Een gamers wereld

Proloog

Het is zes uur 's ochtends zaterdag. Een lange lijn siert het voetpad. Iedereen op een gepaste afstand van anderhalve meter van elkaar. Een nieuwe game wordt uitgegeven en veel mensen willen het als eerste kunnen spelen. Een meisje met lichtblauwe haren staat ergens halverwege de rij. De winkel zal pas over een uur openen en de eersten staan al geërgerd te praten.
"Hoe laat gaat hij ook alweer open?"
"Hoe zou het spel zijn?"
Ze wordt er helemaal gek van. Zij heeft in tegenstelling tot deze idioten een bestelling geplaatst. Eén game-set is sowieso voor haar en niemand gaat het haar afpakken of ze zullen een heel groot probleem krijgen. Ergens achteraan de rij is er een ruzie over wie waar stond. Ze ziet de twee jongens uit de rij stappen en mekaar in het rond duwen tot er eentje op de grond valt. De winnaar steekt zijn hand uit maar deze wordt niet aangenomen. Ze mist nu al haar koffie. Op te veel testosteron in de rij heeft ze niet gerekend en haar slaapgebrek maakt haar prikkelbaar. Mensen beginnen elkaar aan te spreken om de tijd te doden. Ze hoort hoe er rond haar contactgegevens worden uitgewisseld en ze rolt geïrriteerd met haar ogen.
Ik geef ze twee volle dagen en dan gaan ze mekaar uitschelden.
Ze kent dit soort jongens.
Zolang alles goed gaat, zijn ze je beste vriend, maar zodra iets niet naar hun zin verloopt; maak dan maar dat je wegkomt.
Het alarm op haar gsm gaat af.
"Shit!"
De dichtsbijzijnde mensen draaien zich naar haar om. Ze kijkt hen giftig aan en zodra er oogcontact gemaakt wordt, draaien ze terug met hun rug naar haar.

De winkeldeuren gaan open. Ineens stormt iedereen naar voor. Ze volgt snel, angstig om omvergelopen te worden. In de winkel staat iedereen in een rij om de nieuwste game te kunnen kopen. Ze baant zich een weg naar de kassa. De kassabediende wil haar aanspreken.
"Sorry, maar zou je opzij kunnen gaan!"
"Ik was hier eerst."
"Sommigen hier zouden graag zo snel mogelijk naar huis willen!"
"Klinkt eerder als een jou probleem, niet een mijn probleem!"
Ze draait zich geïrriteerd om. Het is kwart na zeven, ze heeft nog geen koffie gehad en nu gaat deze eikel haar even duidelijk maken dat ze uit de weg moet gaan. Ze kijkt hem kwaad aan. Zijn wenkbrauw opgetrokken, in zijn handen heeft hij een gigantische doos. Zijn zwarte T-shirt zit strak rond zijn lichaam en je kan zijn spieren perfect zien. Een piercing siert zijn rechterwenkbrauw. Zijn ravenzwarte haar staat warrig, alsof hij net uit bed is gestapt. Ze trekt haar linker wenkbrauw op en kruist haar armen.
"Kijk, het boeit me niet wie of wat je bent. Ik was hier eerst en ik zou het fijn vinden dat je een beetje geduld hebt." Ze lacht, maar haar ogen spuwen vuur. Ze keert hem de rug toe en ziet de winkelbediende met haar speldoos in zijn handen. Ze betaalt met haar bankkaart en verlaat de winkel op weg naar de koffieshop.

Catherina zit op haar kamer. Beneden weerklinkt het nieuws. Weer een onbekende, maar zeer besmettelijke ziekte is gelost op de mensenmasse. Om zeker te zijn dat mensen thuis zouden blijven is werk en school van thuis uit aangemoedigd. Dit leidde tot een stijging van de verkoop van online spellen.

Ze bekijkt de inhoud van de doos. Een hoofdcomputer, headset, bedrading en een handleiding.
Oké, dit aansluiten kan toch niet zo moeilijk zijn.
Ze kijkt naar de handleiding. Ze neemt de dikste kabel en steekt deze in de hoofdcomputer met de headset en steekt deze in het stopcontact. Nu moet ze wachten. Waarom elektronica altijd eerst een halfuur aan het elektriciteitsnet moet worden aangesloten, begrijpt ze niet.

Catherina grijpt naar haar gsm en zoekt de bluetooth-functie. No way dat ze zonder muziek op dit spel gaat spelen. Ze scrolt geërgerd door haar telefoon.
Waar is de goede muziek als je ze nodig hebt.
"Catherina! De wifi doet het niet meer!"
"Heb je hem al uit- en aangezet?"
"Ja! En de elektriciteit doet het ook niet meer!"
"En de hoofdschakelaar gecontroleerd?"
"JA! Dat is het eerste wat ik gedaan heb!"
"Heb je de rekeningen al betaald?"
"Moet dat dan?" Ze zucht. Als hij haar vader niet was geweest had ze hem allang iets aangedaan.
"Ik regel het wel!" Ze zoekt naar het correcte nummer op de website van de elektriciteitsmaatschappij. Ze stapt de trap af, met haar gsm in de hand, op weg naar de tuin. Ze hoort ondertussen haar vader iets mompelen over technologie en dat het vroeger allemaal veel minder ingewikkeld was.

Ze haakt geërgerd de telefoon in het toestel.
Geldwolven! Rotmaatschappijen! Fucking Bloedzuigers!
De man aan de telefoon was niet bepaald begripvol of vriendelijk. Hij dreigde haar met het afsluiten van de stroom, iets wat verboden is door de overheid. Het is stil in haar kamer. Catherina geniet er even van. Ze zal niet lang meer duren. Ze opent met meer geweld dan nodig haar computer en duwt hardhandig de startknop in. Het scherm laadt terwijl ze naar de gezinsbankkaart zoekt.
Die lag hier toch ergens?
"Aha!" Ze houdt triomfantelijk de kaart omhoog. Het blijft stil. Ze laat een zucht ontsnappen. Ze opent de browser en gaat naar de website van de bank.

Ze strekt haar rug en laat een pijnlijke kreun horen. Haar ogen kijken vermoeid doorheen de ruimte. De computer en zwarte kabels trekken haar aandacht.
Zou ik?
"Catherina! Eten!" Ze draait zich weg van het spel en staat met een zucht op.
Misschien een andere keer.