nog niet op mogen spelen. Ze had eerst die stomme rottaak moeten maken. Ze drukt op de startknop en de computer laat een deuntje horen.

Een rode één siert de blauwe knop van skype. Ze opent het venster en Tessa verschijnt. Catherina steekt haar hand omhoog en zwaait, terwijl ze de telefoon uit zet. Tessa zwaait terug. 
"Dus welke pagina's waren het ook alweer?" Een schaapachtige glimlach siert haar gezicht.
"128 tot 160 en extra bronnen buiten ons boek." Een zucht ontsnapt aan beide meisjes hun lippen.
Waarom moeten leerkrachten altijd zoveel schoolwerk meegeven?
Het werk wordt verdeeld onder de twee en beiden gaan aan de slag.

"Oké, ik zal de eerste versie uploaden."
"Dank je Catherina!"
"Die taak uploaden is wel het minste wat ik kon doen." Ze nemen afscheid en skype wordt afgesloten. Catherina's ogen vallen op de klok van de computer. Het is al elf uur 's avonds. Ze wrijft de slaap een beetje uit haar ogen en gaat naar beneden. De leefruimte is leeg en stil. Ze stapt richting de keuken en rommelt in de kasten.
"Pasta?... Nee." Ze wandelt naar de koelkast en opent de koude deur.
Groenten, gehakt,... mhhh genoeg voor een ovenschotel.
Ze plaatst alle ingrediënten op de keukentafel en neemt het keukengerei.

Een duistere mist omsingelt Catherina. Ze voelt hoe paniek zicht langzaam nestelt in haar lichaam. Haar ademhaling versnelt en komt er in horten en stoten uit.
"Catherina?" Ze draait zich om. Een jonge vrouw komt tevoorschijn vanuit de dikke slierten mist. Catherina's rechtervoet verplaatst zich naar voren en ze voelt hoe ze vecht tegen een onzichtbare kracht. Ze kijkt naar haar en ziet hoe de zwarte, drukkende mist haar vasthoudt. Haar hoofd schiet omhoog. De vrouw kijkt haar aan met een medelevende blik. Catherina voelt een traan zachtjes over haar wang rollen.
Nee, niet opnieuw.
"Catherina!"
Nee, ga weg. Laat het ophouden, alsjeblieft laat het ophouden.
De tranen stromen nu in rechte lijnen naar beneden. Luid gesnik vult de echoënde stilte. De zwarte mist verandert in een misselijkmakende kleur groen. Wanhoop overspoelt haar tengere lichaam en ze schokt met elke hevige snik.
De vrouw wordt op gezwolgen door de groene mist en een zwarte Shou Sugi Ban doodskist verschijnt voor haar neus. Gestaltes in zwart gehuld worden opgetrokken vanuit de mist en een boeket witte rozen wordt zachtjes neergelegd op de kist. Haar adem stokt.
Het is niet echt.
Een mantra dat steeds opnieuw door haar hoofd gaat. Plots richten de gestaltes zich op naar haar. Spierwitte schedels staren haar onafgebroken aan. De skeletten bewegen in haar richting en omsingelen haar.
"Nee, ga weg!" Ze steken hun witte vingerkootjes uit. Hun klauwachtige handen haken zich vast in haar kleren en haar lichtblauwe haren. Gekrijs vult haar oren.

Catherina schiet recht in bed. Zweet druppelt van haar gezicht en haar haar plakt aan haar hoofd en in haar nek.
Het was maar een droom.
Haar ademhaling komt in horten en stoten. Ze trekt haar knieën op en plaatst haar handen achter haar hoofd, terwijl ze deze tussen haar knieën plaatst.
"In," ze ademde in voor 8 tellen, "en uit." Ze herhaalt deze handeling tot ze volledig tot rust gekomen is. Haar wekker vertelt haar dat het vier uur 's ochtends is. Ze stapt uit bed. De koude vloer stelt haar gerust. Het huis is nog steeds hetzelfde. Ze vervolgt haar weg richting de keuken. De eiken keukenkasten staan nog steeds overeind.
Geen onverwachte veranderingen.
Ze neemt een tas en vult de waterkoker. Ze kiest voor kamillethee. Haar blik valt op het raam. Geen sliertje van de duistere mist te bekennen. Haar gedachten schieten terug naar de droom. De waterkoker piept en ze zet haar thee. Misschien kan ze straks nog eventjes spelen. Ze drinkt met kleine slokjes van haar thee en voelt de warmte zich door haar lijf verspreiden.